Վանի մէջ հայկական ժառանգութիւնը կը պահպանուի նուիրեալ հայորդիին ջանքերով

Արեւմտեան Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի մէջ հա­­­յերու դէմ իրա­­­գոր­­­ծո­­­­­­­ւած ցե­­­ղաս­­­պա­­­­­­­նու­­­թե­­­­­­­նէն ետք Վա­­­նի մէջ հա­­­յե­­­­րու պատ­­­­մութիւնն ու մշա­­­­կոյ­­­­թը ար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­ցոլող շի­­­­նու­­­­թիւննե­­­­րուն մեծ մա­­­­սը աւե­­­­րուած է։ Այս մա­­­­սին կը հա­­­­ղոր­­­­դէ westernarmeniatv.com-ը։

Պատ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կան շէն­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րէն կան­­­­գուն մնա­­­­ցած են միայն քա­­­­նի մը հա­­­­տը, իսկ միւսնե­­­­րէն՝ միայն պա­­­­տերը։ Հայ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­կան ար­­­­մատնե­­­­րով Իպ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­հիմ Իլ­­­­հա­­­­­­­­­­­­­­­նը, որ կ՝ապ­­­­րի «Վա­­­­նի սիր­­­­տը» հա­­­­մարո­­­­ւող Ար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­մետի մէջ, ջա­­­­նասի­­­­րաբար կ՝աշ­­­­խա­­­­­­­­­­­­­­­տի պահ­­­­պա­­­­­­­­­­­­­­­նել մին­­­­չեւ 1914 թո­­­­ւակա­­­­նը կա­­­­ռու­­­­ցո­­­­­­­­­­­­­­­ւած տու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը եւ 600-700-ամեայ ծա­­­­ռերը: 1900-ական­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րուն սկիզ­­­­բը Վա­­­­նի պատ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կան շէն­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րը մեծ մա­­­­սամբ կը գտնո­­­­ւէին Վա­­­­նի ամ­­­­րո­­­­­­­­­­­­­­­ցէն դէ­­­­պի արե­­­­ւելք։ Սա­­­­կայն, անոնց զգա­­­­լի մա­­­­սը աւե­­­­րուե­­­­ցաւ հա­­­­յերուն պար­­­­տադրո­­­­ւած գաղ­­­­թին եւ ան­­­­կէ ետք՝ ան­­­­պաշտպան մնա­­­­լու պատ­­­­ճա­­­­­­­­­­­­­­­ռով։ Յատ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­պէս 2011-ին Վա­­­­նի երկրա­­­­շար­­­­ժէն ետք սկսած շի­­­­նարա­­­­րու­­­­թեան իբ­­­­րեւ ար­­­­դիւնք՝ հա­­­­յերու տու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րուն տեղ սկսան բարձրա­­­­նալ բազ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­յարկ շէն­­­­քեր եւ ապօ­­­­րինի շի­­­­նու­­­­թիւններ։ Վեր­­­­ջին տա­­­­րինե­­­­րուն իրա­­­­կանա­­­­ցուած «քա­­­­ղաքա­­­­յին վե­­­­րափո­­­­խու­­­­մը» եւ կեղծ ուրբա­­­­նիզա­­­­ցիան պատ­­­­ճառ դար­­­­ձան, որ հայ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­կան պատ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կան շէն­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րը մէկ առ մէկ քան­­­­դո­­­­­­­­­­­­­­­ւին։

32 տա­­­­րի լրագ­­­­րութեամբ զբաղած Իպ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­հիմ Իլ­­­­հա­­­­­­­­­­­­­­­նը հանգստեան կո­­­­չուե­­­­լէ ետք իր կեան­­­­քը նո­­­­ւիրած է ան­­­­հե­­­­­­­­­­­­­­­տացող պատ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կան շի­­­­նու­­­­թիւննե­­­­րու պաշտպա­­­­նու­­­­թեան եւ պատ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կան խա­­­­ղողի այ­­­­գի­­­­­­­­­­­­­­­ներու մշակ­­­­ման: Անոր պա­­­­պէն մնա­­­­ցած տու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րէն բա­­­­ցի, որ մին­­­­չեւ 1914 թո­­­­ւակա­­­­նը ապ­­­­րած է Ար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­մետի մէջ, պահ­­­­պա­­­­­­­­­­­­­­­նուած են նաեւ մօտ 700 տա­­­­րուան ծա­­­­ռեր եւ գիւ­­­­ղատնտե­­­­սական առար­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­ներ։ Հար­­­­ցազրոյց տա­­­­լով տե­­­­ղական թեր­­­­թե­­­­­­­­­­­­­­­րէն մէ­­­­կուն՝ ան կ՝ըսէ. «Մին­­­­չեւ 1915 թո­­­­ւակա­­­­նը մեծ մայրս ու մեծ հայրս կ՝ապ­­­­րէին այստեղ։ Այս տու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը անոնք կա­­­­ռու­­­­ցած են։ Անոնք մե­­­­զի ձգած են նաեւ մեծ այ­­­­գի մը։ Ես կը փոր­­­­ձեմ պահ­­­­պա­­­­­­­­­­­­­­­նել ու վառ պա­­­­հել անոնց յի­­­շատա­­­կը։ Այս տա­­­րի տնկած եմ մօտ 300 տե­­­սակ մրգա­­­տու ծա­­­ռեր՝ դեռ ու­­­րարտա­­­կան ժա­­­մանակ­­­նե­­­­­­­րու եւ այլ տե­­­սակի: Մօտ 20-25 տե­­­սակ խնձո­­­րի ծա­­­ռերը, որոնք յայտնի են իբ­­­րեւ Ար­­­տա­­­­­­­մետի խնձոր, ես կան­­­գուն կը պա­­­հեմ։ Այժմ կը փոր­­­ձեմ Արա­­­րատեան թա­­­գաւո­­­րու­­­թե­­­­­­­նէն ու մեր պա­­­պերէն մնա­­­ցած ժա­­­ռան­­­գութիւ­­­նը փո­­­խան­­­ցել յա­­­ջորդ սե­­­րունդնե­­­րուն: Պատ­­­կան մար­­­միննե­­­րէն կը պա­­­հան­­­ջեմ պահ­­­պա­­­­­­­նել հայ­­­կա­­­­­­­կան պատ­­­մա­­­­­­­կան շի­­­նու­­­թիւննե­­րը»։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