ԾՈՎԻՆԱՐ ԼՈՔՄԱԿԷՕԶԵԱՆ

ԾՈՎԻՆԱՐ ԼՈՔՄԱԿԷՕԶԵԱՆ

Ամանոր, ախ Ամանոր

dzovinarlok@gmail.com

Աշխարհի չորս կող­մում Ամա­նորի հա­մար Կա­­ղան­­դի ծառ են զար­­դա­­­րում եւ նուէր­­ներ պատ­­րաստում, իսկ Հա­­յաս­­տա­­­նում գլխա­­ւոր հոգ­­սը եղել եւ մնում է սե­­ղանը։ Ու­­տեստնե­­րի մա­­սին յա­­ճախ եմ գրել, նշե­­լով դրանց բազ­­մա­­­զանու­­թիւնը. հա­­յաս­­տա­­­նեան կե­­րակ­­րա­­­տեսակ­­նե­­­րին գու­­մարւում են տար­­բեր երկրնե­­րում ապաս­­տա­­­նած հա­­յերի աւան­­դա­­­կան ու­­տեստնե­­րը, որոնց պատ­­րաստման եղա­­նակը յա­­ճախ դժուարու­­թիւններ է առա­­ջաց­­նում, այդ պատ­­ճա­­­ռով, օրի­­նակ, սի­­րիական իշ­­լի քուֆթան (իչ­­լի կամ մի­­ջու­­կով քուֆթա) կամ ռու­­սա­­­կան բլին­­չիկնե­­րը (նրբաբ­­լիթներ) պա­­տուի­­րում են եւ պատ­­րաստող­­նե­­­րը գի­­շեր­­ներ են լու­­սացնում, որ­­պէսզի օգ­­տա­­­գոր­­ծեն գու­­մար վաս­­տա­­­կելու ամա­­նորեայ այս սքան­­չե­­­լի հնա­­րաւո­­րու­­թիւնը։

Սա­­կայն շատ կա­­րեւոր է ինքնու­­րոյն պատ­­րաստել ու­­տե­­­լիքը, որով­­հե­­­տեւ դա պարզ գո­­րըն­­թաց չէ, այլ արա­­րողու­­թիւնն է, ինչպէս ամէն մի ձե­­ռագործ աշ­­խա­­­տանք, որն իր մէջ կրում է թագ­­նուած խոր­­հուրդ։ Ամէն տա­­րի, օրի­­նակ, ես պատ­­րաստում էի իշ­­լի քուֆտան ինձ շատ հա­­րազատ մի կի­­լիկիացի (զէյ­­թունցի) տի­­կին Լու­­սի­­­նէի օգ­­նութեամբ, բայց այս տա­­րի ես իմ աղջկան՝ Նաիրիին յի­­շեց­­րի, որ նա վեր­­ջա­­­պէս աւար­­տել է Գե­­ղարուես­­տի ակա­­դեմիան եւ պէտք է ինքնու­­րոյն կա­­րողա­­նայ «քան­­դա­­­կել» քուֆթա­­յի ձե­­ւը, որի ժա­­մանակ ար­­հեստա­­վարժ կեր­­պով պէտք է տե­­ղադ­­րել տա­­պակած իւ­­ղոտ աղա­­ցած մի­­սը եր­­կու ան­­գամ աղա­­ցած սեւ մսի մէջ եւ ստա­­նալ գե­­ղեցիկ մի ստեղ­­ծա­­­գոր­­ծութիւն։ Ըստ որում մի­­ջու­­կը սո­­խով եւ գու­­ցէ ըն­­կոյզով է լի­­նում, իսկ սեւ մի­­սը՝ պլղու­­րով։ Փոր­­ձե­­­ցինք եւ…ստա­­ցուեց. Մեծ հպար­­տութիւն զգա­­ցինք։ Կա­­նացի գո­­հու­­նա­­­կու­­թիւն։

Այժմ անդրա­­դառ­­նանք, թէ մեր յար­­գարժամ ղե­­կավար­­նե­­­րի ո՛ր պայ­­ծառ մտքե­­րը ու­­տե­­­լիքի վե­­րաբե­­րեալ ալե­­կոծե­­ցին հա­­յաս­­տա­­­նեան հա­­սարա­­կու­­թիւնը։

