ԱՌՕՐԵԱՅ

Երբ Քամփ Ար­մէ­նի յափշտակ­ման խնդի­րը առա­ջին օրե­րու բո­ցավա­րու­մէն ետք հետզհե­տէ հան­գած եւ բար­ձի­թող ըլ­լա­լու վե­րածուած տպա­ւորու­թիւն մը կը թո­ղու, Նոր Զար­թօնքի եւ Քամփ Ար­մէ­նի Զօ­րակ­ցութեան պա­հան­ջա­տիրու­թիւնը օրըս­տօ­րէ կը ծա­ւալի։ Այս պայ­մաննե­րու տակ Ակօսն ալ իր սիւ­նակնե­րու մի­ջոցաւ վճռած է յա­րատեւօրէն օրա­կար­գի վրայ պա­հել այս նիւ­թը։

Հա­յաս­­տա­­­նի առաջ­­նա­­­կարգ երա­­ժիշտնե­­րու կար­­գին կը դա­­սուի ծա­­նօթ ճա­­զի դաշ­­նա­­­կահար Տիգ­­րան Հա­­մասեանը։ Ան վեր­­ջերս ձեռ­­նարկած է հիւ­­րա­­­համերգնե­­րու ծրագ­­րին, որ ու­­նի նաեւ ուխտագ­­նա­­­ցութեան բնոյթ։ Հա­­մասեան որո­­շած է աշ­­խարհի վրայ հա­­րիւր եկե­­ղեցի­­ներու կա­­մար­­նե­­­րու ներ­­քեւ հնչեց­­նել Կո­­միտա­­սեան մե­­ղեդի­­ները եւ հայ ժո­­ղովուրդի պատ­­մա­­­կան տա­­ղերը։

Նէվզաթ Օնա­րանէն հե­ռախօ­սազանգ մը ստա­ցայ։ Աթա­թիւրքի անուան գրա­դարա­նէն գիրք մը գտած էր եւ կը կար­ծէր թէ կա­րեւոր կրնայ ըլ­լալ։ Այսպէս սկսաւ այս գիր­քի ոդի­սակա­նը։

Սեբաս­տա­հայոց Հայ­րե­նակ­ցա­կան միու­թեան նոր հա­ւաքա­տեղիի հան­դի­սաւոր բա­ցու­մը կա­տարուեցաւ 13 Յու­նիս Շա­բաթ օր։ Փան­կալթի թա­ղի, Թիւրքպէյ փո­ղոցի 40 թիւ շէն­քի մէջ գտնուող նոր հա­ւաքա­տեղին միու­թեան ան­դամնե­րուն հան­գա­նակու­թեամբ առ­նուած էր ան­ցեալ ամիս­նե­րուն։

Թիֆ­լի­սը Քուր գե­տի ափին է, բայց այն, ինչ տե­ղի ու­նե­ցաւ Շա­բաթ լոյս Կի­րակի գի­շեր Յու­նի­սի 14-ին, Քուրի պատ­ճա­ռով չե­ղաւ։ Ժա­մեր շա­րու­նակ յոր­դա­ռատ անձրեւ­ներ տե­ղացին եւ ջրհե­ղեղեց Վե­րէ գե­տակը, որը հո­սում էր իր հա­մար գե­ղատե­սիլ մի կիր­ճում, որ­տեղ վեր­ջին տա­րինե­րին գե­տակով հրա­պուրուած քա­ղաքա­ցինե­րը կա­ռու­ցել էին մէկ-եր­կու յար­կա­նի տներ։

Ամե­րիկա­հայ անուանի մե­ծահա­րուստ Քըրք Գրի­գորեան 98 տա­րեկա­նին մա­հացաւ Լոս Ան­ճէ­լըսի մէջ։

«Ակօս»ի մէջ Ատրպէյճանի վերաբերեալ լուրեր խմբագրող լրագրող Արզու Կէյպուլլայէվա ենթարկուած ծանր սպառնալիքներու բերումով հարկադրուեցաւ արտասահման մեկնելու։ Վերջերս Թուրքիա եկած մեր ընկերոջ հետ զրուցեցինք իր ներկայ պայմաններուն մասին։ Արզու Կէյպուլլայէվա տակաւին չէ թօթափած ենթարկուած ճնշումը։

Թուրքիոյ տա­րած­քին գտնուող հա­յոց մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գը անխնա­մութեան եւ տրուած վնաս­նե­րու պատ­ճա­ռաւ ոչնչա­նալու վտան­գի հետ դէմ յան­դի­ման կը գտնուի։ Միւս կող­մէ կարգ մը դրա­կան զար­գա­ցումներ ալ կ՚ար­ձա­նագ­րուին։ Մշա­կոյ­թի Նա­խարա­րու­թիւնը թէեւ կարգ մը պատ­մա­կան հնու­թիւննե­րը նո­րոգած է, բայց անոնք հա­զարա­ւոր­նե­րու չնչին մէկ մասն են։ Հայ մշա­կոյ­թի ժա­ռան­գը փրկե­լու հա­մար ար­տա­սահ­մա­նի եւ Թուրքիոյ մէջ զա­նազան կազ­մա­կեր­պութիւններ աշ­խա­տան­ք կը տա­նին։

Նոյեմ­բե­­րի 25, 1957, Վայ­­­սե­­­­­­­լիա ԱՄՆ- Յու­­­­նիս 12, 1993, Մար­­­­տունի Ար­­­­ցախ Այս ակ­­­­նարկը ինձ հա­­­­մար շատ թանկ է. 1991-ին ես ան­­­­ձամբ հան­­­­դի­­­­­­­­­­­­­­­պել էի Մոն­­­­թէ Մել­­­­քո­­­­­­­­­­­­­­­նեանին մի ըն­­­­կե­­­­­­­­­­­­­­­րական շրջա­­­­պատում, իսկ 2000-ին ես այ­­­­ցե­­­­­­­­­­­­­­­լել էի Մար­­­­տունին եւ հան­­­­դի­­­­­­­­­­­­­­­պելով ար­­­­դէն Մոն­­­­թէ Մել­­­­քո­­­­­­­­­­­­­­­նեանին մօ­­­­տիկից ճա­­­­նաչող­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րին, կազ­­­­մել էի ինձ հա­­­­մար նրա հա­­­­զուա­­­­դէպ մարդկա­­­­յին նկա­­­­րագի­­­­րը։