Taksimspor’un efsaneleri Savaş ağabeyimiz, Aleksan ağabeyimiz, Çamur Yetvart’ımızı kaybettik derken, acı haberi aldık; bu kez de Gözlük Garbis yani Garbis Parsehyan aramızdan ayrıldı. Uzun yıllardır Alzheimer hastalığıyla cebelleşen Garbis ağabeyimiz, 81 yaşında bir futbol devi olarak, ama ne yazık ki etrafındakileri artık hiç tanımaz halde, hayata gözlerini yumdu.
Gözlük Garbis, 1934 yılında Bakırköy’de doğdu. İlkokulu Dadyan’da okuduktan sonra, geçim sıkıntısından dolayı sayacılığa başladı. Futbolla birlikte bu mesleği de sürdürüp emekli oldu.
Futbola 17 yaşında, Bakırköy’ün genç takımında başlayan Garbis Parsehyan, gösterdiği başarıyla ilk yılının sonunda, 1951’de Bakırköy’ün amatör takımına alındı. Büyük başarıları onu 1957’de İstanbulspor’a taşıdı. Bu takımda da yedi sene top koşturduktan sonra, 1964’te Taksimspor’a geldi. 1966-67 sezonunda Gözlük Garbis’li Taksim şampiyon olarak 3. Profesyonel Lig’e çıktı. Kaptanlığa kadar yükseldiği Taksimspor’da, 1968’de, 34 yaşındayken futbolu bırakan Parsehyan, takımına uzun süre antrenörlük yaptı; 1990’lı yıllara kadar Darüşşafaka, Yeşilköy ve Bakırköy takımlarını da çalıştırdı.
Garbis ağabeyimiz Türkiye Futbol Federasyonu’ndan izin alarak, sahaya gözlükle çıkan ilk futbolcu oldu. Hatta bir maçta gözlüğü kırılıp cam yüzüne saplanmış, kenarda cam çıkarılıp pansuman yapılmıştı.. Garbis ağabeyimiz hayatı boyunca hep sorunlarla boğuşarak yaşarken, futbolda ve antrenörlükte göğsümüzü kabartıp, hayata gözlerini yine çile çekerek kapadı.
Emektar üçlünün kucaklaşması
Üç yıl evvel, Kaptan Varujan Arslanyan’ın önderliğinde, kaleci Aleksan Dadyan’la birlikte rahmetli Gözlük Garbis’imizin Çekmece’deki evine ziyarete gitmiştik. Onu camın kenarında bir sandalyede sokağı seyrederken bulduk. Koca kaptanı Varujan Arslanyan’ı ve kalecisi Aleksan Dadyan’ı tanıyıp, onlara büyük bir sevinçle, çocuklar gibi sarıldı, ikisini de uzun uzun öpüp kokladı. Konuşamıyordu ama gözlerindeki yaşlar üçünün de yıllar süren birlikteliğini anlatıyordu. Üç dev aralarında gözleriyle ve fısıldaşarak anlaştı, kim bilir çamur sahalardaki hangi maçları hatırladılar, hangi gezmelerini, hangi kaçamaklarını düşündüler... Kendimi Şişli Kulübü’nün genel sekreteri olarak tanıtınca, gözleri yine parıldadı Garbis Ağabey’in, ve ellerimi sıktı. Ben de üç dev ağabeyim gibi, gözyaşları içinde, bu yüce elleri öptüm. O bir saatte çok şey yaşayıp, çok şey öğrendim.
Resimde görülen Şişli, Taksim ve Beykoz’un efsane kalecisi Aleksan Dadyan’la Gözlük Garbis aramızdan ayrıldı. Allah gani gani rahmet etsin, ömürleri evlat ve torunlarına olsun. Resimdeki diğer devimiz Varujan ağabeyimize de Allah sağlıklı ver uzun ömürler bahşetsin ki, şu vefasız, kadir kıymet bilmez toplumda, ondan ve diğerlerinden bu insani değerleri öğrenelim.
