Ամեն. Սրբազան Պատրիարք Հօր Սուրբ Զատկի Պատգամը

Ահա­­ւասիկ մեր եկե­­ղեցի­­ներու զան­­գե­­­րը զատ­­կա­­­կան ցնծու­­թեամբ նո­­րէն կ’աւե­­տեն Քրիս­­տո­­­սի հրա­­շափառ Սուրբ Յա­­րու­­թիւնը։ Եօթը շա­­բաթ­­նե­­­րէ ի վեր աղօթ­­քով, ապաշ­­խա­­­րու­­թեամբ, ծո­­մապա­­հու­­թեամբ, բազ­­մա­­­թիւ եկե­­ղեցի­­ներու տրո­­ւած ուխտի այ­­ցե­­­լու­­թիւնննեով, ողոր­­մութիւննե­­րով, նո­ւիրա­­տուու­­թեամբ եւ նման հո­­գեւոր վար­­ժութիւննե­­րով պատ­­րաստո­­ւեցանք Սուրբ Զա­­տիկին՝ մեր Տի­­րոջ եւ Փրկչին Յի­­սուս Քրիս­­տո­­­սի հրա­­շափառ Սուրբ Յա­­րու­­թեան փա­­ռաշուք տօ­­նին։ Տօ­­նակա­­տարու­­մը պի­­տի տե­­ւէ քա­­ռասուն օր՝ մին­­չեւ Համ­­բարձման Տօ­­նը, եւ մինչ այդ զի­­րար պի­­տի ող­­ջունենք, ըսե­­լով. «ՔՐԻՍ­­ՏՈՍ ՅԱ­­ՐԵԱՒ Ի ՄԵ­­ՌԵԼՈՑ»։

Մեր Տէ­­րը Յի­­սուս Քրիս­­տոս «մեր մեղ­­քե­­­րուն պատ­­ճա­­­ռաւ մե­­ռաւ, թա­­ղուե­­ցաւ եւ երրրորդ օրը յա­­րու­­թիւն առաւ, ու երեւ­­ցաւ Պետ­­րո­­­սին եւ ապա տաս­­նը­­­մէկ առա­­քեալ­­նե­­­րուն։ Յե­­տոյ երեւ­­ցաւ միատեղ խմբուած հինգ հա­­րիւ­­րէ աւե­­լի հե­­տեւորդնե­­րու... Այ­­նուհե­­տեւ երեւ­­ցաւ Յա­­կոբո­­սին եւ ապա բո­­լոր առա­­քեալ­­նե­­­րուն։

… Տիեզե­­րական է մա­­հուան ազ­­դե­­­ցու­­թիւնը եւ անոր սահ­­մաննե­­րը՝ ան­­ծայրա­­ծիր։ Պարզ է, որ մա­­հուան հետ հա­­շուե­­յար­­դա­­­րի նստի­­լը գե­­րիվեր է մարդկա­­յին կա­­րողու­­թե­­­նէն, ու նոյ­­նիսկ երե­­ւակա­­յու­­թեան սահ­­մաննե­­րը գե­­րազան­­ցող պայ­­քար մը՝ բա­­ցար­­ձակ պար­­տութեան են­­թա­­­կայ։ Անոր ոյ­­ժը կա­­րելի է խա­­փանել միայն Աս­­տո­­­ւածա­­յին մի­­ջամ­­տութեամբ։ Կե­­նաց եւ մա­­հուան խնդիր­­նե­­­րուն մէջ վեր­­ջին խօս­­քը Աս­­տուծոյ կը պատ­­կա­­­նի։ Իսկ մե­­զի կը մնայ հնա­­զան­­դութեամբ են­­թարկո­­ւիլ իր հայ­­րա­­­կան տնօ­­րինու­­թեան։ Մար­­դը ու­­րիշ որե­­ւէ ճար չու­­նի բա­­ցի հա­­ւատ­­քով ու յոյ­­սով վստա­­հելէ Աս­­տուծոյ խոս­­տումնե­­րուն։

