Maral Müzik ve Dans Topluluğu, 29 Nisan’da Fulya Sanat Merkezi’nde düzenlediği gösteriyle, 158 kişilik geniş dansçı kadrosuyla izleyenlere seyir zevki yüksek bir dans gösterisi sundu. 74 minik, 38 junior ve 46 profesyonel dansçıdan oluşan grup, yoğun bir temponun ardından ürettiklerini bizlerle paylaştı. Topluluğun genel sanat yönetmeni, koreograf ve dans eğitmeni Garbis Çapkan’a, bu kadar çocuğu sahneye sığdırabildiği ve onların gönlünde ayrı bir taht kurabildiği için, hayranlıkla bakıyorum. Garbis Bey, sahnede her seferinde biraz daha büyüyor gözümde. Her bir çocukla ilgilenir, şaşırdıkları yerleri bilir, güçsüz olduğu tarafı, eğitilmesi gereken zayıf yönü bulup çalışır, çalıştırır. 158 dansçı ve bir Garbis Çapkan. Dans eğitmenleri İris Çapkan, Sarem K. Şeşetyan sağ ve sol kolu gibiler Garbis Bey’in. Ama o olmasa, küme küme büyüyen ‘Maral’ olur muydu, bilemiyorum. Bence tılsım her sene biraz daha kırlaşan saçlarında saklı… Tek arzum, ‘Kohar Korosu’nun Aram Khaçaduryan’ı gibi, 80’lerine bile gelse, sahneden
Gösteri, ‘Pert Bar’ ile başladı. Biz, çoğu zaman tarihimizi tam anlamıyla öğrenemedik. Bu topraklarda bizim tarihimiz pek dile gelmez. Suskunuzdur biz, ama oynarız, çok güzel oynarız. ‘Pert Bar’ bir kalenin kuşatılıp, alınma öyküsünün ayaklarda dile gelmiş hali. Tarih yok, zaman yok ama biz varız içerisinde.
‘Yerevai halay’, ‘Şalakho’, ‘Hovivneri Bar’ gösterinin ilk danslarıydı. ‘Sareri Hovin Mernem’ şarkısını son yıllarda ne kadar çok dinledik. Halbuki evde olsam dinlemem diye düşünüyorum. Ama sahnedeki kadınların dansı, bambaşka rüyalara taşıyor beni. Onları seyretmek, bir gelinciğin seher yelinde çimenlere verdiği haz gibi.
İkinci perdenin açılmasıyla birlikte daha hızlı, daha kalabalık gruplar gördük. Dansların ilki, ‘Azkakragan Bareri Şaran’dı. Gençlerin ayak seslerini duymak iyi gelir herkese. Geleceğe tazelik ve ümit verir. Gösteri, ‘Koçarlı’ ve ‘Ververi’ dansları ile son buldu. Emeğe saygı, 158 dansçıya övgü gerek.
