Կարծես թէ բաւականին լուրջ փորձանք մը չըլլար պսակաձեւ ժահրի համավարակը, աշխարհի զանազան անկիւններէն կը հասնին մտահոգիչ զարգացումներու մասին լուրեր, որոնց ազդեցութիւնը երբեք սահմանուած չէ տուեալ երկիրով։
Համաշխարհային ներկայ դրութեան մէջ իւրաքանչիւր զարգացում դրական, թէ բացասական իր անդրադարձը կ՚ունենայ շատ աւելի հեռու հորիզոններու վրայ։
Մենք բնականաբար համաշխարհային բնոյթի այս անցուդարձներուն կը հետեւինք մեր ապրած երկիրէն՝ Թուրքիայէն։ Սակայն յստակօրէն կը տեսնենք թէ Թուրքիոյ մէջ պատահածները իրենց ցոլացումը կ՚ունենան տարբեր երկիրներու մէջ եւս։ Այս առումով զարմանալի նմանութիւններ կը տեսնենք աշխարհի տարբեր երկիրներու քաղաքական գործիչներու միջեւ։ Թուրքիոյ նախագահ Էրտողանի եւ Պելառուսի նախագահ Լուքաշենքոյի մերձեցումներուն նմանութիւնները տեսնելով կարելի չէ զարմանքի չմատնուիլ։ Նոյն եղանակով կը մեղադրեն կնոջ իրաւունքներու պաշտպանները։ Նոյն ատելութեան պատգամներով կը հալածեն սեռային տարբեր նախասիրութիւն ունեցող անհատները։ Եւ անշուշտ այդքան ալ չէ։ Պրազիլի նախագահ Պոլսոնարօ եւ Հունգարիոյ նախագահ Օրպան կու գան միանալ իրենց եւ հետզհետէ աշխարհի վրայ կը կազմեն պահպանողականութեան մարդու իրաւունքները անտեսելու հզօր միաձայնութիւն մը։
Ուշագրաւ երեւոյթ է թէ յետադիմականները ըլլայ Թուրքիոյ, ըլլայ Հայաստանի մէջ նոյն պատճառաբանութիւններով կը բողոքեն Իսթանպուլի Համաձայնագրութեան դէմ։ Իսթանպուլի Համաձայնագրութիւնը կը միտէր կնոջ անհատականութիւնը վերադասելով ընկերութեան մէջ անոր լիարժէք հաւասարութեան տիրանալուն։ Կը մտադրէր այրիշխան հասարակութիւններու յատկապէս տուներէ ներս, ընտանեկան յարկի տակ կիներու դէմ գործադրուած ճնշումները կանխելու։ Այսքանը բաւարար էր, որ Հայաստանի Թուրքիոյ կամ Լեհաստանի յետադիմականները միաձայն երգչախումբ մը կազմելով աղաղակեն ընտանեկան սրբութիւններու վտանգուած ըլլալու մասին։ Տարածեն կոպիտ սուտեր ըստ որու Իսթանպուլի Համաձայնութիւնը պիտի խրախուսէ միասեռականութիւնը։
Եկուր տես, որ այս աղմուկի տարափին մէջ Նոյն Պոլսոնարօ Ամազոնի անտառները զոհած է եկամտաբեր նախաձեռնութիւններու։ Նոյնպէս Թուրքիոյ մէջ երկրի բնական պաշարները լրջօրէն վնասուած են համաշխարհային քաղաքականութիւնը ճշդող ուժերու նախասիրութիւններուն գոհացում տալու համար։
Երկրի ամենաբերրի դաշտերը դէմ առ դէմ մնացած են անապատացման վտանգին հետ։ Բացի շահաբեր նպատակներէ ռազմական ակնկալութիւններով ալ կը վնասուին երկրի բնութիւնը։ Քրտաբնակ տարածներու մէջ թրքական բանակը դիտումնաւոր կերպով հրդեհներու տեղի կու տայ անտառածածկ տարածքներու մէջ։ Երկրի արեւմտեան շրջաններու մէջ եթէ մնան հրդեհ մը պատահի իսկոյն շարժման կ՚անցնին հրշէջ բոլոր միջոցները։ Զանգուածային լրատուամիջոցները ահազանգ կը հնչեցնեն «Թոքերնիս կ՚այրի» ըսելով։ Իսկ Քիւրտիստանի մէջ իշխանութիւնները արգելք կ՚ըլլան նոյնիսկ տեղացի ժողովուրդին իր սահմանափակ միջոցներով հրդեհին դէմ պայքարելու դիմաց։
Ահաւասիկ այս պահուն է, որ ստիպուած ենք պատասխան գտնելու թէ ինչու համար Էրտողանի կառավարութիւնը ամբողջ երկրի օրակարգը կը զբաղեցնէ Սուրբ Սոֆիայի տաճարին մզկիթի վերածուելուն անտեղի նիւթով։
Նախապէս իշխանութիւնները իրենց ստացած պաշտօնէն օգտուելով անօրէն եղանակներ կը ստեղծէին շուրջինները հարստացնելու համար։ Այսօր երկրագունդն է որ կը կողոպտուի իր բնական պաշարներու կեղեքումով։
Ափսոս որքան հեռու ենք սթափելու հանգրուանէն։
pakrates@yahoo.com