ŞAPGİR

Bundan sonra her hafta, Serdar Aksoy’un yazacağı saatli maarif takvimi tadındaki Şapgir’in Kısa Tarihi sizlerle olacak. Tabii; isim, yemek ve günün şiirini de unutmadan... Bu hafta, “Şapgir bugünlere nasıl geldi? Gulu gulu dansı yapanlar şu anda nerede? Onu bunu bırak, Arif'in Manchester'a attığı gol nasıldı?”

Can Öktemer, Ankara’da sıkıcı bir cumartesi günü yapılacak hiçbir şey olmayan ve boş boş dolaşılan Sakarya gecelerinde kulaklara çarpan nefis bir Pink Floyd solosunun ardına düştüğünüzde karşınıza çıkacak bir efsaneyi, Süleyman Bağcıoğlu’nu yazdı.

Türkiye ve Ermenistan'da doktora araştırması yapan Aykut Öztürk, ikinci yazısında yine araştırması sırasında başına gelen çeşitli olayları kimlik ve aidiyet konusunda sorulabilecek her türlü soruyla harmanlıyor. Ayrıca, okuyucuya Ermeni mekânlarında Türk olmanın bir fotoğrafını sunuyor.

Avrupa’da ekonomik krizle birlikte yükselen ırkçılık tehdidini ve bu tehdidin en net tezahürü olan Yunanistan’daki Altın Şafak’ı Foti Benlisoy yazdı: “Krizin Avrupa’da en az Yunanistan kadar şiddetle vurduğu bir dizi ülkede, faşist sağın belirleyici bir siyasal aktör olarak temayüz etmesi pekâlâ beklenebilir.”

Levent Özata bu hafta, şapgir’e Turgut Özakman’ı alıyor konuk olarak. Asıl çıkışını hayatını verdiği tiyatro yazarlığıyla değil, hobi olarak yaptığı “tarih araştırmaları”yla yapan Özakman’ın “çılgınlıklarını” aktarıyor bize.

Açlık grevinin 53. gününde Mahir Ünsal Eriş, insanların ancak hikâyeye bir yerinden dokunduklarında hikâyeyi anlayabildiklerini anlatıyor. “Hayata dönüş” diyordu herkes ama Kanat’ın bir kez olsun “ölüm orucu” dediğini duymamıştı. Ta ki yıllar sonra Kanat, alt komşusu Yılmaz’ı görene kadar... “Kanat anlattıkça, hikâyenin başında etiyle buduyla gözümüzün önünde duran adam, son çayları bitirdiğimizde eriyip havaya karışmıştı.”

“Elektronik müzik konserleri, canlı performans dinlemek ile çok alakalı değildir.' Elektonik müzikler hakkındaki bu yanılsama, oldukça genel bir türü “bum, bum” diye tekrarlayan baslarla güzel giyimli kadınlar ve erkeklerin dans ettiği bir ritüele indirgemenin bir sonucu. Bütün genellemeler elbette ki yanlıştır; peki bu genellemenin bittiği yer neresidir? Sertan Şentürk yazdı.

Bahreyn’de geçen sene bastırılan, fakat bu dönemde tekrar filizlenmeye başlayan ayaklanma, basitçe Şii-Sünni çatışmasına indirgenmeye çalışılıyor. Bahreyn’in önde gelen aktivistlerinden Meryem el Khawaja uyarıyor: “Bahreyn’deki Şiiler Sünnilere karşı hikâyesinde tek kazananın tiranlar olduğunu hatırlayın.” Fatih Gökhan Diler çevirdi.

Galler çalışmalarıyla tanınan Daniel Williams, İngiltere’de İskoçya’nın bağımsızlık referandumuyla daha çok tartışılmaya başlanan kimlik konusunu yazdı, Halit Yerlikhan çevirdi: “Britanya kimliği açık ve dinamik bir karaktere sahiptir: diğer uluslarınkiyse dar, katı ve dışlayıcı bir mahiyet taşır. Bir tahakküm ve ikiyüzlülük mantığı olarak ‘Tek Ulus’ söyleminin dayandığı temel budur.”

Atlanta’nın göklere değin uzanan betonu sıkıcıdır. Fakat, her şeyin sonunda, insanlara mutlu olmak için en çok insanlar gerekir. Mutlu olmak için görkemli binalar yerine eski bir barda müzik yapmayı tercih etmiş bir grup “güneylinin,” son 20 yıldır her Çarşamba kentin eskimeye yüz tutmuş barı Northside Tavern’i şenlendiren Mudcat’in öyküsünü Sertan Şentürk yazdı.