Her gün milyonlarca insan New York metrosunu kullanıyor. Pek çok şehrin metrosu gibi, New York metrosu da bağımsız müzisyenlerin sahnesi olarak işlev görüyor. Çoğu ek gelir için şarkı söyleyen veya müzik yapanlar arasında William Boyajian ismi, farklı bir öneme sahip.
Boyajian, gitarıyla çaldığı şarkıları kendisi için değil, çevredeki evsizler veya paraya ihtiyacı olanlar için söylüyor. Boyajian, bir süredir metroda söylediği şarkılardan elde ettiği parayı ‘komşularım’ dediği evsizlere ve paraya ihtiyacı olanlara dağıtıyor. Bağış yapmaya birkaç yıl önce, ABD’de bir gelenek olan ‘New Year Resolution’ (Yeni Yıl Kararı) düşüncesiyle başladığını söyleyen Boyajian’la konuştuk.
Evsizlere ve paraya ihtiyaç duyan insanlara yardım etmek için müzik yapmaya nasıl karar verdiniz?
Bunu bir ‘Yeni Yıl Kararlılığı’ eylemi olarak gördüm. Bundan böyle yolda benden para isteyenlere bir dolar verecektim. Öyle de oldu, ancak kısa sürede bu para, günde 15-20 doları buldu. 20 dolar her ne kadar az bir para olsa da, bu, maddi durumumu biraz olsun aşıyordu. Ancak yine de bu fikrimden vazgeçmek istemedim ve “Bu koşullarda onlara nasıl yardım etmeye devam edebilirim?” diye düşündüm. Sonunda bu proje ortaya çıktı ve şimdi müzik yaparak, elde ettiğim tüm parayı evsizlere dağıtıyorum.
New York’ta oldukça popüler hale geldiniz. Sizce bağış kampanyanız insanlara yardımcı oluyor mu?
Bence yardımı oluyor ancak, ilk düşündüğüm yardım kampanyası gibi değil. ‘Hopeful Cases’ adında bir bağış grubumuz var, bağışlarımızı bu adla yapıyoruz. Grup, insanlara tek tek para bağışında bulunsa da bu para ihtiyaç sahipleri için yeterli değil. Benim için çok daha önemli bir konu da bu projeyle birlikte New Yorkluların civar sokakları gezerek, evsizlerin hangi şartlarda nasıl yaşadıklarını ve neye ihtiyacı olduklarını görmeye başlamaları. Burada olduğumuz müddetçe onlara yardım etmeye devam edeceğiz. Başlangıç noktalarımdan biri, insanların evsizler hakkında daha çok konuşması ve insanların komşularına nasıl yardım edebileceğiydi.
New Yorklular bağış kampanyanızı nasıl buluyorlar?
Bence şehirdeki insanların bu fikre bakışları, çoğunlukla olumluydu. New Yorklular sıklıkla soğuk insanlar olarak tarif edilirler ama ben onların mütemadiyen doğru şeyi yapmaktan hoşlanan damarlarını buldum, diyebilirim. Sadece bu fırsatı onlara sunmanız gerekiyor, hepsi bu. Birçok kişi yanıma gelip, evsizlerle konuştuktan sonra komşularıyla konuşup onların da konuşmalarını sağlamak için ilham aldıklarını belirtti.
Evsizler sizi nasıl görüyorlar?
Onlar bu durumu garip karşılıyor diyebilirim. Bu başlı başına benim için bir mesele. Bir yabancının yardım etmek istemesi garip olmamalı. Komşularımıza bakmak istememiz garip karşılanmamalı. Biz yabancı değiliz, hepimiz kardeşiz, insanız. Bu ülkede çoğumuz kutuplaştırıldık ve gözlerimizi zor durumdaki insanlara kapattık. Bu durumu değiştirmek istiyorum. Umuyorum ki evsizler, onlar için yaptığımız bu yardımları olumlu görüyorlardır. Yardımlarımızın, onlar için burada olduğumuz fikrini sağladığını umuyorum. Böylece onları yeniden kazanabiliriz.
