Alin Ozinian Ermenistan’da adını ilk kez duyduğu Mayakovski köyünden hem Ermeni hem Türk hem de Sovyet erdebiyat tarihine dair ilginç izlenimlerle döndü.
Ermenistan’da köyler bizim bildiğimiz köylere pek benzemiyor. Evinde piyanosu olan köylü, aynı zamanda çok iyi bir çiftçi ya da domuz üreticisi olabilir. Hayatını patates ekerek geçinen diğer bir köylünün köy okulunda müzik öğretmeni karısı, muazzam çello çalabilir. Maddi sıkıntılardan dolayı evlerine boya hatta sıva süremeyen köylülerinin duvarlarında birbirinden etkileyici yağlıboya tablolar da olabilir. Geçmiş 100 yılda, Sovyetlerin sanatı halka “indirmeleri” Ermenilerin sanatkarlığı ile birleşince, böyle alışılmadık ama ruh okşayan detaylar Ermenistan’da hala hayatta.
Tüm bunlara rağmen, Mayakovski adı verilmiş bir köyün varlığı, birçoğumuz için hala sürreel. Yeravanlılar ile de hayretimi paylaştım, onlar da benim gibi, böyle bir köyün olduğundan habersizmişler. Yerevan’a yaklaşık 40 km uzaklıkta, Kotayk bölgesinde bulunan köy şirin mi şirin. Son resmi rakamlara göre 2890 kişinin yaşadığı köy genelde tütüncülük, hayvancılık ve meyvecilik ile uğraşıyor.
Şahap’tan Mayakovski’ye
1930’larda Mayakovski adı verilen bu küçük köy, 1828’de İran’ın köylerinden göçen 132 Ermeni’nin buraya yerleşmesi ile kuruluyor. İlk kurulduğu yıllarda Şahap adı verilen köy, soykırımdan kurtulabilen Ermenilere de yuva oluyor. Sovyet yıllarında, Irak’tan 40 Ezidi ailenin de geldiği bu köyün, bugünkü Ezidi nüfusu 200 kişi. Ezidiler de aynı Ermeni köylüler gibi hayvancılık ve tarım ile uğraşıyorlar tek farkla; Ermeniler domuz, Ezidiler koyun yetiştiriyorlar.
Mayakovski’ye, Karabağ- Azerbaycan savaşı sırasında Sumgayit ve Bakü’den kaçan yaklaşık 20 Ermeni aile de göç etmiş. Günümüzde adını birçok Ermenistanlının bile bilmediği bu köy, genelde mono-etnik bir yapısı olan Ermenistan için oldukça renkli.
