Ֆրանսայի նախագահ Էմանուէլ Մաքրոնի որոշումով, Բ. աշխարհամարտի Ֆրանսական Դիմադրութեան շարժման հերոսներէն Միսաք Մանուշեանի աճիւնը 21 Փետրուար 2024 -ին d’Ivry-sur-Seine-ի գերեզմանատունէն տեղափոխուեցաւ ու վերամփոփուեցաւ Փարիզի պանթէոնը։ Ֆրանսացիք այս արարքը կը կոչեն «պանթէոնականացում», որուն կ’արժանանան ֆրանսացի մեծերը։ Փարիզի պանթէոնին մէջ արդէն կը հանգչին Պոտլէրի, Վիքթոր Հիւկոյի, Ժան-Ժաք Ռուսոյի, Էմիլ Զոլայի եւ Մարի Քիւրիի նման մեծեր։ «Պանթէոնականացում» շնորհելու իրաւունք ունին միայն Ֆրանսայի նախագահները։
Միսաք Մանուշեան առաջին գաղթական, առաջին հայ եւ առաջին համայնավար ֆրանսացին է, որ կ’արժանանայ նման պատիւի։
Նոյն պանթէոնին մէջ կը վերամփոփուին նաեւ աճիւնները Մանուշեանի կնոջ՝ Մելինէի (առանց «պանթէոնականացուելու» սակայն), որ նոյնպէս մաս կազմած է գերմանացիներու դէմ ֆրանսական ընդյատակեայ դիմադրութեան։ Նախագահ Մաքրոնի այս որոշումը պաշտօնապէս յայտարարուեցաւ 18 Յունիս 2023-ին։ Արարողութիւնը տեղի ունեցաւ 21 Փետրուար 2024-ին՝ Մանուշեանի եւ ընկերներուն գնդակահարութենէն 80 տարի ետք, ճիշդ նոյն օրը։
Հայ բանաստեղծ, ֆրանսական դիմադրութեան շարժման մարտիկ, համայնավար կուսակցութեան անդամ եւ Ֆրանսայի ազգային հերոս Միսաք Գէորգ Մանուշեան ծնած է 1 Սեպտեմբեր 1906-ին, Ատըեաման, արեւմտեան Հայաստան։ Մանուշեանի հայրը կը սպաննուի 1915-ի ցեղասպանութեան ժամանակ, իսկ մայրը կը մահանայ գաղթի ճամբուն վրայ։ Միսաք եւ երկու եղբայրները կը վերապրին։ Միսաքը նախ կը գտնուի Ճիպէյլի որբանոցը (Լիբանան), ապա կը միանայ եղբօրը՝ Կարապետին Ժիւնիի Հայ Ազգային որբանոցը (Լիբանան), որ կ’ըլլայ երկու եղբայրներուն կրթութեան առաջին օթեւանը։ 1925-ին կը տեղափոխուի Ֆրանսա, սկիզբը Մարսէյ, ապա՝ Փարիզ։ 1930-ին Սեմայի հետ կը հրատարակէ «Ջանք» գրական ամսագիրը։ Կ’աշխատի Սիթրոէն գործարանին մէջ։ 1937-ին, կը հրապարակէ «Զանգու» շաբաթաթերթը, ուր կը գրէ բանաստեղծութիւններ։ Կնոջը՝ Մելինէ Մանուշեանի հետ կը մասնակցի գերմանացիներու դէմ ֆրանսական ընդյատակեայ դիմադրութեան շարժումին։ 1943-ին Մանուշեանի գլխաւորած խումբը յարձակումներ կը գործէ գերմանական բռնագրաւող ուժերուն դէմ։ 1943 Նոյեմբերին, Մանուշեան կը ձերբակալուի եւ տանջանքներու կ’ենթարկուի, ապա իր խումբին 21 անդամներուն հետ մահապատիժի կ’ենթարկուի։ Յետ մահու, Մանուշեան կը պարգեւատրուի Պատուոյ Լեգէոն շքանշանով։ Մանուշեանի եւ իր խումբին անունով անուանուած են փողոցներ եւ հրապարակներ Փարիզի, Մարսէյի, Վալանսի եւ Երեւանի մէջ։