Նկատի ունենալով բովանդակութեան խիստ կարեւորութիւնը եւ Թուրքիոյ իրողութիւններու հետ կազմած զուգահեռները, չենք վարանիր որոշ ուշացումով ալ ըլլայ մեր սիւնակներուն մէջ տեղ տալ Հայ Ձախ Ֆորումի Մայիս Մէկեան յայտարարութեան։
Հայաստանի անկախութենէն ետք իշխանութիւնները մէկը միւսի ետեւէն, լիպերալիզմի երազանքով, Արեւմուտքի կողմէ թելադրուած նեօլիպերալիզմի ճահիճին մէջ յայտնուեցան։ Երբեք չկիրառեցին այնպիսի օրէնքներ, որոնցով աշխատաւորները, աշխատավարձ ստացողները եւ հասարակ ժողովուրդը կարողանային ճշդել երկրի տնտեսական համակարգը ի օգուտ իրենց դասակարգային շահերու։ «Սովետական Հայաստանի փլուզումէն ետք, իշխանութեան եկան ոչ բանուորական ու գիւղացիական դասակարգին պատկանող ներկայացուցիչները եւ օլիգարխներ, որոնք կիռարեցին Արեւմտեան եւ Ամերիկեան նեօլիպերալական (նոր ազատական) տնտեսական քաղաքականութիւն»։ Այս մոտելի ներքեւ ետ վերցուեցան բոլոր այն առաւելութիւնները եւ իրաւունքները, որ աշխատաւոր դասակարգը ձեռք բերած էր Սովետական Հայաստանի ժամանակ։
Հարուստները ու քափիթալիստական դասակարգի ներկայացուցիչները, որոնք գրաւած էին իշխանութիւնը, Սովետական Հայաստանէն մնացած պետական հարստութիւնը սեփականաշնորհման ենթարկեցին՝ ստեղծելով դասակարգային հսկայ տարբերութիւն՝ հարուստներու եւ աղքատներու կամ մեծ հնարաւորութիւն ունեցողներու ու անօգնական մնացած մեծ զանգուածներու միջեւ։ Անոնց մեծ մասը առօրեայ ապրելու խնդրի առջեւ կանգնած էր։ Քանդեցին հսկայական գործարաններ ու ժողովուրդի մեծ մասին աշխատազուրկ դարձուցին։
Հոկտեմբերի 27-էն ետք մանաւանդ, իշխանութիւնը անցաւ օլիկարխ-յանցագործ խմբաւորումներու հսկողութեան տակ։ Կիռարուեցան կոռուպացուած Արեւմտեան նեօլիպերալ (նոր ազատական) տնտեսական մոտելը։
Ըստ այդ նեօլիպերալական մոտելի, թշնամաբար արմատախիլ ըրին աշխատաւորներու շահերուն նուիրուած հրատարակչութիւնները, գրականութիւնը եւ մշակոյթը։
Հարուածի ենթարկուեցան աշխատաւորներու շահերը պաշտպանող գաղափարախօսութիւնը եւ կառոյցները։ Արհմիութիւնները մեծ մասամբ չեղեալ յայտարարուեցան ու այն մասն ալ, որ մնաց իրական վիճակէն դարձուցին ձեւական ու ֆորմալ, որոնց ղեկավարութիւնը կը նշանակուէր կամ իշխանութեան կամ գործատուներու կողմէ, որպէսզի անոնք ենթակայ ըլլան իրենց որոշումներուն։
Նեօլիպերալիստական տնտեսութեան մոտելը նուազեցուց պետութեան դերը եւ պարտականութիւնը տնտեսութեան մէջ ի շահ հարուստներու, գործատուներու եւ իշխող ուժի։
Նման մի անարդար իրավիճակի պատճառով հարիւր հազարներու հասնող ժողովուրդ լքեց երկիրը, որու հետեւանքով մեծացաւ երկրի անվտանգութեան սպառնացող գործօնները։
Ժողովուրդի շարունակական պայքարի շնորհիւ եւ արդիւնքին, տեղի ունեցաւ 2018 թուականի Մայիսին, քաղաքական յեղափոխութիւն։ Քաղաքական յեղափոխութիւնը մի նոր էջ բացաւ Հայաստանի հասարակութեան պատմութեան առջեւ, ուր մարդիկ յոյսեր կը փայփայէին, որ կը հաստատուի արդարութիւնը ոչ միայն քաղաքական, այլ տնտեսական բնագավառին։ Եղան քաղաքական բարեփոխումներ ու պայքար կոռուպցիայի դէմ եւ որոշակի չափով դրական ազդեց երկրի տնտեսութեան վրայ, սակայն իշխանութեան լիպերալ ըլլալու բնոյթի հետեւանքով չկարողացաւ տնտեսական համակարգը փոխել ու աշխատաւորները մնացին առանց արհմիութիւններու ու որեւէ ներկայացուցիչ չունեցան նոր իշխանութեան կազմին մէջ կամ ղեկավարման համակարգին։
