ԼՈՒՑԻՔԱ ՏՈՒՏՈՒ

Լուցիքա Տուտու

Պոլսահայ Միութեան ելոյթը

Չիտեմ քիմ իմա­ցա՞ք աճա­պամ. Լոս Ան­ճը­լըսի Պոլ­սա­հայ Միու­թիւնը Մա­ժակ Թոշիկեանիս եւ Պէր­պէ­րեան Պէր­ճուկիս խա­ֆա խա­ֆայի տա­լով յօ­րինած Հրանդ Տինք Ար­դի Օրա­թորիոյին քօն­սէ­րը թէր­դիպլէ­միշ ըրաւ։ Հա­զըր հա­յերէ­նի թարգմա­նուած իքէն պա­րէմ հոն­տե­ղի հա­յերն ալ մէյ մը վա­յելեն ըսին զաար։ Զա­թը տա­հա հոս­տե­ղի Մխի­թարեան Սա­նուց Միու­թեան թէր­թիպլէ­միշ ըրած քօն­սէ­րը չի­րակա­նացած, Հա­յաս­տա­նի յա­ջողու­թե­նէն պի­լէմ առաջ անոնք աս կոր­ծին թա­լիպ էղած էին։ Հաթ­թա հա­յերէ­նի թարգմա­նուե­լուն պատ­ճառն ալ անոնք էին, Հա­յաս­տա­նինը արան մտաւ։ Ճիշ­տը ըսել պէտք է նէ էս տա­հա ինա­տով յոյս կ՚ընեմ կոր քիմ օր մը հոս մութլա­խա թուրքե­րէն ըլ­լա­լով ալ պի­տի ներ­կա­յացուի։ Պէտք է քիմ ներ­կա­յացուի չիւնքիւմ մէ­ջը, մտիկ ընող­նե­րուն աչ­քե­րը ար­ցունքո­տելիք անանկ խօս­քեր կան քիմ, մենք անոնք զա­թը կի­տենք կոր, ասըլ թուրքե­րը պէտք է քիմ իմա­նան։

Հէ­րալ­տէ մենք հոս­տե­ղին­ներս ալ կը հա­ւաքուինք կ՚երթանք տէ պօյ մը ան­ցած տար­ձա­ծին աչք կը նե­տենք։ Հէլ­պէթ քիմ մի­նակ քօն­սէ­րով չեմ մնար էս. մութլա­խա ֆըր կը տար­նամ էթ­րա­ֆը։ Հաթ­թա հոն­տե­ղի հա­յերուն վար­ժութիւննե­րուն, ապ­րե­լակեր­պին, տու­նե­րուն ֆա­լան ալ աչք պի­տի նե­տեմ եւ ով կի­տէ ին­չեր պի­տի զար­նէ աչ­քիս։ ամա ար­թըխ ըսի ըսաւ­նե­րը տա­հա վեր­ջուան կը պա­հեմ կոր։ Օղջ էղած ատենս մէյ մը կա­ցած էի շատ տա­րի առաջ, նա­յինք ան օրէն աս օր ին­չեր փո­խուեր էն։ Նա­յինք երկրին աս տակն ու վրայ վի­ճակին էրե­սէն կէն­ճե­րը հոն­տեղնե­րը ղրկե­լը տա­հա ճիշտ կ՚ըլ­լայ մի չըլ­լար մի. պի­տի տես­նամ։ Չի­տեմ ար­թըխ, պի­տի պրպտեմ, պի­տի մտմտամ եւ ծե­զի թիւ­յօ­ներ պի­տի տամ։ Կէր­չի տուք ասոնք կար­դալն իքէն քօն­սէրն ալ էղած լմնցած պի­տի ըլ­լայ, պէլ­քիմ ալ ան­ցած տար­ձա­ծը զա­թը իմա­ցած պի­տի ըլ­լաք։ Էօյ­լէ եա հի­մա ատ ին­թէրնէթ ըսուած պա­նով հիչ մէկ պան չպա­հուիր կոր, միլ­լէ­թին կա­ցածը էկա­ծը, ըրա­ծը, թո­ղածը, կե­րածը, խմա­ծը շախ տա­յիմ օր­թա­լըխն է։ Լու­ցի­քան մին­չեւ քիմ հաս­նի տէ, էս­կի ու­սուլ էր­կու սա­թըր գրէ նէ, պատ­կերնե­րը պա­ները ան քէր­թէ­յին օր­թա­լըխ կը թա­փին կոր վը­զըր վը­զըր։ Նէյ­սէ նէ, կե­նէ ալ վստախ կրնաք ըլ­լալ քիմ. անոնք ու­րիշ պա­ներ էն, իմին ըսե­լիք­ներս ու­րիշ պի­տի ըլլալ հէրալտէ։