ՔՐՕՆԻԿԱԳԻՐԵՐ

Մեր ընթերցողներէն շատեր տեսած են։ Նախ համացանցի, ապա հեռուստակայաններու միջոցաւ համայն աշխարհի սփռուեցաւ այն լուսանկարը, ուր կ՚երեւէին գերավարուած ծնկաչոք ֆրանսացի մը եւ անոր կողքին կայնած ԻՊ-ի դահիճը։

Աշխարհում գրեթէ ամէն օր է մի նոր կլոպալ իրադարձութիւն է կատարւում, որը կարող է ազդեցութիւն ունենալ բոլոր մեծ եւ փոքր երկրների վրայ։

Հայաստանի Հանրապետութեան Բ. նախագահ Ռոպէրթ Քոչարեան նախագահական պաշտօն ստանձնելէ կարճ ժամանակ ետք յայտարարեց իր իշխանութեան գլխաւոր ռազմավարութիւնը՝ թափ տալ ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչման։

Թերեւս ալ բոլորովին բնական է այն զարմանալի նմանութիւնը, որ կը նկատենք մեր ապրած երկրի վարչակարգին եւ ազգային հաստատութիւններու միջեւ։

«Հայապահպանման խոհեր» խորագրեալ մեր յօդուածին մէջ փորձած էինք լուսարձակի տակ առնել Մեծ Եղեռնի հետեւանքով հայրենի երկրէն զրկուած հայ ժողովուրդին իր ուրոյն դիմագիծը եւ ազգային յատկութիւնները պահպանելու եղանակները։

Բագրատունեաց համբաւաւոր ցեղէն Տրդատ անուն քաջ, անվեհեր մարդ մը կար։ Ան Սմբատ Բագրատունիի թոռն էր, Սմբատուհիի որդին, թէպէտ հզօր ու սրտոտ, բայց կարճահասակ ու այնքան ալ տգեղ էր ու այլանդակ արտաքինով։

Չեմ գիտեր ի՞նչ կ՚ըլլայ, ինչպէ՞ս կ՚ըլլայ օրակարգի նիւթերէն ներշնչուած երբեմն բանաստեղծութենէ տող մը, երբեմն երգի քառեակ մը, երբեմն ալ ասացուածք մը կը կառչի մարդուս մտքին։

Արտաւազդ իր հօրը՝ Արտաշէսին սկսաւ գրգռել Արգաւանին դէմ, ըսելով որ ան կ՚ուզէ խլել հայոց թագաւորութիւնը

Վերին աստիճանի ողբալի է այն փաստը, որ Թուրքիայի ճանաչված երկու գրող-մրողներ իրենց մայրերի հայ լինելը թաքցնելու անհրաժեշտությունն են զգացել:

Իրաւունք ունին Թուրքիոյ իշխանութիւնները։ Մենք ենք մեղաւորը։ Մենք ենք, որ պէտք է ներողութիւն խնդրենք։ Մենք ենք, որ պէտք է զիջենք, մեղանչենք հաւաքաբար։ Հրապարակաւ խոստովանինք ու՝ «Ե՛ս քեզ մեղայ» աղերսենք։