ԾՈՎԻՆԱՐ ԼՈՔՄԱԿԷՕԶԵԱՆ

ԾՈՎԻՆԱՐ ԼՈՔՄԱԿԷՕԶԵԱՆ

30 տարի առաջ արտաբերեցինք առաջին բառը՝ միացում

dzovinarlok@gmail.com

30տարի առաջ 1988-ին սկսուեց ղա­րաբա­ղեան շար­ժումը։ Կոր­պա­չովը յայ­տա­րարեց գլաս­նօստ, այ­սինքն սո­վետա­կան մար­դիկ ստա­ցան ձայ­նի իրա­ւունք եւ homo soveticus –ը, որը 70 տա­րի համր էր, բե­րանը առա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով բա­ցեց եւ առա­ջին բառն ար­տա­բերեց, որն էր՝ ՄԻԱՑՈՒՄ։ Հա­յաս­տա­նը առա­ջին ան­գամ նո­րագոյն պատ­մութեան մէջ հնա­րաւո­րու­թիւն ստա­ցաւ վե­րադարձնել իրե­նից խլած եւ ար­հեստա­կանօ­րէն բոլ­շե­վիկ­նե­րի կող­մից ստեղ­ծած Ատրպէյ­ճա­նի սո­վետա­կան հան­րա­պետու­թեան կազ­մի մէջ որ­պէս ինքնա­վար մարզ մտցրած Լեռ­նա­յին Ղա­րաբա­ղը։ Այ­նուհե­տեւ ու­նե­ցանք Ար­ցա­խեան պա­տերազմ, որն աւար­տուեց հա­յերի յաղ­թա­նակով (1988- 1994), բայց այդ յաղ­թա­նակը չամ­րագրուեց հա­մապա­տաս­խան փաս­տաթղթով. Կայ միայն զի­նադա­դարի պայ­մա­նագիր՝ այսպէս կո­չուած Բիշ­քե­կեան (Բիշ­քեկ –Ղրղզստա­նի մայ­րա­քաղաք) ար­ձա­նագ­րութիւն, որ­տեղ ար­դէն Սո­վետա­կան Միու­թիւնից ան­կա­խացած Ատրպէյ­ճա­նը, Հա­յաս­տա­նը եւ Ար­ցա­խը ար­ձա­նագ­րում են կրա­կի դա­դար։ Ահա եւ սխա­լը։ Ահա եւ «ակա­նը», որը դրուեց այն ատեն, քան­զի Ար­ցա­խը չճա­նաչուեց որ­պէս ան­կախ հան­րա­պետու­թիւն, բայց իրա­կանում դար­ձաւ այդպի­սին, իսկ փաս­տա­ցի մի­ջազ­գա­յին օրէն­քով շա­րու­նա­կեց մնալ Ատրպէյ­ճա­նի կազ­մում որ­պէս մարզ, որը «գրա­ւել է» Հա­յաս­տա­նը։

Պա­տերազ­մը վե­րածուեց ան­վերջ ու ան­դա­դար հա­կամար­տութեան, ստեղ­ծուեց ԵԱՀԿ Մինսկի խումբ, որը զբաղ­ւում է հա­կամար­տութեան խա­ղաղ լուծման գոր­ծընթա­ցով։ Իսկ Հա­յաս­տա­նը չի ճա­նաչում Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թիւնը, որ­պէսզի մնայ բա­նակ­ցա­յին գոր­ծընթա­ցի մէջ։ Մինսկի խումբը հա­մանա­խագա­հում են երեք երկրներ. Ռու­սաստա­նը, Ֆրան­սիան եւ ԱՄՆ-ը։ Այսպի­սով պա­տերազ­մը չդա­դարեց, լայ­նա­ծաւալ պա­տերազ­մը միայն դա­դարեց, իսկ կռի­ւը շա­րու­նա­կուեց ար­դէն ու­րիշ ձե­ւաչա­փով, հայ զի­նուո­րը մին­չեւ հի­մա ան­հա­տական մար­տե­րում է զոհ­ւում, իսկ Ատրպէյ­ճա­նը որ­դեգրել է ռազ­մա­կան հե­տեւեալ քա­ղաքա­կանու­թիւն. ինչպէս բնու­թագրեց մի ռուս ռազ­մա­կան փոր­ձա­գէտ- դա տա­րածքներ կծելն է, այ­սինքն այն, ինչ տե­սանք ապ­րի­լեան քա­ռօրեայ պա­տերազ­մին եր­կու տա­րի առաջ։ Յար­ձա­կուե­ցին, տա­րածք կծե­ցին եւ իրենց ժո­ղովրդին ցու­ցադրե­ցին որ­պէս յաղ­թա­նակ։ Ռուս փոր­ձա­գէտը կար­ծում է, որ հայ­կա­կան կող­մը պի­տի իրա­կանաց­նի պա­տաս­խան յար­ձա­կում եւ նոյնպէս գրա­ւի հա­կառա­կոր­դի տա­րած­քից որե­ւէ մաս, որ­պէսզի այ­նուհե­տեւ փո­խանա­կի նրա կող­մից գրա­ւած տա­րած­քի հետ։

