Diyarbakırlı Ermeniler Konuşuyor
>> Evde hep Ermenice konuşurduk ama ara sıra annem için Diyarbakır ağzıyla Ermenice konuştuğumuz da olurdu. Evde hiç Türkçe konuşulmazdı, bu yüzden hiçbirimiz Türkçe bilmeyiz. Beyrut’ta Türkçe konuşan hemen hemen hiç kimse yoktu. Sadece, bir komşumuz vardı, Adana’dan gelmişlerdi. Bir tek onun annesi Türkçe konuşurdu. Bunu babam duydu. Bir gün bizi yanına çağırdı, “Oturun bakalım” dedi. Korkuyoruz, bize bir şey yapacak diye. “Tek kelime Türkçe konuşursanız dördünüzün de dili kesilir” dedi. “Yok, baba, konuşmayız, etmeyiz” diye nasıl ağlaşıyoruz, biliyor musun? Öyle bir şey yapmaz tabii ama...