Լսելով 14 Յունիսին կայացած մարմնամարզական խրաքճանքը, ակամայ յիշեցի մանկութենէս մնացած ապրումներ։ Ամէն անգամ որ կ՚այցելէինք մեծ հօրս Վարդանի եւ մեծ մօրս Արուսեակի Սամաթիա, Իզճի Թիւրք փողոցի բնակարանը, ես կը գիշերէի մօրեղբօրս Մերուժանի սենեակը։ Այդ սենեակի մէջ ամենաշատ ուշադրութիւն կը դարձնէի քեռիիս նուաճած մետայլներուն։ Ան այդ մետայլներուն արժանացած էր Սահակեան Վարժարանի տարեվերջի մարմնամարզական մրցումներուն արձանագրած յաջողութեան համար։ Վազքի, ոստումի, նիզակ կամ մուրճ արձակելու այդ մրցումները աւարտին կը հասնէին մասնակից մարզիկներու կազմած բուրգով։
Ո՞վ գիտէ որքան երկար տարիներ է, որ նման միջոցառումները կը բացակային մեր վարժարաններէն թերեւս ալ արժանի ուշադրութիւնը չենք ընծայէր մարզանքի դասապահերուն։ Մինչդեռ անոնք որքան կենսական նշանակութին ունին ոչ միայն երախայի մարմնի ճկունութիւնը ապահովելու, այլ սփորթի յատուկ մշակոյթ մը, ընկալում մը, ճաշակ մը ձեւաւորելու գործին մէջ։
Ուրեմն Գալֆայանի երդիքին տակ կազմակերպուածը, որ ունի տարեկան հերթականութեան աւանդ, քանի որ սկսած է 2017 թուին եւ կը միտի համախմբել քաղաքիս բոլոր հայ վարժարաններէն մասնակցող երեք կամ չորս հարիւր աշակերտներուն խրախճանքի մթնոլորտ մը ապրելուն։
Այս տարի ալ Գալֆայանի մարմնամարզական խրախճանքի մեկենասն է Տիկին Մարգրիտ Աթմաճա, որ այս ճամբով կ՚ուզէր վառ պահել իր սիրեցեալ մօր՝ հաւատարիմ արաբկիրցի Վարսէն Օրումճաքլըէլին յիշատակը։ Այդ օր բացի մարմնամարզական մրցումներէն միջոցառումը ունեցաւ դաշտապտոյտի մը բնոյթը։ Գալֆայեան վարժարանի վարչութիւնը արդէն պատարստուած էր այս տեսակ մէկտեղումի մը պահանջած բոլոր միջոցները ապահովելով։ Այսպէս օրուայ ընթացքին գործի մղուեցաւ նաեւ դպղոցի խոհանոցը, որպէսզի սնանին հիւրընկալուած աշակերտութիւնը եւ ուսուցիչները։
Օրուայ աւարտին բոլորը հրաժեշտ կ՚առնէին այս միջոցառման ներկայ գտնուելով իրենց ապրած երախտիքը եւ շնորհակալութիւնը յայտնելով։
Ուրախալի է, որ Գալֆայեան առաջնորդ եղած է մարմնամարզական նման միջոցառումի մը, որուն կարօտը ալ աւելի զգալի դարձած է մերօրեայ քաղքենի ապրումներուն մէջ։