… Կեան­­քի մե­­ծագոյն գիւ­­տը այն է, որ մենք չենք այս կեան­­քի տէ­­րը, այլ որ­­պէս շնորհք կը ստա­­նանք զայն ան­­տե­­­սանե­­լի աղ­­բիւրէ մը։ Կա­­թիլ մը կեանք շնոր­­հո­­­ւած է մե­­զի Կեան­­քի Անսպառ Ով­­կիանո­­սէն։ Մա­­հը ու­­րիշ բան չէ, այլ սպա­­ռու­­մը այդ կա­­թիլ մը ու­­ժա­­­նիւ­­թին։ Աս­­տուած Ի՚նքն է այդ Ով­­կիանո­­սը, Աղ­­բիւրը եւ Պատ­­ճա­­­ռը մեր կեան­­քին։ Դժո­­ւար ըլ­­լա­­­լու չէ Իրեն հա­­մար մեր ցամ­­քած հո­­գինե­­րը վերստին արթնցնե­­լը, ինչպէս սեր­­մը կը ծլի երբ ծծէ անձրեւն իր մէջ։

Որ­­պէսզի ոեւէ մարդ չհպար­­տա­­­նայ մա­­հը յաղ­­թա­­­հարած ըլ­­լա­­­լու յա­­ջողու­­թեամբ, Աս­­տո­­­ւած Ի՚նք որո­­շեց լու­­ծել այս հար­­ցը Իր Որ­­դիին՝ Տէր Յի­­սուս Քրիս­­տո­­­սի մի­­ջոցաւ։ Իր դա­­տարկ գե­­րեզ­­մա­­­նը մեր առ­­ջեւ կը դրո­­ւի որ­­պէս եր­­կընտրանք՝ փրկու­­թեան կամ կորստեան։ Կամ պի­­տի հա­­ւատանք Աւե­­տարա­­նէն մե­­զի փո­­խան­­ցո­­­ւած բա­­րի լու­­րին՝ «Քրիս­­տոս Յա­­րեաւ ի Մե­­ռելոց», որ եր­­կու հա­­զար տա­­րիներ հնչեց այս երկրա­­գունդի չորս ծա­­գերուն. կամ պի­­տի մեր­­ժենք որ Աս­­տո­­­ւած յա­­րու­­թիւն տո­­ւած է իր Օծեալին եւ օր մը անոր գե­­րեզ­­մա­­­նին պէս պի­­տի պար­­պէ աշ­­խարհի բո­­լոր գե­­րեզ­­մաննե­­րը։ Եթէ ժխտենք այսպի­­սի բա­­րի լուր մը, կը դա­­տապար­­տենք մեր ան­­ձե­­­րը կո­­րուստի, ոչնչաց­­ման եւ յա­­ւիտե­­նական անէծ­­քի։ Եթէ մեր­­ժենք մեզ հրա­­ւիրող Աս­­տո­­­ւածա­­յին փրկա­­րար Աջը, մա­­հը կը շա­­րու­­նա­­­կէ թա­­գաւո­­րել մեր վրայ եւ մենք պի­­տի շա­­րու­­նա­­­կենք դող­­դո­­­ղալ անոր թանձր ստո­­ւերին տակ։ Այսպի­­սինե­­րուն հա­­մար մեր Տէ­­րը իր ար­­դար վճի­­ռը ար­­ձա­­­կած է. «Եթէ մէ­­կը շա­­հի ամ­­բողջ աշ­­խարհը սա­­կայն կորսնցնէ իր կեան­­քը, ի՞նչ շա­­հած կ’ըլ­­լայ» (Ղուկ. 9.25)։

Ահա՚ այս հա­­ւատ­­քով մեր հո­­գինե­­րուն վրայ կնիք կը ստա­­նանք ար­­դարնե­­րու փառ­­քի յա­­րու­­թեան ար­­ժա­­­նանա­­լու հա­­մար։ «Որով­­հե­­­տեւ կը հա­­ւատանք Իրեն, որ մե­­ռել­­նե­­­րէն յա­­րու­­ցա­­­նեց Յի­­սու­­սը, մեր Տէ­­րը, որ Իր կեան­­քը տո­­ւաւ մեր յան­­ցանքնե­­րը ջնջե­­լու հա­­մար, եւ յա­­րու­­թիւն առաւ՝ մեզ ար­­դա­­­րաց­­նե­­­լու հա­­մար» (Հռոմ. 4.24-25)։