Բարեփոխութիւններ կատարելը լիպերալական ու նեօլիպերալական իշխանութիւններու ֆունկցիաներէն է, այստեղ չի բացառւիր նաեւ Հայաստանի իշխանութիւնը։ Անոնք երբեք թոյլ չեն տար տնտեսական համակարգային այնպիսի փոփոխութիւններ, որոնք հարցականի տակ կը դնեն քափիթալիստական համակարգը եւ կը նպաստեն լայն զանգուածներու տնտեսական արմատական բարելաւման։ Անոնք երբեք չեն ձգտիր ու չեն ձգտելու ստեղծել այնպիսի օրէնքներ, որոնք կը խրախուսեն իրական արհմիութիւններու ստեղծման։
«Հայ Ձախ Ֆորում»ը կը հաստատէ որ բոլոր դէպքերուն աշխատաւորները, աշխատավարձ ստացողները ու գիւղացիները պէտք է աշխատին տարբեր հնարքներով ստեղծել իրենց իրական արհմիութիւնները, որոնք կը պաշտպանեն ու կը հետեւին անոնց հիմնական տնտեսական շահերուն։ ՀՀ Ազգային Խորհրդարանը երբեք չի կրնար սկզբունքային օրէնքներ մշակել արհմիութիւններու ստեղծման կամ աշխատաւորներու տնտեսական վիճակը բարելաւելու ուղղութեամբ, քանի որ անոնց դասակարգային պատկանելիութիւնը աշխատաւորները եւ սովորական ժողովուրդը չէ, այլ հարուստները, գործատուները եւ ֆինանսական քափիթալիզմն է։ Այստեղ ի հարկէ Ազգային Ժողովը բարեփախական քայլեր կը վերցնէ հասարակութեան կենսամակարդակը բարելաւելու ուղղութեամբ, սակայն անոնց կարելի է գնահատել, որպէս լիպերալական բարեփոխութիւններ կամ ռեֆորմներ, որոնք երբեք չեն բաւարարելու ձախերուն ու մենք կը պահանջենք աւելի արմատական փոփոխութիւններ։
Հայ Ձախ Ֆորումը կոչ կ՚ընէ ձախակողմեան ուժերուն, աւելի աքթիֆ վերաբերուիլ երկրի սահմաններու իրավիճակին: ճիշդ գնահատել պահը՝ հաշուի առնելով այլընտրանքայինի բացակայութիւնը, իրատեսական գնահատել ներկայ իշխանութիւններու դրական եւ բացասական քաղաքականութիւնը։
Ստեղծել ձախակողմեան ճակատ ընդգրկելով բոլոր սոցիալ դեմոկրատները, առաջադէմ մտաւորականութիւնը ու յատկապէս բանուոր դասակարգին պատկանող մտաւորականութիւնը։ Ձախակողմեայ Ճակատը կրնայ ճիշդ եւ օպյեկտիվ վերլուծութիւններ ու ելքեր ներկայացնել իշխանաւորներուն, քաղաքական ուժերուն ու ժողովուրդին այս իրավիճակէն դուրս գալու կապակցութեամբ։ Ձախակողմեան ուժերը ունենալով միջազգային մեծ թիւով բարեկամներ՝ քաղաքական ուժեր, իշխանաւորներ, իշխանութիւններ, Եւրոմիութեան պատգամաւորներ, տարբեր երկիրներու խորհրդարանի պատգամաւորներ եւ այլ ձախակողմեան ու դեմոկրատ ուժեր, կարող է մեծ գործօն դառնալ միջզգային չափանիշով պաշտպանել ՀՀ ժողովուրդի, այդ թիւին նաեւ Արցախահայութեան շահերը եւ օգտաւետ ըլլալ ՀՀ ազգային անվտանգութեան հարցերուն։
Այս տարի Հայաստանի մէջ ամբողջովին տարբեր մթնոլորտի մէջ կը նշուի «Մայիսի Մէկ»ը, որ Ատրպէյճանի յարձակողականութեան շարունակման հետեւանքով, աշխատաւորներու եւ սահմանամերձ հողագործներու համար առաջնահերթ խնդիրը անվտանգութեան հարցն է։ Չնայած բոլոր այս դժուարութիւններուն աշխատաւորները նշելով «Մայիսի Մէկ»ը, կը վերյիշեն իրենց դասակարգային շահերը եւ տարբերութիւնները հարուստներու, քափիթալսիտներու յատկապէս ֆինանսական քափիթալիստներու հետ, որոնց առաջնահերթ խնդիրը իրենց հարստութիւնն է։
Կեցցէ՛ «Մայիսի Մէկը» աշխատաւորներու միջազգային համերաշխութեան եւ պահանջատիրութեան օրը։
Կեցցէ՛ Հայաստանի աշխատաւորներու պայքարը յանուն տնտեսական արդարութեան եւ խաղաղութեան։
Հայ Ձախ Ֆորում,
01/05/2023
