RUM

İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Bölümü’nden Özgür Kaymak’ın dört yıllık bir çalışmanın ardından ortaya çıkan ‘İstanbul’da Rum, Yahudi ve Ermenilerin Sosyo-Mekânsal İnşası’ başlıklı doktora tezi kitaba dönüştü.

İstanbul’da Maltepe Üniversitesi Hastanesi’nde bir süredir tedavi gören, İmrozlu Rum Kore gazisi İlya Banago, 86 yaşında yaşamını yitirdi.

Rumlar içinse Noel’in vazgeçilmezlerinden biri şüphesiz ‘Kalanda’ adındaki şarkılar. İstanbul Rumlarının azalması ve şehrin farklı yerlerine yerleşmeleriyle bu geleneği sürdürmek zorlaştı. Yine de bu gelenek hala yaşıyor

Medyada nefret söylemi o kadar yaygınlaşmış durumdaki, her gün kanal kanal gezen yorumcular, ırkçılık yaptıklarının farkında bile olmayabiliyorlar. Tabii bu onları masum göstermek anlamına gelmiyor; bir kısmının buz gibi ne yaptığını bildiği aşikar. Bu yazıda ‘Öteki Gündem’ ve ‘Gündem Ötesi’ programlarını ele alacağım.

Günümüzde nufüsu 2500’e kadar gerileyen Rum toplumunun okulları, son yılların en düşük sayıda mezununu verdi. Üç liseden toplam 19 öğrencinin mezun olması endişeye yol açarken RUMVADER Başkanı Andonis Parizyanos, Zoğrafyon Lisesi Müdürü Yannis Demircioğlu ve geçen dönem Azınlık Vakıfları Temsilcisi olan Laki Vingas, pozitif ayrımcılığın gerekli olduğunu vurguluyor.

Yunanistan’ın başkenti Atina’da uzun yıllardır İstanbullu Rumlarla ilgili haber yapan ‘O Politis’ gazetesi geçen yıl bir kitabevi açtı. Politis kitabevinde özellikle İstanbul ve İstanbullu Rumlar hakkında yazılmış kitaplar bulunuyor. Ayrıca Yunanistan’da Türkçe eğitim gören öğrenciler için bazı kitaplar da yayımlanıyor. Aile kökleri Anadolu’ya dayanan Pepi Cukatos ile aile geçmişi, O Politis (Vatandaş) gazetesi ve kısa süre önce açılan kitabevine dair konuştuk.

HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, Ermeni, Rum, Süryani ve Yahudi toplumunun temsilcileriyle bir araya geldi. Türkiye toplumlarının güvercin tedirginliği yaşadığını belirten Demirtaş, “Çatışma, kaos dönemleri en çok da toplumda 'az' olanlarda kaygıyı arttırır. Tarihsel bellek hafıza sürekli onu hatırlatır. Az olarak tanımlanan bizler ortaya çıkan kaosun ilk mağdurları haline geliyoruz” dedi.

6-7 Eylül’ün 60. yılında ilk kez anma ayini düzenlendi.

Benim için, 6-7 Eylül olaylarının aktif hafızası ailemden ödünç aldığım anlatılarla değil, bizzat tanık olduğum, 6-7 Eylül 2005’te olayların 50. yılını anmak vesilesiyle düzenlenen fotoğraf sergisine yapılan saldırıyla başlıyor. Sanki tarihin bambaşka bir dönemine ait, kitaplarda okuduğumuz, anılardan dinlediğimiz zihniyet, o gün orada şahlanmış, yeniden aynı öfkeyi göstermiş, aynı ‘galeyana gelmişti’. Yüzleşilmesi beklenen tarih bizimleydi, yanıbaşımızdaydı;

en 6-7 Eylül’ün şiddetini kısıtlı olarak, 1964-74 ve yoğunlukla 1964-66 yılları arasındaki baskıcı ve saldırgan ortamı ise yakından yaşadım. Bu ortamı, aldıkları emirlerle yaratan, o devrin güdümlü basın organlarıydı. “Kopsi kefali, valto sto cuvali” (Kes kafayı, koy çuvala) tehditleri her gün gündemdeydi.