Մսի թան­­կացման առի­­թով Ազ­­գա­­­յին Ժո­­ղովի սո­­ցիալա­­կան հար­­ցե­­­րի մշտա­­կան յանձնա­­ժողո­­վի նա­­խագահ Յա­­կոբ Յա­­կոբեանը ար­­տա­­­յայ­­տուեց հե­­տեւեալ կերպ. «Աղ­­քա­­­տը քիչ է ծախ­­սում, հե­­տեւա­­բար աղ­­քա­­­տը ինքնա­­կամ խու­­սա­­­փելու է թան­­կա­­­ցած ապ­­րանքնե­­րից»։ Այս միտ­­քը այնպի­­սի զայ­­րոյթ առա­­ջաց­­րեց հա­­սարա­­կու­­թեան մէջ, որ մար­­տունե­­ցինե­­րը (իսկ Յա­­կոբ Յա­­կոբեանը ծնունդով մար­­տունե­­ցի է) ամօթ զգա­­լով նրա փո­­խարէն, ստո­­րագ­­րա­­­հաւաք սկսե­­ցին՝ որ­­պէսզի նրանց տխրահռչակ հա­­մաքա­­ղաքա­­ցին վայր դնի պատ­­գա­­­մաւո­­րական ման­­դա­­­տը։ Ահա թէ ինչպէս ար­­ձա­­­գան­­գեց մար­­տունե­­ցի գնդա­­պետ Գրի­­շա Սարգսեանը.

«Ինչ է նշա­­նակում, որ նա անդրա­­դառ­­նա­­­լով շու­­կա­­­յում վեր­­ջին թան­­կա­­­ցումնե­­րին՝ ոչ աւել ոչ պա­­կաս յայ­­տա­­­րարել է, թէ աղ­­քատնե­­րի հա­­մար ի՞նչ կապ ու­­նի՝ կա­­րագն ու մի­­սը թանկ են՝ թէ էժան, թան­­կա­­­ցու­­մը չի վնա­­սի աղ­­քատնե­­րին, որով­­հե­­­տեւ նրանք գու­­մար չու­­նեն ու առանձնա­­պէս շատ բան չեն կա­­րողա­­նում գնել… Եր­­կու տաս­­նեակից աւե­­լի տա­­րիներ աշ­­խա­­­տաւոր մար­­տունե­­ցինե­­րի հա­­շուին մի­­լիոն­­ներ կու­­տա­­­կած այդ անձնա­­ւորու­­թիւնից մեր տա­­րածաշրջա­­նը ոչ մի խե­­լամիտ քայլ այդպէս էլ չի տե­­սել։ Ընդհա­­կառա­­կը, նա միայն վնաս­­ներ է հասցրել մեր շրջա­­նին. նրա կա­­ռու­­ցած երեք ջրա­­կայան­­նե­­­րը ջրազրկել են երեք գիւ­­ղե­­­րի։ Մար­­տունու ծնունդ այս մար­­դը խայ­­տա­­­ռակում է մեր անունն ու մեր անկրկնե­­լի հայ­­րե­­­նի եզեր­­քի պա­­տիւը»։ Սա­­կայն արի ու տես, որ միւս պատ­­գա­­­մաւոր Խոս­­րով Յա­­րու­­թիւնեանը, փոր­­ձե­­­լով փրկել իր գոր­­ծընկե­­րոջ պա­­տիւը, կրա­­կի մէջ իւղ աւե­­լաց­­րեց, մեկ­­նա­­­բանե­­լով Յա­­կոբ Յա­­կոբեանի խօս­­քե­­­րը հե­­տեւեալ կերպ.

«Պատ­­կե­­­րաց­­րէք ըն­­տա­­­նիք, որը կար­­տո­­­ֆիլ (հող­­կիթ) է ու­­տում, հի­­մա մի­­սը եթէ թանկ է, նա միեւ­­նոյնն է գու­­մար չու­­նի միս գնե­­լու, նա շա­­րու­­նա­­­կում է կար­­տո­­­ֆիլ օգ­­տա­­­գոր­­ծել, երե­­ւի պ. Յա­­կոբեանը ի նկա­­տի ու­­նի սա, որով­­հե­­­տեւ այդ խումբ մարդկանց հա­­մար գի­­նը էական չի՝ բարձր է թէ ոչ, որով­­հե­­­տեւ այդ ապ­­րանքա­­տեսա­­կը նրա ամե­­նօրեայ օգ­­տա­­­գործման զամ­­բիւղից դուրս է»։

Իս­­կոյնե­­ւեթ մա­­մու­­լը հե­­տաքրքրուեց Խոս­­րով Յա­­րու­­թիւնեանի եկա­­մուտնե­­րի մա­­սին եւ «Ժո­­ղովուրդը» հրա­­պարա­­կեց տե­­ղեկու­­թիւններ հե­­տեւեալ վեր­­նագրով «Կար­­տո­­­ֆիլա­­սէր հա­­րուստը. որ­­քան է ՀՀԿ-ական պատ­­գա­­­մաւոր Խոս­­րով Յա­­րու­­թիւնեանի ու­­նե­­­ցուած­­քը»։

Միւս շա­­հեկան յայ­­տա­­­րարու­­թիւնը հնչեց ար­­դէն երկրի նա­­խագահ Սերժ Սարգսեանի ելոյ­­թում. տե­­ղական ինքնա­­կառա­­վար­­ման եւ տա­­րած­­քա­­­յին կա­­ռավար­­ման մար­­միննե­­րին նուիրուած խորհրդա­­ժողո­­վի ժա­­մանակ նա ասաց հե­­տեւեալը.

