Թուրքիոյ քաղաքական օրակարգի վրայ սովորական է անակնկալ պահուն յայտնուած դէպքի մը ամբողջ երկիրը զբաղեցնելու երեւոյթը։
Այդպէս եղաւ, երբ երկրի ռազմական երեք վարժարաններու սպաները իրենց երթման արարողութեան ընթացքին վանկարկեցին. «Մուսթաֆա Քեմալի Զինուորներն ենք» կարգախօսը։
Այս տարի գոյացած էր աննախադէպ երեւոյթ մը եւս։ Ցամաքային, ծովային եւ օդային ուժերու համար սպայ պատրաստող երեք դպրոցներուն ալ առաջինները կանայք եղան։
Անոնք նախ արտասանեցին սպաներու յատուկ եւ արդէն տարիներէ ի վեր կրկնուող երդման օրինաւոր պատճէնը։ Ատկէ անմիջապէս ետք լսուեցաւ վերոնշեալ վանկարկումը, որ միաբերան կը հնչէր համարեա բոլոր սպաներու մասնակցութեամբ։
Իշխանամէտ շրջանակներ պախարակեցին այս վանկարկումը անոր վերագրելով դաւադրութեան բազմաթիւ իմաստներ։ Նոյնիսկ գտնուեցան կարգ մը յօդուածագիրներ, որոնք այդ վանկարկումը մեկնաբանեցին յեղաշրջման ու իշխանափոխութեան կոչ ըլլալով։
Աղմուկը ազդեցութիւն գործեց նաեւ կառավարութեան շրջանակներու մօտ, քանի որ Արդարութիւն եւ Զարգացում Կուսակցութեան շրջանակները կը դատապարտէին կատարուածը, իսկ Ազգային Շարժում Կուսակցութիւնը ընդ հակառակը կը գնահատէր։
Յայտնի է, որ այս գնահատանքն ալ ունեցաւ իր արձագանգները եւ դէպքէն մէկ օր ետք իշխանութեան կրտսեր գործընկեր Տեվլեթ Պահչելի ալ միացաւ մեղադրողներու շարքին։
Այս պարզ օրինակէն հետեւելով կարելի է տեսնել թէ Էրտողանի կառավարութեան զօրակցողներու մօտ սարսափի ինչպիսի հոգեբանութիւն մը կը տիրէ մանաւանդ զինուորական շրջանակներէ ուղղուած հաւանական հակազդեցութեան հանդէպ։
Միւս կողմէ դարձեալ աջակողմեան, պահպանողական եւ յատկապէս ալ կրօնամոլ մամուլի գրիչներ, լուսարձակի տակ կ՚առնեն երեք դպրոցներու առաջնութեամբ շրջանաւարտներուն կին ըլլալու հանգամանքը։ «Պատահականութիւն չի կրնար ըլլալ, ուրեմն այս ալ դաւադրութեան մէկ բաժինն է» կը պնդեն անոնք։
Նոյնիսկ կան առաջարկողներ, որ այս տարուայ շրջանաւարտներու զինուորական կոչումները չնչուին եւ անոնք հեռացուին բանակէն։
