Ապտուլլահ Տէմիրպաշի հետ

ԿԷՕԶՏԷ ՔԱԶԱԶ

gozdekazaz@agos.com

Տիյարպէքիր, Սուրի նախկին քաղաքապետ Ապտուլլահ Տէմիրպաշի հետ խօսեցանք բախումներու եւ քրտական հարցի խաղաղ կարգաւորման գործընթացի մասին։ Զրոյցի ընթացքին Տէմիրպաշ յաճախ «յոյս» բառը օգտագործեց։ Ան ըսաւ. «Մենք քաղաքականութեան մէջ անհրաժեշտ գի­նը «վճա­րենք», միայն թէ ժո­ղովրդա­վարու­թիւնը զար­գա­նայ»։ Այս օրե­րուն, երբ առօ­րեան աւե­լի կը դժուարա­նայ, եւ քա­ղաքա­կանու­թիւնն ալ աւե­լի կը բթա­նայ, լսե­ցինք Ապ­տուլլահ Տէ­միր­պա­շի երկխօ­սու­թեան կո­չը։

Ապ­տուլլահ Տէ­միր­պա­շ կը դի­մագ­րա­ւէ այն դժուարու­թիւննե­րը, ինչ որ պի­տի դի­մագ­րա­ւէր քրտա­կան շարժման մաս կազ­մող եւ խա­ղաղու­թեան, ժո­ղովրդա­վարութեան ջա­տագով իւ­րա­քան­չիւր քա­ղաքա­կան գոր­ծիչ։ 2004թ. ընտրուելով Սու­րի քա­ղաքա­պետ՝ Տէ­միր­պա­շը սկսած է Սու­րի պատ­մա­կան յու­շարձան­նե­րու վե­րականգնո­ղական աշ­խա­տանքնե­րուն եւ առա­ջին ան­գամ կի­րառու­թեան մէջ դրած է բազ­մա­լեզու քա­ղաքա­պետա­րանի հաս­կա­ցողու­թիւնը։ Այդ պատ­ճա­ռով ալ հե­ռացուած է պաշ­տօ­նէն, դա­տական գործ հա­րու­ցուած է իր դէմ։ 2009թ. կրկին Սու­րի քա­ղաքա­պետ կ՚ընտրուի։ Նոյն տա­րին կը դա­տապար­տուի ազա­տազրկման՝ «Փար­թի­զանի եւ զի­նուո­րի մայ­րե­րի աչ­քե­րուն գոյ­նը կրնայ տար­բեր ըլ­լալ, սա­կայն ար­ցունքնե­րը նոյնն են» խօս­քե­րուն հա­մար։ Այ­նուհե­տեւ սկսած էին «Քիւրտիս­տա­նի Հա­մայնքնե­րու Միութեան» (KCK) դէմ գոր­ծո­ղու­թիւնները։ Հինգ ամիս բան­տարկու­թեան մէջ մնա­ցած է։ Տէ­միր­պա­շի կե­նեթի­կական հի­ւան­դութեան պատ­ճա­ռով հա­սարա­կական ճնշումներ սկսան, որ­մէ ետք զինք ազատ ար­ձա­կեցին։ Ապ­տուլլահ Տէ­միր­պա­շը կրկին ձեր­բա­կալուած է 2015թ.՝ այս ան­գամ մե­ղադ­րուելով «Քրտա­կան Բանուորական Կու­սակցու­թեան» (PKK-ՔԲԿ) եւ (KCK)ի ան­դա­մակ­ցութեան համար։ Երկու ու կէս ամիս յե­տոյ ազատ ար­ձա­կուե­ցաւ, սա­կայն երկրէն դուրս ելլելու ար­գելքը կը շա­րու­նա­կուի։ Քա­ղաքա­պետի պաշ­տօ­նը ստանձնե­լէ առաջ տա­րիներ շա­րու­նակ ու­սուցչու­թիւն ըրած է։ Այժմ այդ կո­չու­մէն ալ զրկուած է։

