YETVART DANZİKYAN

Tüm bu tablo konu Ermenistan olduğunda ve hele ki savaş, ölüm, sivil kayıplar gibi çok ciddi meseleler söz konusu olduğunda Türkiye’de işin perde arkasına ya da ayırd etmeden tüm kayıplara bakma gibi bir ihtiyacın neredeyse hiç olmadığını gösteriyor.

TTB’ye yönelik bu kampanya toplumda neyse ki karşılık bulmamış görünüyor. CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun TTB yönetimini ziyaret etmesi de hayli olumlu bir adım. Ama yaratılan bu iklim yine siyaset üzerinde kara bulutların dolaşmasına, hekimlerin, sivil toplum örgütlerinin, meslek kuruluşlarının hedef hâline gelmesine neden oluyor.

Eğer mahkeme böylesi önemli bir cinayetin aydınlanması için davet kararı veriyorsa, MİT niçin bu yazılara yanıt vermiyor? MİT yanıt vermiyorsa mahkeme tutumundan niçin hızla vazgeçiyor?

2015 sonrasında olanları, 12 Eylül öncesi ve sonrasına biraz benzetiyorum. Hatırlayalım, 2015’e gelirken de toplum 12 Eylül sonrası kendini içinde bulduğu laik-dindar ikilemini, cenderesini ve 90’ların Türk-Kürt gerilimini kırıp aşmaya başlamıştı.

Bu eylemi seçen kişi, belirli bir süreç sonunda bu kararı alıyor ve hak savunucularına, bu eylemi yapan kişinin ya da kişilerin taleplerini duyurmak kalıyor. Ancak, hükümette diyalog kurulabilecek birileri yok. Bu durumda ölüm orucunu yapan kişinin taleplerini duyurmak kadar, onu ölümden vazgeçirmek de önemli. Ateş düştüğü yeri yakıyor çünkü.

Yargının siyasallaşmasına çok tanık olduk, hele ki son yıllarda. Ancak böyle bir vakada bu derece bir siyasallaşmayı görmüş müydük, bilmiyorum. Muhtemelen o karanlık 90’lı yıllarda malum coğrafyada çok daha ağır ihlaller olmuştu ama 2020 yılında, tecavüze uğramış ve hayatını kaybetmiş bir genç kızın üzerinden böylesi bir süreç yaşanması, gerçekten çok ağır.

Beyrut'taki patlamanın ardından siyasi bir kriz başgösterdi. Sokaklar Hükümet'e yönelik protestolara sahne olurken, Hasan Diab başkanlığındaki Hükümet de istifa etti. Patlamadan etkilenen Ermeni toplumunda ise ölü sayısı 13’e yükseldi. 300 de yaralı var.Gerek krizin siyasi ve insani boyutlarını, gerekse Ermeni toplumunun durumunu Suriye'de yaşayan ancak Lübnan'ı yakından takip eden gazeteci Sarkis Kassargian ile konuştuk.

Olup bitenlere baktığımızda, Türkiye ile Ermenistan arasındaki sınırın açılmasını bir yana bırakalım, Türkiye’nin Ermenistan için yakın bir tehdit konumuna geldiğini ve bu pozisyonu sürdürmek istediğini görebiliyoruz. Bu, Türkiye’nin yakın tarihinde Türkiye ile Ermenistan arasındaki en ciddi sıkıntıya işaret ediyor.

Raffi Bedrosyan’ın ‘Trauma and Resilience, Armenians in Turkey: Hidden, not hidden and no longer hidden’ (‘Travma ve Direnç, Türkiye’deki Ermeniler: Kimliklerini Gizleyenler, Gizlemeyenler ve Artık Gizlemeyenler’) başlıklı kitabı Türkçe’ye çevrildi. Toronto’da yaşayan inşaat mühendisi, yazar ve piyanist Raffi Bedrosyan ile Müslümanlaş(tırıl)mış Ermeniler’den başlayıp Türkiye Ermenistan ilişkilerine, İstanbul Ermenileri’nin durumuna ve aile hikayesine uzanan bir söyleşi gerçekleştirdik.

İnce partisini hangi söylem üzerine oturtacak? Yani CHP neyi eksik yapıyor da İnce’nin partisi bunu tam tamına yapacak? Bu soruların da aslında net bir yanıtı yok.