ԼՈՒՐԵՐ

Պատրիարքական Աթոռի Փոխանորդ Արամ Արք. «Ակօս» թերթին եւ Սուրբ Փրկիչ Հիւանդանոցի Հոգաբարձութեան Ատենապետ Պետրոս Շիրինօղլուին ուղղեալ ակնարկութիւններ ունեցաւ։ Սրբազանը իր ելոյթին մէջ ընդգծեց համայնքային կեանքէ ներս պատրիարքական աթոռին գերիշխանութիւնը։

27 Սեպտեմբեր Շաբաթ օր Լոզանի մէջ կազմակերպուած «Տէրսիմի Հայերու Զօրակցութեան Օր» միջոցառումը պատմութենէն դաս քաղելու համար շատ կարեւոր էր։

Աշտարակցիները մինչեւ հիմա յիշում են, թէ ինչպէս Իրանից ներգաղթած հողագործներին բնակեցրել էին Աշտարակի խրուշչովականներում. այդպէս էին անուանում շէնքերը, որտեղ բնակարանները շատ փոքր էին. Խրուշչովն ասում էր, թող փոքր լինեն, բայց՝ շատ։ Հողին վարժուած իրանահայերը դրսում ծալապատիկ նստում էին գետնի վրայ։ Իսկ հիմա Սփիւռքի նախարարութիւնը առաջարկում է Նոր Հալէպ կառուցել Աշտարակում։

Մհերի այս անգամուան հեքեաթը ջադուի հէքիյա մը չէ. ան կը պատմէ հալիւոր Խաչքար սարի, Սեւծովի, եւ գետերն ու ջախջախաններն ի վեր լողալով Խաչքարին աչքին հասնող Կարմիլիկ ձուկի մասին։

Արձակուրդի առիթով այցելեցինք Զմիւռնիոյ Սէֆէրիհիսար գիւղաքաղաքի ծովափը…

Սուրբ Փրկիչ Հիաւանդանոցի հոգաբարձութեան եւ ՎԱՏԻՓ հարթակի ատենապետ Պետրոս Շիրինօղլու նախորդ շաբաթ Սուրբ Երրորդութիւն եկեղեցւոյ թաղականութեան ուղղեալ յայտարարութիւններով ու քննադատութիւններով օրակարգը զբաղեցուց։ Մենք ալ կը ներկայացնենք Պետրոս Շիրինօղլուի տեսութիւնները առանց յայտնելու մեր վերապահութիւնները։

Հրանդ Տինքի 60-րդ Սեպտեմբերը նշւում է արդարութեան ձգտող բոլոր աշխարհներում եւ Հրանդն արդէն որպէս 20-րդ դարի առասպել պիտի անթիւ 15 Սեպտեմբերներ տողանցի։

Պոլսահայերու համար բաւական ծանօթ իրողութիւն է սա վերջին տասնամեակներուն Պէյօղլու թաղի Ս. Երրորդութիւն եկեղեցւոյ վարչութեան վայելած համբաւը։ Պոլսոյ աւելի քան 30 եկեղեցիներու մէջ սեփական կալուածներու առումով ամենահարուստ այս եկեղեցին, այդ պատճառաւ մեր յիշած ամենահին օրերէն այս կողմ յաճախ թիրախ եղած է իր վարիչներէն ոմանց վերագրուած դրամաշորթութեանց պատմութիւններու։

Իսթանպուլ Թեքնիք Համալսարանի կողմէ կազմակերպուած 20-րդ հնագիտական համաժողովին մաս կազմելու եւ Հայաստանի մէջ վերջին տարիներուն կատարուած հնագիտական աշխատանքներու մասին զեկուցելու համար, Պոլիս հրաւիրուած էր Հայաստանի ծանօթ հնագէտներէն Յակոբ Սիմոնեան։

Մի պոէտ խոստովանում էր, որ պոէտի ողբերգութիւնը նրանում է, որ նա պոէտ է եւ ի վիճակի չէ պարզ ձեւով գրել, այլ կոչուած է յանգերով գրել… Այդ պոէտը 26 տարեկանում անձնասպան եղաւ։ Պոէտները յաճախ են անձնասպան լինում։ Ժուռնալիստները անձնասպան չեն լինում, նրանք շատ յաճախ սպանւում են այն ուժերի կողմից, որոնք կոչուած են լռեցնել ճշմարտութեան ձայնը։