Կէօզտէ Քազազ-Ձեր առող­ջա­կան վի­ճակը ինչպէ՞ս է։

Ապ­­տուլլահ Տէ­­միր­­պա­­­շ-Հոկ­­տեմբե­­րի 5-ին բան­­տէն դուրս եկած եմ։ Տի­­յար­­պէ­­­քիրի Տիճ­­լէ Հա­­մալ­­սա­­­րանի բժշկա­­կան ֆա­­քիւլթէի հի­­ւան­­դա­­­նոցին մէջ 20 օր մնա­­լով բու­­ժում ստա­­ցայ։ Այժմ Իս­­թանպու­­լի Ճէր­­րահփա­­շա հի­­ւան­­դա­­­նոցը պար­­բե­­­րական բու­­ժում կը ստա­­նամ ֆի­­զիօթե­­րափիս­­տի մօտ։ Բան­­տէն դուրս գա­­լէ ետք որո­­շակի բա­­րելա­­ւում կայ, սա­­կայն չեմ կրնար ըսել, որ առող­­ջա­­­կան վի­­ճակս լաւ է։ Որոշ բժիշկներ կ՚առա­­ջար­­կեն ար­­տա­­­սահ­­ման բու­­ժում ստա­­նալ կամ ցօ­­ղու­­նա­­­յին բջիջ­­նե­­­րու փոխ­­պա­­­տուաս­­տութիւն իրա­­կանաց­­նել։ Կրնայ ար­­տա­­­սահ­­ման մեկ­­նե­­­լու անհրա­­ժեշ­­տութիւն ըլ­­լայ, սա­­կայն ան­­կա­­­րելի է, քա­­նի որ երկրէն դուրս գա­­լու ար­­գելք կայ։

Կ. Ք. -Ինչո՞վ կը մեղադրուիք։

Ա. Տ.-2015 թուակա­­նին Օգոս­­տո­­­սի 4-ին Հա­­յաս­­տա­­­նէն Իս­­թանպուլ վե­­րադար­­ձայ։ Յար­­գարժան Սերժ Սարգսեանի հետ հան­­դի­­­պում մը ու­­նե­­­ցայ, ողիմ­­պիական խա­­ղերուն հե­­տեւած էի՝ որ­­պէս պաշ­­տօ­­­նական հիւր։ Երբ եկայ Իս­­թանպուլ, քա­­ղաքի կեդ­­րո­­­նին ձեր­­բա­­­կալուեցայ եւ Տի­­յար­­պէ­­­քիր տե­­ղափո­­խուե­­ցայ։ Կը մե­­ղադ­­րուիմ ՔԲԿ/ՔՀՄ-ին ան­­դա­­­մակ­­ցե­­­լու եւ կազ­­մա­­­կեր­­պութեան տնտեսական օժան­­դա­­­կու­­թիւն ապա­­հովե­­լու մէջ։ «Քըրքլար Տաղ»ի՝ կազ­­մա­­­կեր­­պութեան տնտեսական օժան­­դա­­­կու­­թիւն տրա­­մադ­­րե­­­լու մե­­ղադ­­րանքով ձեր­­բա­­­կալուած եմ եւ երկու ու կէս ամիս գտնուած եմ անա­­զատու­­թեան մէջ։ «Քըրքլար Տաղ»ի ստեղծման թոյլտուու­­թիւնը տրուած է պաշ­­տօ­­­նավար­­ութեանս ժա­­մանակ, սա­­կայն այն ստեղ­­ծուած է պաշ­­տօ­­­նիս աւարտէն ետք։

