GÜNCEL

'Hiçbir ana-baba, öğretmen ya da hükümet açıktan açığa inkâr, kandırma, yanlış bilgi ve yalanlara dayalı bir öğreti içindeyken, milliyetçi ve ırkçı ideolojiler uğruna olan biteni adice yok sayıp karanlığı savunurken, bir korunma hakkı talep edemez.'

'Dedemin aksine babam Sovyet rejimi altında yaşamak istemedi, özgür Ermenistan hayaliyle yaşadı. Ararat’ın doğusundaki Ermenistan’ın üç renkli bayrağını gördü, fakat batıdaki memleketine hiçbir zaman ayak basmadı.'

“Ermenilerin esas tarihinin farkında olmayan Türkiye toplumunda yaşarken düşünüyorum. O toplum küçük küçük binlerce Ermeni çakıl taşıyla döşenmiş. Elimizdeki sadece yüz yıllık bir inkâr değil, daha fazlası...”

Micheline Aharonian Marcom: “Osmanlı İmparatorluğu vatandaşı olan anneannem, doksan dokuz yıl önce, on üç yaşındayken, annesini, babasını ve bütün sülalesini yitirdi. Akrabaları ya öldürüldü ya da Der Zor’a gönderildi. Anneannem evini kaybetti.”

Robert Guédiguian: 'Soykırımın sorumluluğu hiçbir şekilde bugün yaşayan Türklere yüklenemez. Aksine, atalarının işlediği bu suçu kabul etmek onlara çok büyük bir onur bahşedecek.'

Aşod Pakraduni: ‘Soykırım değildi’ söylerler, ‘tehcire çıkmaya mecbur değildiniz’ söylerler, ‘biz sevgi dolu komşuyduk’ söylerler... ve Mecliste bir Ermeni Mebus olan Krikor Zohrab da öyle söylemişti: “Benim kardeşim beni öldüremez!” Ertesi gün kardeşi Talat kafasını elinde tutuyordu...

Anita Toutikian: 'Dünyadaki herkes büyük ninem Kohar’ın çektiği acıları anlar ama bir tek Türkler anlayamadı. Sahip oldukları yeni mülkleri ve zenginlikleri hesap etmekle meşguldüler.'

Suzanne Khardalian: “Bizim geri dönmemize yardım edin. Gelip ölülerimizi bulalım ve onları usulüne göre gömebilelim. Toplu mezarlarımızı bulmamıza ve onları anıtlara çevirip, kaybettiklerimizi onurlandırmamıza yardımcı olun.”

Atom Egoyan: 'Devletinizin hiddet dolu inkârından yoruldum, hayata devam edememekten yoruldum. Fakat, karşısındaki alternatifi görünce, bu yorgunluğu kabul etmekten başka çare kalmıyor.'

'Küçük yaşımdan itibaren neredeyse her gün bu hikâyeleri dinleyerek Türklere karşı intikam ve kin duygularıyla dolmuştum ve 17 yaşındayken ilk kez Türkiye’ye gittiğimde İstanbul benim için, sevdiğim bütün yazar, şair, müzisyen ve sanatçıların öldüğü yerdi.'