KÜLTÜR SANAT

Küratörlüğünü Aramis Kalay'ın yaptığı, Beyoğlu Belediyesi'nin ev sahipliğinde düzenlenen "Pera'dan Beyoğlu'na Fotoğraf Sergisi" 23 Şubat tarihine kadar ziyarete açık .

Apaçık Radyo/Radyo Agos'ta, Agos yazarı Norayr Daduryan ile Mıhitaryan Manastırı'nın tarihini konuştuk. Pangaltı Mıhitaryan Okulu bu yıl 200. kuruluş yıldönümünü kutluyor. Bu vesileyle Sivaslı Mıkhitar Abbahayr'ın kurduğu manastırın Ermeni kültürü ve diline yüzyıllar boyunca yaptığı katkıları ele aldık.

Aras Yayıncılık’ın, Yesayan Derneği’yle birlikte organize ettiği söyleşi dizisi devam ediyor. İlki 25 Ocak Cumartesi günü, Serdar Korucu imzalı ‘Öncesiyle Sonrasıyla 12 Eylül Döneminde Ermeniler-Olaylar, Tanıklıklar’ kitabı ekseninde yapılan söyleşilerin ikincisinde bu kez Hagop Gobelyan’ın ‘Kızgın Buhardaki Koza’ kitabı üzerine konuşuldu. Kitap, Gobelyan’ın, Bardizag’daki (bugünkü adıyla Bahçecik) ailesinin hikâyesinden yola çıkarak Bardizag nahiyesinin tarihini anlatıyor.

Fotoğrafçı Berge Arabian, Agos’un kültür sanat sayfalarında kaleme aldığı ‘Lensler konuşabilseydi’ başlıklı köşesinde, çektiği fotoğrafların hikâyelerini anlatıyor.

Anadolu Kültür, NOUCMAS ve TAVROS ortaklığında, 1 Şubat 2025 Cumartesi günü İzmir Mimarlık Merkezi'nde (İMM) bir etkinlik gerçekleştirilecek. “Καρσί / Karşı İzmir Buluşması'nda Kuzey Ege’nin kesişen tarihleri, hafızalar, göçleri ve ekolojileri ele alınacak.

Söyleşi serisine katılmak ve kayıt yaptırmak için yesayan.org adresi ziyaret edilebilir.

6 Şubat 2023’teki depremlerde büyük yıkıma uğrayan Antakya’yı odağına alan ‘Biz hâlâ buradayız...’ sergisi, Depo’da açılacak.

Fotoğrafçı Berge Arabian, Agos’un kültür sanat sayfalarında kaleme aldığı ‘Lensler konuşabilseydi’ başlıklı köşesinde, çektiği fotoğrafların hikâyelerini anlatıyor.

Fotoğrafçı Berge Arabian, Agos’un kültür sanat sayfalarında kaleme aldığı ‘Lensler konuşabilseydi’ başlıklı köşesinde, çektiği fotoğrafların hikâyelerini anlatıyor.

155 yıl sonra Kütahya sokaklarında Gomidas’ı aradım. Evinin yollarında yürüdüm, ayağım taşına değdi, evinin eşiğinde elimi önce taşa, sonra yüzüme sürdüm. Kapısına dokundum, “Çalsam” dedim, “Çalsam kapıyı ‘Burası her fırsatta Kütahya yollarını aşındıran yetimimin sığınağı, yuvası, müziğinin en güzel notası bu ev. Çok sevdi, çok üretti, çok acı çekti ve sonrası derin bir suskunluk...’’ desem o ev beni anlar mı? 20 Ekim 2024 Pazar gününü hayat defterimin sayfalarına ‘En anlamlı günlerden biri’ diye not düştüm. Kütahya yolcusu ben, Pakrat Estukyan, eşi Seta Estukyan, Ara Nuran Menekşe, Murat Menekşe ve Murat İçlinalça Eskişehir’e gitmek için tren garındayız. Hoş muhabbet içinde onları dinlerken birden güleç ve samimi bir bey elindeki biletlerle bize yaklaştı. O ana kadar Ulunay Bey’i maalesef tanımıyordum. Kim bilebilirdi ki A. Ulunay Türkkan, Kütahya’daki Gomidas yolculuğumun en değerli parçası olacak.