Աղ­­ջիկս ըսաւ, որ ազատութեանս ուղղուած քա­­րոզար­­շա­­­ւի ըն­­թացքին ե՛ւ «Ակօս»ը, ե՛ւ սփիւռքի հա­­յերը շատ մեծ օժան­­դա­­­կու­­թիւն ցոյց տուած են։ Յատ­­կա­­­պէս մեծ էին ԱՄՆ Ռոտ Այ­­լանտի Քոնկրէ­­ի ան­­դամ Տէյ­­վիդ Սի­­սիլիի ջան­­քե­­­րը։ Ձեր մի­­ջոցով անոր շնոր­­հա­­­կալու­­թիւն յայտնել կ՚ու­­զեմ։

Կ. Ք. -Եր­­կար տա­­րիներ ու­­սուցչու­­թիւն ըրած էք։ Ի՞նչ զգա­­ցիք, երբ տե­­սաք՝ ինչպէս ու­­սուցիչ­­նե­­­րը Կրթու­­թեան Նա­­խարա­­րու­­թեան գրու­­թիւնը ստա­­նալէն ետք կը լքեն Ճիզ­­րէն եւ Սի­­լոփին։

Ա. Տ. -Ես Տի­­յար­­պէ­­­քիրի եւ Մար­­տի­­­նի մէջ ու­­սուցչու­­թիւն ըրած եմ 90-ական թուական­­նե­­­րուն՝ պա­­տերազ­­մի ամե­­նածանր պայ­­մաննե­­րու, սա­­կայն ոչ մի ու­­սուցիչ չէ հե­­ռացած այն ժա­­մանակ։ Բա­­րոյա­­կան չէ անոնց հե­­ռանա­­լու կոչ ընել, սա­­կայն այդ կո­­չէն ետք հե­­ռանալն ալ մարդկա­­յին չէ։ Մարդկա­­յին կեան­­քը, ան­­շուշտ, կա­­րեւոր է, սա­­կայն իր աշա­­կերտնե­­րուն այդ նեղ օրե­­րուն միայ­­նակ թող­­նող ու­­սուցիչն ի՞նչ խղճով կը նա­­յի աշա­­կերտնե­­րու աչ­­քե­­­րուն։ Ար­­դեօք չի՞ մտա­­ծեր, թէ այդ երախանե­­րուն կեան­­քը փրկե­­լու հա­­մար ին­­չեր կրնար ընել, եթէ չթող­­նէր ու գնար։ Անհրա­­ժեշ­­տութեան դէպ­­քին ու­­­սուցի­­­չը պէտք է պաշտպա­­­նէ իրեն վստա­­­հուած երա­­­խանե­­­րուն։

Կ. Ք. - «Քըրքլար» խորհրդա­­­րանը քա­­­ղաքա­­­կան գոր­­­ծիչնե­­­րու հետ հան­­­դի­­­­­­­պելու խնդրան­­­քով հան­­­դէս եկած է։ Ին­­­չու՞։

Ա. Տ. -Առաս­­­պե­­­­­­­լական պատ­­­մութե­­­նէն ել­­­լե­­­­­­­լով «Քըրքլար» խորհրդա­­­րանը կազ­­­մած ենք։ Խորհրդա­­րանի կազ­­մին 40 ներ­­կա­­­յացու­­ցիչ կայ (Քըրք կը նշա­նակէ քա­ռասուն)՝ հայ, ասո­րի, քաղ­դէացի, թուրքմէն-ալէ­վի, քուրտ-ալէ­վի, տո­մանի (գնչու), մահ­մե­տական, քա­ղաքա­կան տար­բեր տե­սակէտ­նե­րու տէր մար­դիկ։ Բո­լոր որո­շումնե­րը միասին կը կա­յաց­նենք։ Որո­շեցինք, որ ամե­­նաճիշդ որո­­շումնե­­րը այսպէս կրնանք կա­­յաց­­նել։ «Քըրքլար» խորհրդա­­րանը առա­­ջին ան­­գամ Տի­­յար­­պէ­­­քիրի մէջ 7 տար­­բեր լե­­զուով խղճի յու­­շարձան կա­­ռու­­ցեց՝ «Ցե­­ղաս­­պա­­­նու­­թիւննե­­րը չկրկնուի՛ն» խո­­րագ­­րով։

