«Կը կարծեմ, որ ստացուած է, քանզի Աշնակը այդ օրը հրաշալի էր»

ՄԱՐԻ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ

Պատ­մա­կան Այ­­րա­­­րատ աշ­­խարհի Արա­­գածոտն գա­­ւառի հին բնա­­կավայ­­րե­­­րէն է Աշ­­նա­­­կը: Ներ­­կա­­­յիս կը գտնո­­ւի Արա­­գածոտ­­նի մար­­զի Թա­­լինի տա­­րածաշրջա­­նին:

Աշ­­նա­­­կը կը յի­­շատա­­կուի Եղի­­շէի, Սե­­բէոսի, Սա­­մուէլ Անե­­ցիի եւ ու­­րիշ պատ­­միչնե­­րու կող­­մէ: Աշ­­նա­­­կը եղած է Ար­­շա­­­կու­­նի թա­­գաւոր­­նե­­­րու ձմե­­ռանոց-զօ­­րակա­­յանը: Յե­­տագա­­յին անոնք Աշ­­նա­­­կը շնոր­­հած են Առա­­ւեղեան նա­­խարա­­րական տոհ­­մին:

Բագ­­րա­­­տու­­նեաց թա­­գաւո­­րու­­թեան շրջա­­նին ար­­դէն Աշ­­նա­­­կը շա­­րու­­նա­­­կած է պահ­­պա­­­նել իր ռազ­­մա­­­կան, վար­­չա­­­կան եւ տնտե­­սական կա­­րեւոր նշա­­նակու­­թիւնը:

11-րդ դա­­րի կէ­­սերուն Աշ­­նակ աւա­­նը հան­­դի­­­սացած է Պետ­­րոս Գե­­տադարձ Կա­­թողի­­կոսի սե­­փակա­­նու­­թիւնը: Իսկ 12-րդ դա­­րի երկրորդ կէ­­սին գրա­­ւուած է սել­­չուկ-թուրքե­­րու կող­­մէ՝ ընդգրկո­­ւելով Անիի Շադ­­դա­­­դեան ամի­­րայու­­թեան կազ­­մին: Սել­­չուկեան շրջա­­նէն Աշ­­նակ գիւ­­ղի մէջ յայտնա­­բերուած է 6 ոս­­կեայ եւ 30 ար­­ծա­­­թեայ մե­­տաղադ­­րամ, որոնք 1936 թ, յանձնո­­ւած են Հա­­յաս­­տա­­­նի Պատ­­մութեան Թան­­գա­­­րան:

Այ­­սօր Աշ­­նա­­­կը փոք­­րիկ բնա­­կավայր է, որ­­տեղ կը գոր­­ծէ Գէորգ Չա­­վու­­շի անու­­նը կրող դպրո­­ցը: Մինչ խորհրդա­­յին կար­­գե­­­րու հաս­­տա­­­տու­­մը այստեղ գոր­­ծած է եկե­­ղեց­­ւոյ կից ծխա­­կան դպրոց: 1921թ. Աշ­­նակ բա­­ցուած է Լիկ­­կա­­­յան, որ­­տեղ սկսած են ու­­սա­­­նիլ մա­­նուկներ ու տա­­րեց­­ներ: Առա­­ջին դպրո­­ցին ար­­դէն սկսած սո­­վորած մին­­չեւ 13 տա­­րեկան պա­­տանի­­ները: Այն գոր­­ծած է 1924թ-էն: Տնօ­­րէնը եղած է Գնդու­­նի Սի­­մոնը (Սի­­մոն Գնդու­­նեան), որու 1927թ. փո­­խարի­­նած է Աշ­­նա­­­կի առա­­ջին կին տնօ­­րէնը՝ Արու­­սեակ Գը­­լըչեանը: Հիմ­­նադրման օրո­­ւանէն Աշ­­նա­­­կի դպրո­­ցը ու­­նե­­­ցած է 25 տնօ­­րէն: Առա­­ջին աշ­­նակցի տնօ­­րէնը Հմա­­յակ Մա­­նու­­կեանն եղած է: Ան ղե­­կավա­­րած է կրթա­­կան հաս­­տա­­­տու­­թիւնը 10 տա­­րի: Իսկ ահա որ­­պէս ու­­սումնա­­կան մա­­սի վա­­րիչ աշ­­խա­­­տած է 23 տա­­րի:

Աշ­­նա­­­կի դպրո­­ցը տա­­րինե­­րու ըն­­թացքին տո­­ւած է շատ անո­­ւանի շրջա­­նաւարտներ, որոնք յայտնի եղած են ոչ միայն Հա­­յաս­­տան, այլ անոր սահ­­մաննե­­րէն դուրս: Հարկ է հի­­շել թո­­ւաբա­­նական գի­­տու­­թիւննե­­րու դո­­ցենտ Գէորգ Մել­­քո­­­նեանին, պատ­­մա­­­կան գի­­տու­­թիւննե­­րու դոկ­­տոր, փրո­­ֆէսոր Գե­­ղամ Կի­­րակո­­սեանին, վաս­­տա­­­կաւոր լրագ­­րող, ար­­ձա­­­կագիր Պերճ Թով­­մա­­­սեանին, գրող­­ներ Ռո­­լանդ Շա­­ռոյեանին, Վրէժ Սա­­րու­­խա­­­նեանին, նկա­­րիչ Համ­­լետ Յով­­սէ­­­փեանին եւ այ­­լոց:

Այ­­սօր ալ Գէորգ Չա­­վու­­շի անու­­նը կրող դպրո­­ցը կը շա­­րու­­նա­­­կէ իր առա­­քելու­­թիւնը՝ կրթե­­լով հա­­րիւ­­րա­­­ւոր մա­­նուկներ ու պա­­տանի­­ներ:

Օրերս մե­­ծանուն Շառլ Ազ­­նա­­­ւու­­րի 100 ամեակի առ­­թիւ կրթօ­­ճախին կազ­­մա­­­կեր­­պո­­­ւած էր հրա­­շալի մի­­ջոցա­­ռում՝ «Ծա­­նօթ եւ ան­­ծա­­­նօթ Շառլ Ազ­­նա­­­ւուր» խո­­րագ­­րով, որուն ներ­­կայ գտնո­­ւած էին ՀՀ ԿԳՄՍ փոխ­­նա­­­խարար Դա­­նիէլ Դա­­նիէլեանը, մար­­զա­­­յին ու հա­­մայնքա­­յին աշ­­խա­­­տակից­­ներ, մտա­­ւորա­­կան­­ներ եւ այլք: Մի­­ջոցառ­­ման ըն­­թացքին աշա­­կերտնե­­րը ներ­­կա­­­յացու­­ցած են Ազ­­նա­­­ւու­­րի կեանքն ու ստեղ­­ծա­­­գոր­­ծութիւ­­նը՝ ընդգծե­­լով անոր անգնա­­հատե­­լի ներդրու­­մը ֆրան­­սիական եւ հա­­մաշ­­խարհա­­յին մշա­­կոյ­­թին:

Հնչած են նաեւ եր­­գե­­­րի կա­­տարումներ, բա­­նաս­­տեղծու­­թիւննե­­րու ըն­­թերցումներ՝ նո­ւիրո­­ւած Ազ­­նա­­­ւու­­րի հա­­րուստ երաժշտա­­կան ու դե­­րասա­­նական կա­­րիերա­­յին:

Մի­­ջոցառ­­ման հրա­­ւիրո­­ւած «Ակօս»ի թղթա­­կից Մա­­րի Յով­­հաննի­­սեանի հար­­ցին, թէ ինչպի­­սի գնա­­հատան­­քի ար­­ժա­­­նի իրա­­դար­­ձութիւն է, ԿԳՄՍ փոխ­­նա­­­խարար Դա­­նիէլ Դա­­նիէլեանը դրա­­կան պա­­տաս­­խան հնչե­­ցու­­ցած է՝ ընդգծե­­լով յատ­­կանշա­­կան մի իրո­­ղու­­թիւն, որ կը փաս­­տէ ազ­­նա­­­ւու­­րեան մի­­ջոցա­­ռումնե­­րուն փոք­­րիկ բնա­­կավայ­­րե­­­րու ան­­մասն չմնա­­լը: Փոխ­­նա­­­խարա­­րը կա­­րեւո­­րած է նմա­­նօրի­­նակ իրա­­դար­­ձութիւննե­­րու առ­­կա­­­յու­­թիւնը յատ­­կա­­­պէս մար­­զա­­­յին կրթա­­կան մի­­ջավայ­­րին:

Իսկ ահա դպրո­­ցի տնօ­­րէն տի­­կին Լու­­սի­­­նէ Գաս­­պա­­­րեանի խօս­­քով՝ «Հայ ժո­­ղովուրդը մեծ է իր մե­­ծերով եւ հա­­րուստ է իր պատ­­մութեամբ: Հայ մե­­ծերուն անդրա­­դառ­­նա­­­լը պար­­բե­­­րաբար բնոյթ պի­­տի կրէ կրթա­­կան մի­­ջավայ­­րի մէջ: Ազ­­նա­­­ւու­­րը ու Փա­­րաճա­­նովը, Սե­­ւակն ու Այ­­վա­­­զովսկին հան­­ճարներ են, որոնց կեան­­քը ու­­սումնա­­սիրե­­լով ար­­դէն պա­­տանին կը սոր­­վի: Նման մի­­ջոցա­­ռումնե­­րը իրա­­կանին կը զար­­գացնեն, կը ոգե­­ւորեն, սոր­­վողնե­­րու մէջ առողջ կը պա­­հեն ազ­­գա­­­յին մտա­­ծողու­­թիւնը: Ու այս առու­­մով՝ մեր ընե­­լիք­­նե­­­րը շատ են: Մեր ու­­սե­­­րուն մեծ պա­­տաս­­խա­­­նատո­­ւու­­թիւն դրո­­ւած է, որ պի­­տի պա­­տուով տա­­նինք»:

Մի­­ջոցառ­­ման կազ­­մա­­­կեր­­պիչ Խա­­թուն Մխի­­թարեանը, ով նաեւ կը դա­­սաւան­­դէ դպրո­­ցին մէջ, «Ակօս»ի թղթա­­կիցի հետ ցրոյ­­ցին նշած է. «Մի­­ջոցառ­­ման նպա­­տակն էր՝ երա­­խանե­­րը հա­­ղոր­­դա­­­կից ըլ­­լան Ազ­­նա­­­ւու­­րի կեան­­քին, ստեղ­­ծա­­­գոր­­ծա­­­կան գոր­­ծունէու­­թեան ու գրա­­կան ժա­­ռան­­գութեանը: Թոյլ տո­­ւէք ընդգծել մէկ այլ կա­­րեւո­­րու­­թիւն, որ դրած էի իմ՝ որ­­պէս ման­­կա­­­վար­­ժի, վրայ: Այն է՝ հայ պա­­տանիին ծա­­նօթաց­­նե­­­լով Ազ­­նա­­­ւու­­րի ան­­ցած ու­­ղին ու վե­­րել­­քի ճա­­նապար­­հին հան­­դի­­­պած խո­­չըն­­դոտնե­­րը յաղ­­թա­­­հարե­­լու հմտու­­թիւննե­­րուն՝ վա­­րակել անոր Շառ­­լի բնա­­ւորու­­թեան այդ գծով, ինչպէս նաեւ մե­­ծանուն հա­­յոր­­դիի մար­­դա­­­սիրու­­թեան, աշ­­խա­­­տասի­­րու­­թեան, յա­­մառու­­թեան, պայ­­քա­­­րելու, չյանձնո­­ւելու կա­­րողու­­թիւննե­­րով եւ ի հար­­կէ սի­­րելու, սի­­րով ապ­­րե­­­լու, սի­­րով սոր­­վե­­­լու հա­­մավա­­րակով»:

«Կը կար­­ծեմ, որ ստա­­ցուած է, քան­­զի Աշ­­նա­­­կը այդ օր հրա­­շալի էր»։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