Միւս քա­ղաքա­կանու­թիւնը դա յայ­տա­րարու­թիւններն են, թէ իբր հայ­կա­կան հո­ղերը իրա­կանում ատրպէյ­ճա­նական հո­ղերն են։ «Ակօս»-ի նա­խորդ թի­ւի մէջ խօս­քը գնում էր Ապ­րի­լի 8-ին Ալիեւի հնչեց­րած յայ­տա­րարու­թեան մա­սին, թէ իբր Երե­ւանը, Սե­ւանը, Զան­գե­զու­րը ատրպէյ­ճա­նական հո­ղեր են եւ Ատրպէյ­ճա­նը պի­տի վե­րադարձնի իր պատ­մա­կան հո­ղերը։ Սա ար­դէն ոտնձգու­թիւն է ոչ թէ Ար­ցա­խի հան­դէպ, որը հե­ռացաւ Ատրպէյ­ճա­նի կազ­մից, այլ ինքնիշ­խան պե­տու­թեան դէմ։ Այդ առի­թով պէտք է յի­շել, որ Հա­յաս­տա­նը եւ Ռու­սաստա­նը ան­դա­մակ­ցում են «Հա­ւաքա­կան Անվտան­գութեան Պայ­մա­նագ­րի Կազ­մա­կեր­պութեան»-ը, ՀԱՊԿ-ին, եւ եթէ մեր երկրի հան­դէպ ոտնձգու­թիւն իրա­կանա­ցուի, Հա­յաս­տա­նի դի­մու­մով մեզ օգ­նութեան պի­տի գան 20,000 յա­տուկ պատ­րաստուած զին­ծա­ռայող­ներ։

Այժմ անդրա­դառ­նանք, ինչպէս աշ­խարհն ու հա­յերը ար­ձա­գան­գե­ցին Ալիեւի սադ­րանքին։ Աշ­խարհը շատ մեղմ է պա­տաս­խա­նում՝ դի­ւանա­գիտա­կան եղա­նակով։ Տար­բեր երկրնե­րի պաշ­տօ­նական ար­ձա­գանգնե­րը կա­րելի է ամ­փո­փել հե­տեւեալ կերպ. Ատրպէյ­ճա­նի յայ­տա­րարու­թիւնը չի նպաս­տում խա­ղաղ կար­գա­ւոր­ման գոր­ծը­թացին։ Աւե­լի հե­տաքրքիր են ոչ պաշ­տօ­նական պա­տաս­խաննե­րը։ Առանձնաց­նեմ շատ հե­տաքրքրա­կան մի ար­ձա­գանգ, որը հե­ռար­ձա­կուեց tvkultura ռու­սա­կան հե­ռուստաալի­քով։ Փետ­րուարի 11-ին կէս ժա­մուայ մէջ «Քայ­լե­լով» հա­ղորդման վա­րող Ժեբ­րա­կը ծա­նօթաց­րեց հե­ռուստա­դիտող­նե­րին Երե­ւանի հետ, սկսե­լով հա­ղոր­դումը այս խօ­սերով. «Կան երկրներ, որոնք յայտնի են իրենց ապ­րանքա­նիշե­րով, միւսնե­րը՝ իրենց առաս­պելնե­րով, որոշ­նե­րը ֆուտբո­լային թի­մերով, իսկ ին­չո՞վ է ներ­կա­յանում աշ­խարհին Հա­յաս­տա­նը. մշա­կոյ­թով։ Փոք­րիկ Հա­յաս­տա­նը տուել է աշ­խարհին բազ­մա­թիւ հան­ճարներ»։ Այ­նուհե­տեւ թուար­կում է հա­յերին, որոնք մեծ ներդրում են ու­նե­ցել ռու­սա­կան մշա­կոյ­թի մէջ՝ ստեղ­ծա­գոր­ծե­լով Մոս­կուայում, եւ հա­ւելեց, որ «Հայ հան­ճարներ» խո­րագ­րով զբօ­սար­շաւ կա­րելի անցկաց­նել նաեւ Թբի­լիսիում, Փա­րիզում կամ Սան-Ֆրան­ցիսկո­յում… Բայց նա մեկ­նում է Երե­ւան, շրջում քա­ղաքի տե­սար­ժան վայ­րե­րով եւ պատ­մում մեծն արուես­տա­գէտ­նե­րի մա­սին, որոնք ստեղ­ծե­ցին Երե­ւանը։ Դեռ աւե­լին, մէկ շա­բաթ անց Փետ­րուարի 18-ին Ժեբ­րա­կը շա­րու­նա­կում է իր խօս­քը ար­դէն հա­յերի հա­ւատ­քի մա­սին եւ ծա­նօթաց­նում մեր եկե­ղեցի­ների հետ, սկսե­լով Էջ­միած­նի տա­ճարից։ Հիաց­մունքի ար­ժա­նի քայլ «Կուլտու­րա» հե­ռուստաալի­քից։

Ինչպէ՞ս ար­ձա­գան­գե­ցին թուրքե­րը. այս խնդի­րը ռազ­մա­կան լու­ծումից զատ ու­րիշ լու­ծում չու­նի։

Իսկ հա­յե՞րն ինչպէս ար­ձա­գան­գե­ցին. այս խնդի­րը ռազ­մա­կան լու­ծումից զատ ու­րիշ լու­ծում չու­նի, բայց ար­դիւնքում Ատրպէյ­ճա­նի հան­րա­պետու­թիւնը կը վե­րանայ քար­տէ­զից…