ՄՇԱԿՈՅԹ ԵՒ ԱՐՈՒԵՍՏ

ՎԱՐԴԱՆ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ estukyan@gmail.com Տոքթ. Եքթան Թիւրքեըլմազ ծանօթ է Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան մա­սին իր ու­սումնա­սիրու­թիւննե­րով։ Սա­կայն մենք այս ան­գամ այս ծա­նօթ մտա­ւորա­կանին հետ կը զրու­ցենք իր ձայ­նապնակ­նե­րու հա­ւաքա­ծոյին շուրջ։ Ան ու­նի աւե­լի քան 2 հա­զար 500 ձայ­նապնակ­ներ, որոնք հա­ւաքած է աշ­խարհի զա­նազան եր­կիրնե­րէն։ Այդ հա­ւաքա­ծոյին մէջ յա­տուկ տեղ կը գրա­ւեն, որոշ նշա­նակու­թիւն ու­նե­ցող հայ­կա­կան ձայ­նագրու­թիւննե­րը։ «Նա­ցինե­րու իշ­խա­նու­թեան տա­րինե­րուն Գեր­մանիոյ մէջ ձայ­նագրուած Բար­սեղ Կա­նաչեանի ծա­նօթ «Օրօր»ը այնքան դիւ­թիչ է որ չես կրնար -հաւ­նիլ- բա­ռով գնա­հատել»։ Թիւրքեըլ­մա­զի հետ կա­տարած հար­ցազրոյ­ցը, եթէ հարկ է բնու­թագրել, ան­վա­րան կ՚ըսեմ հե­տեւեալը. «պատ­մե­լիք բան չէ, պէտք է ապ­րիս»։ Հե­տեւա­բար առանց խօս­քը ծամծմե­լու առա­ջին հար­ցումը ուղղենք մեր խօ­սակցին։