Նոր ժամանակներու ուշագրաւ երեւոյթներէն մէկն ալ քաղաքական դաշտի վրայ խօսքի կշիռի բացակայութիւնն է։ Քաղաքական գործիչներ անհաւատալի անփութութեամբ կ՚արտասանեն բառեր, որոնց ծանրութիւնը կը գերազանցէ արտասանուած միտքը։ Այդպիսի բառերէն մէկն է ահաբեկչութիւնը, որ յաճախ կ՚օգտագործուի իր բուն նշանակութիւնը գերազանցող անպատասխանատւութեամբ։
Այս հաստատումները շատ աւելի յստակ կը դառնայ Թուրքիոյ քաղաքական դաշտի վրայ, ուր գլխաւորութեամբ երկրի նախագահին, իւրաքանչիւր քաղաքական գործիչ այդ բառով կը մեղադրէ իր հակառակորդը։
Եթէ հետզհետէ շուկայնացած գործածութիւնը նկատի ունենանք, դիւրաւ կրնանք կարծել թէ երկրի բնակչութեան համարեա կէսը կամ ահաբեկիչ է, կամ ալ առնուազն ահաբեկչութեան ջատագով։
Զանց առնելով այս խեղաթիւրումը, բառը իսկապէս ալ ունի յատուկ նշանակութիւն։ Ահաբեկչութիւնը այն արարքն է, որ կը միտի հասարակութեան մէջ սարսափի տրամադրութիւն գոյացնել։
Վերջերս Ռուսիոյ դաշնութեան մայրաքաղաքի մէջ քաղաքի մեծագոյն համերգասրահներէն մէկուն ուղղուած զինեալ յարձակումը ահաբեկչութեան վառ օրինակ մըն է։ Պաշտօնական տուեալներով 139 մահուան պատճառ դարձած յարձակումի հեղինակները յայտնեցին թէ խոստացուած գումարի համար դիմած են այս վայրագութեան։ Այդ պատճառաւ է, որ Փութին յայտարարեց թէ յարձակման հեղինակները յայտնաբերուած են եւ հիմա պիտի աշխատին պատուիրատուները յստակեցնելու։
Դարձեալ նոր ժամանակներու յատուկ երեւոյթ է պետութիւններու իրենց ռազմավարութիւնը ահաբեկիչներու ձեռքով գործադրելու հասկացողութիւնը։
Երեւոյթ մը, որ յաճախ կը յիշեցնէ ֆանթաստիկ գրականութեան կերպարներէն Ֆրանքենշթայնը։ Հոն ալ պատումի հերոսը բժիշկ Ֆրանքենշթայն իր ձեռքով կը ստեղծէ հրէշ մը, որ վերջապէս իր գլխուն ալ փորձանք պիտի դառնար։
Այս օրինակի կրկնութիւնը տեսանք Խորհուրդային զօրքերու Աֆղանիստանը արշաւելու ընթացքին։ Այդ շրջանին ԱՄՆ դիտումնաւոր կերպով ստեղծեց իսլամադաւան ահաբեկիչներու բանակ մը, որ աւելի ուշ իրմէ ստացած զէնքով սպառնաց այդ բանակի հեղինակին։
Սուրիոյ քաղաքական պատերազմի օրերուն ալ Թուրքիա որդեգրեց նոյն ճամբան, երկրի օրինական նախագահը գահընկէց ընելու համար ահաբեկչական բանակներ կազմակերպելով։ Հոն եւս այդ ահաբեկիչները վերջին հաշուով Թուրքիոյ դէմ ալ սպառնալիք մը դարձան։ Կարելի է օրինակները շարունակել տարբեր պատերազմներով եւ զանազան երկիրներու ներթափանցումով։
Ի վերջոյ կարելի է ըսել թէ ահաբեկչութենէ օգտուելու մարմաջը կը սպառնայ համաշխարհային քաղաքակրթութեան։ Անվտանգութեան կամ ապահովութեան մարմաջով պետութիւններ կը սահմանափակեն քաղաքացիներու ազատութիւնները։ Պատրուակը միշտ պատրաստ է՝ «Ձեր անվտանգութեան համար»։
Այս կախարդական պատրուակով առանց խուզարկուելու ուր որ է տունէն դուրս ելլելը անգամ անկարելի պիտի դառնայ։ Արդէն ամէն կողմ լեցուն է տեսախցիկներով եւ նոյնիսկ ներքաղաքային փոխադրութեան միջոցներով անգամ կարելի է հետեւիլ անհատի բոլոր քայլերուն։ Իբրեւ թէ անվտանգութեան համար ծրագրուած այս կանխամիջոցներու շնորհիւ բոլորս մատնուած ենք խիստ հետապնդման։
Նոր ժամանակներու մարդը հետզհետէ պիտի տարուի մտածել թէ անվտանգութեան կանխամիջոցները սեփական ազատութիւնը վերացնող գլխաւոր գործօնը դարձած են։