ԹՂԹԱԾՐԱՐ
Թալեաթ փաշայի հեռագրերն իրակա՞ն են
Պրոֆ․ Թաներ Ակչամն իր նոր գրքում անդրադարձել է Նաիմ Բեյի հուշագրություններին, որոնք հայոց ցեղասպանության պատմագրության մեջ կարևոր դեր ունեն և մինչ այսօր մերժվում էին։ Աքչամը, հրատարակելով Նաիմ բեյի հիշողությունները, անհրաժեշտ պատասխանն է տալիս բոլոր պնդումներին և հայոց ցեղասպանության պատմագրության մեջ նոր մի շրջան է բացում։
Խոհեր արեւմտահայերէնի ապագային շուրջ
Ցեղասպանութենէ ետք հայերը ցրուելով աշխարհով մէկ, գոյացաւ նաեւ լեզուն պահելու խնդիր մը։ Ամէն սերունդ իր ապրած աշխարհագրական հատուածի պայմաններուն համապատասխան դժուարութիւններ յաղթահարելու փորձին մատնուեցաւ։ Արեւմտահայերէնը կենդանի եւ կենսունակ պահելու համար ծրագիրներ կը մշակուին։ Ներկայ պայմաններուն մէջ արեւելահայերէնը իբրեւ Հայաստանի պետական լեզու, աւելի ապահով դիրքի մէջ է։ Միւս կողմէ սփիւռքի տարածքին գլխաւորութեամբ Թուրքիոյ, Լիբանանի, առհասարակ Միջին Արեւելքի եւ ամբողջ սփիւռքի մէջ օգտագործուած արեւմտահայերէնը ձուլման հետեւանքով մոռացութեան եւ կորուստի սպառնալիքին տակ կը գտնուի։ Այս մասին զրուցեցինք Լիզպոնի Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնադրամի մեկնած՝ «Զօրակցութիւն Արեւմտահայերէնի» նախագծի գործադիր Անի Կարմիրեանի հետ։
«Արմաշի հայերը մեր հարևաններն էին, չնայած որ այդպես էլ չծանոթացանք»
Օմեր Աքընի առաջին վեպը՝ «Թոսբիթ դաղը», պատմում է Արմաշի (այսօր Աքշեմե) հայերի մասին։ Վեպը, որն իր անունը ստացել է Արմաշի մոտակայքում գտնվող լեռներից մեկից, 1914-1915 թթ․ Արմաշի հայերի կյանքից մի հատված է ներկայացնում։
«Ակոս»-ի արխիվից․ համայնքային պատգամավորի փնտրտուքներում
ԹԱՄԺ Թուրքիայի ազգային մեծ ժողովի (ԹԱՄԺ-TBMM) նոր կազմում ազգությամբ հայ երեք պատգամավոր կա։ «Ակոս»-ի 1998թ․ նոյեմբերի 6-ի համարում քննարկվել էր խորհրդարանում հայ պատգամավորի կարևորությունը, և սա գլխավոր լուր էր դարձել։
Սովետական Հայաստանից ժամանակն արտացոլող պատկերներ
Բեշիկթաշի միջազգային Ֆոտոիստանբուլ լուսանկարչական փառատոնը այս տարի արդեն երկրորդ անգամ «Այլ կյանքեր» թեմայով իր դռնելրն է բացել հանդիսատեսի առջև։ Մինչև նոյեմբերի 8-ը շարունակվող փառատոնի ամենաուշագրավ ցուցահանդեսը Կանադահայ արվեստագետ և բեմադրող օպերատոր Նորայր Քասփերի՝ Օրթաքյոյի լքված մանկատանը ներկայացվող և մանկատանը միահյուսված ցուցահանդեսն էր։ Ն․ Քասփերը, ով անմահացրել է սովետական ժամանակներից մնացած և այլևս չօգտագործվող արդյունաբերական ձեռնակրությունները և այնտեղ հանդիպած մարդկանց, խոստանում է, որ մի լուսանկարչական փառատոնից շատ ավելին է՝ ասելով․ «Ձեզ ժամանակից եմ պատմելու»։