Կրօնական Ժողովի յայտարարութիւնը

Կրօնական Ժողովի նախագահութիւնը յայտարարութիւն մը կատարեց հանրածանօթ խմբավար Յովհաննէս Չէքիճի իր ծննդեան 90-ամեակին առթիւ շնորհուած շքանշանի կապակցութեամբ։ Յայտա­րարու­թեան մէջ կը նշուի թէ շքան­շա­նի տու­չութեան որո­շու­մը կա­յացած է հինգ ամիս­ներ առաջ։ Իսկ այ­սօր Արամ Արք. Եպիս­կո­պոս այս տու­չութիւ­նով կը փոր­ձէ իր իրա­ւասու­թիւնը հրա­պարա­կել։ «Այս որո­շու­մով այն տպա­ւորու­թիւնը կը գո­յանայ թէ նոր կա­յացած որո­շում մը կայ մեր դի­մաց։ Մինչդեռ իրո­ղու­թիւնը բո­լորո­վին տար­բեր է։ Կրօ­նական Ժո­ղովը հինգ ամիս առաջ յան­գած էր նման որո­շու­մի մը։ Այ­սօր Արամ Սրբա­զան տու­չութիւ­նը կա­տարե­լով կ՚ու­զէ իր իշ­խա­նու­թիւնը շեշ­տադրել։ Կարգ մը ծա­նօթ շրջա­նակ­ներ եւ մա­մու­լի մէկ մասն ալ գի­տակ­ցա­բար կը նպաս­տեն այս խա­ղին։ Արամ Սրբա­զանի փո­խանոր­դի կո­չու­մը վերջ գտած է Կրօ­նական Ժո­ղովի 15 Մարտ 2017 թուակիր ժո­ղովով։ Ան ներ­կայ դրու­թեամբ բա­ցի Իս­թանպու­լի աթո­ռին մէկ եպիս­կո­պոսը ըլ­լա­լէ օրի­նական ոչ մէկ հան­գա­մանք ու­նի։ Յետ այ­սու Կրօ­նական Ժո­ղովը միայն ու միայն ընտրեալ տե­ղապա­հի նա­խագա­հու­թեամբ կրնայ ժո­ղով գու­մա­րել։ Այս դրու­թիւնը ո՛չ միայն պոլ­սա­հայ աթո­ռի, այլ առ­հա­սարակ Հայ Առա­քելա­կան Եկե­ղեց­ւոյ աւան­դոյթն է։ Դժբախ­տա­բար դեռ կ՚ան­տե­սուի կարգ մը հա­մայնքա­յին վար­չա­յին­նե­րու կող­մէ։ Շքան­շա­նի տու­չութիւ­նը կամ սի­րոյ սե­ղանին նա­խագա­հելը կը վի­ճակի միայն ու միայն ընտրեալ տե­ղապա­հին կամ իր մատ­նա­ցոյց ըրած փո­խանոր­դին։ Արամ Սրբա­զանի դի­տումնա­ւոր թե­րացումնե­րու հե­տեւան­քով տա­րակար­ծութիւններ գո­յացած են հա­մայնքի եւ պե­տական հա­մակար­գի մի­ջեւ։ Մենք համ­բե­րու­թեամբ կ՚աշ­խա­տինք այդ տա­րակար­ծութիւննե­րը լու­ծե­լու, մինչ Արամ Սրբա­զան տա­կաւին կը շա­րու­նա­կէ իրեն հե­ղինա­կու­թիւն ապա­հովե­լու մի­տող քայ­լե­րու։ Նշենք որ այս գոր­ծադրու­թիւնը հետզհե­տէ ձանձրոյթ եւ դժգո­հու­թիւն յա­ռաջա­ցու­ցած է հա­սարա­կու­թեան մօտ։ Պատ­րիար­քի ընտրու­թիւնը պար­տա­ւոր ենք խա­ղաղու­թեան մթնո­լոր­տի մէջ կա­յաց­նե­լու։ Պե­տու­թեան հետ մեր տա­րած բա­նակ­ցութիւննե­րը յոյս կը ներշնչեն թէ մօտ ապա­գային յա­ջողինք ընտրու­թիւն կա­տարել։ Ու­րեմն այս պայ­մաննե­րու մէջ կու գանք զգու­շացնել մեր հա­սարա­կու­թիւնը, յատ­կա­պէս ալ երի­տասար­դութիւ­նը եկե­ղեց­ւոյ սրբա­զան մի­ջավայ­րը առանց վնա­սելու իրենց ձայ­նը բարձրաց­նե­լու։ Մենք պար­տինք թէ պատ­րիարք ընտրե­լու իրա­ւունքը ապա­հովել եւ թէ միաժա­մանակ պա­հել միաս­նութեան, եղ­բայրու­թեան եւ ներ­քին ան­դորրու­թեան մի­ջավայ­րը»։

Սա­հակ Եպիս­կո­պոսի ստո­րագ­րութեամբ հրա­տարա­կուած այս բա­ցատ­րութիւ­նը ան­գամ մը եւս օրա­կարգ կը զբա­ղեց­նէ պոլ­սա­հայ հա­սարա­կու­թեան այ­լեւս գլխու­ցաւ պատ­ճա­ռող պատ­րիար­քի ընտրու­թեան խնդրին մէջ։