Կ. Ք. -Այսպի­­սի բե­­ւեռաց­­ման մի­­ջավայ­­րի մէջ, յատ­­կա­­­պէս՝ կող­­մե­­­րուն զսպուածութեան կո­­չեր ընող Թա­­հիր Էլ­­չիի սպա­­նու­­թե­­­նէն ետք ինչքա­­նո՞վ հա­­ւանա­­կան է եր­­րորդ կող­­մի պա­­տուի­­րակու­­թիւնը ստեղ­­ծել։

Ա. Տ. -Թա­­հիր Էլ­­չին եւ Հրանդ Տին­­քը սպա­­ննեցին։ Կա­­րեւոր մար­­դիկ էին։ Այսպէ­­սով մարդկանց վախ կը ներշնչեն, սա­­կայն պէտք է յա­­մառ ըլ­­լալ։ Կը հա­­ւատամ, որ Թուրքիոյ մէջ մտա­­ւորա­­կան­­նե­­­րը, գրող­­նե­­­րը, գիտ­­նա­­­կան­­նե­­­րը, հա­­սարա­­կական կազ­­մա­­­կեր­­պութիւննե­­րը կրնան կա­­րեւոր դեր ստանձնել։ Այս պա­­տուի­­րակու­­թեան մէջ բո­­լորին կող­­մէ ըն­­դունուած մար­­դիկ կ՚ըլ­­լան, եւ այս հար­­ցը կը լու­­ծուի։ Ին­­չո՞ւ նա­­խագա­­հի մօտ կ՚եր­­թանք։ Ու­­րիշ որո՞ւն մօտ պէտք է եր­­թանք։ Լու­­ծումը նախ եւ առաջ այդտեղ կը փնտռենք։ Ընտրուած նա­­խագահ ու վար­­չա­­­պետ կայ՝ ան­­կախ անոնցմէ, թէ ես հա­­մակար­­ծիք եմ անոնց հետ թէ ոչ։

Կ. Ք. -Եր­­րորդ կողմը ին­­չո՞ւ այսքան կա­­րեւոր է։

Ա. Տ. -Բա­­նակ­­ցութիւննե­­րու դա­­դարեց­­ման ամե­­նամեծ պատ­­ճառնե­­րէն մէ­­կը կող­­մե­­­րու անվստա­­հու­­թիւնն է։ Հան­­դի­­­պումնե­­րը բաց եւ թա­­փան­­ցիկ պէտք է ըլ­­լան եւ պէտք է եր­­րորդ կող­­մի հսկո­­ղու­­թեան տակ ըլ­­լան։ Եր­­րորդ կող­­մը պէտք է ստեղ­­ծուի Թուրքիոյ մէջ։ Խորհրդա­­րանը այս հար­­ցի շուրջ օրի­­նագիծ ըն­­դունեց եւ յանձնա­­ժողով կազ­­մեց, սա­­կայն յանձնա­­ժողո­­վը աշ­­խա­­­տանքնե­­րուն չսկսաւ, կամ ալ չկրցաւ աշ­­խա­­­տիլ… 6 ամիս առաջ Թուրքիոյ մէջ այլ հար­­ցեր կը քննար­­կուէին։ Ին­­չո՞ւ այսքան կոշ­­տա­­­ցաւ ամէն ինչ։ Եր­­կու կող­­մերն ալ պէտք է ետ քա­­շուին, ապա երկխօ­­սու­­թեան ըն­­թացքին թե­­րու­­թիւննե­­րը ու սխալ­­նե­­­րը կը քննար­­կուին։ Այ­­սօր սկսինք՝ վա­­ղը կրնայ ուշ ըլ­­լալ։