Յա­­րու­­թեան հրաշ­­քը մէկ ան­­գամ պա­­տահե­­ցաւ, սա­­կայն Յա­­րու­­ցեալը մի՚շտ մե­­զի հետ է։ Յա­­րու­­ցեալ Փրկչի ան­­սա­­­սանե­­լի խոս­­տումն է մե­­զի. «Ահա­­ւասիկ ես ձե­­զի հետ եմ բո­­լոր օրե­­րը՝ մին­­չեւ աշ­­խարհի վախ­­ճա­­­նը» (Մատթ. 28.20)։ Ուստի Տէր Յի­­սուս միայն պատ­­մութեան կամ կրօ­­նագի­­տու­­թեան գիր­­քե­­­րու մէ­­ջէն ու­­սա­­­նելի պատ­­մա­­­կան դէմ­­քե­­­րէն մէ­­կը չէ, այլ՝ կեն­­դա­­­նի եւ կեն­­դա­­­նաց­­նող զօ­­րու­­թիւն մը։ Ինչպէս գա­­րու­­նը եւ գար­­նան հրա­­շալի ծաղ­­կումը մի­­միայն բա­­նաս­­տեղծնե­­րէն չենք լսեր կամ նկար­­նե­­­րէն չենք դի­­տեր, այլ՝ կրնանք շնչել ծա­­ղիկ­­նե­­­րու բուրմունքը, քա­­ղել ծա­­ռերու պտուղնե­­րը՝ նոյնպէս Քրիս­­տո­­­սի յա­­րու­­թեան զօ­­րու­­թիւնը հա­­ւատա­­ցեալ­­նե­­­րու կեան­­քին մէջ ներ­­կայ է ընդմիշտ։

Այս հո­­յակապ հա­­ւատ­­քի ներ­­մուծած յոյ­­սը ու­­նինք մեր հո­­գինե­­րուն մէջ։ Յոյս մը, որ կը քա­­ջալե­­րէ մեզ դի­­մագ­­րա­­­ւելու կեան­­քի բո­­լոր դժո­­ւարու­­թիւննե­­րը եւ ու­­րախ երգ մը կը դնէ մեր շրթնե­­րուն վրայ.

«Փա՜ռք յա­­րու­­թեան Քո, Տէ՜ր։ Ես ոչ դա­­դարե­­ցայց, Փրկիչ, փա­­ռաւո­­րել զՔեզ զա­­մենայն աւուրս կեն­­դա­­­նու­­թեան իմոյ»։