«Գաղտնիք չէ, որ շատ հա­­մայնքա­­պետեր չա­­րաշա­­հում են իրենց պաշ­­տօ­­­նը եւ այն օգ­­տա­­­գոր­­ծում են ան­­հասկա­­նալի եւ անըն­­դունե­­լի եկա­­մուտներ ու­­նե­­­նալու հա­­մար՝ սկսած նրա­­նից, որ տար­­բեր խո­­րաման­­կութիւննե­­րով, տար­­բեր ձե­­ւերով օտա­­րում են հա­­մայնքնե­­րին պատ­­կա­­­նող հո­­ղերը, որ անազ­­նիւ վե­­րաբեր­­մունք են ցու­­ցա­­­բերում հա­­մայնքա­­յին բիւ­­ջէ­­­ների նկատ­­մամբ, եւ չման­­րա­­­մաս­­նեմ, որով­­հե­­­տեւ ինձ հա­­մար շատ տհաճ է այս խօ­­սակ­­ցութիւ­­նը։ Մի բան եմ, ուղղա­­կի, ու­­զում ասել. շատ նե­­րողա­­միտ ենք եղել հա­­մայնքա­­պետե­­րի նկատ­­մամբ։ Նե­­րողա­­միտ ենք եղել, որով­­հե­­­տեւ հա­­մարել ենք, որ պէտք է կա­­յանան, այս ինստի­­տու­­տը պէտք է կա­­յանայ, եւ այս ըն­­թացքում հնա­­րաւոր են որո­­շակի վատ դրսե­­ւորումներ։ Ու­­զում եմ բո­­լորիդ, ոչ մէ­­կին չեմ վա­­խեց­­նում, ուղղա­­կի ու­­զում եմ բո­­լորիդ զգու­­շացնել՝ եթէ որե­­ւէ մէ­­կը պէտք է այս գոր­­ծե­­­րով զբա­­ղուի, աւե­­լի լաւ է գնա ու­­րիշ տեղ աշ­­խա­­­տի։ Մենք պատ­­րաստ ենք, ան­­կեղծ եմ ասում, պատ­­րաստ ենք մեր աչ­­քի լոյ­­սի պէս ձեզ վե­­րաբե­­րուել, պատ­­րաստ ենք մեր հնա­­րաւո­­րու­­թիւննե­­րի սահ­­մա­­­նում օգ­­նե­­­լու՝ լի­­նի դա անձնա­­կան, թէ հա­­մայնքա­­յին հարց, բայց մենք պատ­­րաստ չենք տես­­նե­­­լու, թէ ձեզ­­նից ոմանք ինչպէս են մեր բնակ­­չութեան փո­­ղերը տա­­նում իրենց տուն։ Ամօթ է»։

Ահա եւ պե­­տական մա­­կար­­դա­­­կով հնչեց­­րած վկա­­յու­­թիւն գո­­ղու­­թեան մա­­սին։ Որը մնում է ան­­պա­­­տիժ։ Ըն­­դա­­­մէնը նա­­խատինք է ար­­ւում, որ ամօթ է։ Ես եր­­բեք “Comedy club” հա­­ղոր­­դումը չեմ նա­­յում. ինձ հա­­մար բաւ է քա­­ղաքա­­կան լու­­րերն ու մեկ­­նա­­­բանու­­թիւննե­­րը լսել եւ ծի­­ծաղալ։ Բայց չէի ցան­­կա­­­նայ այս ամա­­նորեայ գրու­­թիւնս աւար­­տել քա­­ղաքա­­կան զա­­ւեշ­­տով։ Կու­­զե­­­նայի նշել, որ մեր հա­­յաս­տա­նեան քա­ղաք­նե­րը զար­դա­րուած են եւ­րո­պական կամ ամե­րիկեան քա­ղաքա­ցինե­րից ո՛չ պա­կաս։ Գե­ղագի­տական ճա­շակը դեռ ոչ ոք մեզ­նից չի խլել։

Շնոր­հա­ւոր, շնոր­հա­ւո՛ր Ամա­նոր եւ Սուրբ Ծնունդ։