Կ. Ք. -10 տա­­րի Սու­­րի քա­­ղաքա­­պետի պաշ­­տօ­­­նը ստանձնած էք։ Ինչպէ՞ս կը գնա­­հատէք «ինքնա­­կառա­­վար­­ման» քննար­­կումնե­­րը։

Ա. Տ. -Ինքնա­­կառա­­վար­­ման հար­­ցը 2005-2006 թուական­­նե­­­րէն ի վեր կայ։ Այն Թուրքիոյ ամ­­բողջա­­կանու­­թեան մէջ, երկրի ժո­­ղովրդա­­վարու­­թեան զու­­գընթաց լուծման բա­­նաձեւ է։ Կրնան այս առա­­ջար­­կը ճիշդ առա­­ջարկ չհա­­մարել։ Սա­­կայն այս պա­­հուն կա­­ռավա­­րու­­թիւնը կար­­գա­­­ւոր­­ման բա­­նաձեւ չի ներ­­կա­­­յաց­­ներ։ Նստինք, քննար­­կենք, թէ ինքնա­­կառա­­վար­­ման որ հա­­տուա­­ծը թե­­րի է։ Կա­­րեւորն այն է, որ հիմք ըն­­դունինք այն, որ ընդհա­­նուր հայ­­րե­­­նիքի մէջ պէտք է ապ­­րինք, սա­­կայն այ­­լեւս չենք կրնար ապ­­րիլ այնպէս, ինչպէս ապ­­րած ենք նախ­­կին ժա­­մանակ­­նե­­­րուն։

Անհնար է 75 մի­­լիոնա­­նոց հա­­սարա­­կու­­թիւնը Ան­­գա­­­րայէն ղե­­կավա­­րել։ Ար­­դէն աշ­­խարհ ապա­­կեդ­­րո­­­նաց­­ման կա­­ռավար­­ման հա­­մակար­­գին կ՚անցնի։ Այս քննար­­կումնե­­րը ո՛չ թէ կը բաժ­­նեն, այլ կը միաւո­­րեն Թուրքիան։

Կ. Ք. -Ի՞նչն է պատ­­ճա­­­ռը, որ հա­­կամար­­տութիւննե­­րը յատ­­կա­­­պէս Սու­­րի մէջ սրուած են։

Ա. Տ. -Սու­­րը Տի­­յար­­պէ­­­քիրի եւ Մի­­ջին Արե­­ւել­­քի սիրտն է։ Կը փոր­ձէինք Սու­րը Տի­յար­պէ­քիրի ժո­ղովրդա­վարա­կան եւ Մի­ջին Արե­ւել­քի ամե­նակա­րեւոր կեդ­րո­նը դարձնել։ Սա­կայն, այժմ կը փոր­ձեն այնտեղ խա­ղաղու­թիւնը վե­րաց­նել։

Կ. Ք. -Վեր­ջին շրջա­նին Սուր գա­ցա՞ծ էք։

Ա. Տ. -Ո՛չ, հե­ռախօ­սով կապ կը պա­հեմ։ Շատ աւե­լի վատ է, երբ չես կրնար եր­թալ։ Այդ փո­ղոց­ները ան­գիր գի­տեմ. ման­կութիւնս, երի­տասար­դութիւնս այնտեղ ան­ցած է։ Այդ փո­ղոց­նե­րու մարդկանց վի­ճակի մա­սին մտա­ծելն անգամ ինձ մե­ծապէս կը խո­ցէ։

Կ. Ք. -Ձեր ըսած­նե­րը այս իրա­վիճա­կի մէջ շատ լա­ւատե­սական չե՞ն։

Ա. Տ. -Ստի­պուած ենք ամե­նավատ պայ­մաննե­րուն մէջ անգամ ապ­րեցնել յոյ­սը։ Կեան­քի տիալեք­թի­ական այսպի­սին է։ Խա­ւարը տարածել ցանկացողներուն հակառակ, մենք յոյս կը մեծցնենք։ Դժուար է, սակայն հաճելի։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