ՔՐԻՍ­­ՏՈՍ ՅԱ­­ՐԵԱՒ Ի ՄԵ­­ՌԵԼՈՑ

*

Քրիս­­տո­­­սի հրա­­շափառ եւ կեն­­սա­­­նորոգ Տօ­­նին առի­­թով կ’ող­­ջունենք Առա­­քելա­­կան Մայր Եկե­­ղեց­­ւոյ բո­­լոր զա­­ւակ­­ներն անխտիր։ Քրիս­­տո­­­սաւանդ ջեր­­մա­­­գին սի­­րով կ’ող­­ջունենք նաեւ մեր Հո­­գեւո­­րական Դա­­սու ան­­դամնե­­րը, Սրբա­­զան Եպիս­­կո­­­պոս­­ներն ու Միաբան Հայ­­րե­­­րը, Քա­­հանա­­յից, Սար­­կա­­­ւագաց եւ Դպրաց Դա­­սերը, Գալ­­ֆա­­­յեան Ուխտի Քոյ­­րը, Պատ­­րիար­­քա­­­կան Աթո­­ռի Տնտե­­սական Խոր­­հուրդի, Ըն­­կե­­­րային Օժան­­դա­­­կու­­թեան Յանձնա­­խումբի եւ իրեն են­­թա­­­յանձնա­­խումբե­­րու, Տիկ­­նանց եւ Հայ Մեն­­թի-Մեն­­թոր Յանձնա­­խումբե­­րու ան­­դամնե­­րը, Սուրբ Փրկիչ Ազ­­գա­­­յին Հի­­ւան­­դա­­­նոցի Հո­­գաբար­­ձութիւ­­նը, Բժշկա­­պետու­­թիւնը, Բժշկաց Դասն ու Բոյժ քոյ­­րե­­­րը, Հա­­մայնքա­­յին Հաս­­տա­­­տու­­թեանց Խնա­­մակա­­լու­­թիւննե­­րը, Թա­­ղային Խոր­­հուրդնե­­րը, Տիկ­­նանց Յանձնա­­խումբե­­րը, մեր հա­­մայնքա­­յին վար­­ժա­­­րան­­նե­­­րու Հիմ­­նադրի ներ­­կա­­­յացու­­ցիչներն ու Տնօ­­րէն­­նե­­­րը, Հո­­գաբար­­ձութիւննե­­րը, Ու­­սուցչաց Դա­­սը, Աղ­­քա­­­տախ­­նամ Մար­­միննե­­րը, Սա­­նուց Միու­­թիւննե­­րը, Մարմնա­­մար­­զա­­­կան եւ Հայ­­րե­­­նակ­­ցա­­­կան Միու­­թիւննե­­րը եւ բո­­լոր մար­­դա­­­սիրա­­կան ու մշա­­կու­­թա­­­յին մար­­միննե­­րը, Հայ Մամ­­լոյ Խմբա­­գիր­­նե­­­րը եւ ողջ Անձնա­­կազ­­մը, Պատ­­րիար­­քա­­­կան Աթո­­ռոյս ինչպէս նաեւ բա­­րեսի­­րական եւ կրթա­­կան հաս­­տա­­­տու­­թեանց սա­­տարող ազ­­նիւ բա­­րերար­­նե­­­րը, հա­­մայն հա­­ւատա­­ցեալ եւ սի­­րեցեալ մեր ժո­­ղովուրդը՝ մաղ­­թե­­­լով բո­­լորին Սուրբ Յա­­րու­­թեան տօ­­նակա­­տարու­­թիւն, ինչպէս նաեւ եկե­­ղեցա­­շէն, կրթա­­նուէր եւ բա­­րեսէր գոր­­ծունէու­­թեանց լիակա­­տար յա­­ջողու­­թիւն։

Յա­­տուկ օրհնու­­թեամբ կ’ող­­ջունենք եւ կը շնոր­­հա­­­ւորենք Գա­­ւառի Հա­­յոց Տե­­սու­­չը եւ գա­­ւառի մէջ բնա­­կող մե­­րազն ժո­­ղովուրդը, ինչպէս նաեւ Կրե­­տէի Հայ հա­­մայնքի ան­­դամնե­­րը։

Քրիս­­տո­­­սի հրա­­շափառ Սուրբ Յա­­րու­­թեան Տօ­­նին առի­­թով կը շա­­րու­­նա­­­կենք աղօ­­թել վասն բա­­րօրու­­թեան եւ ան­­սա­­­սանու­­թեան Մայր Աթոռ Ս. Էջ­­միած­­նի։ Մեր որ­­դիական ակ­­նա­­­ծան­­քը կը յղենք Նո­­րին Սրբու­­թիւն Տ. Տ. Գա­­րեգին Բ. Ամե­­նայն Հա­­յոց Կա­­թողի­­կոսին։ Կը հայ­­ցենք Նո­­րին Սրբու­­թեան եւ Մայր Աթո­­ռի ողջ միաբա­­նու­­թեան աղօթքնե­­րը վասն պայ­­ծա­­­ռու­­թեան Աթո­­ռոյս։

Ի Քրիս­­տոս սի­­րով կը շնոր­­հա­­­ւորենք Մե­­ծի Տանն Կի­­լիկիոյ Նո­­րին Սրբու­­թիւն Տ. Տ. Արամ Ա. Կա­­թողի­­կոսը եւ Երու­­սա­­­ղէմի Նո­­րին Ամե­­նապա­­տուու­­թիւն Տ. Նուրհան Պատ­­րիար­­քը, հան­­դերձ իրենց միաբա­­նակից վա­­նական հայ­­րե­­­րով, նաեւ Հայ Առա­­քելա­­կան Եկե­­ղեց­­ւոյ բո­­լոր առա­­քելա­­գործ վի­­ճակա­­ւոր­­նե­­­րը, հան­­դերձ իրենց հո­­գեւո­­րական դա­­սերով վստահ ըլ­­լա­­­լով, թէ բո­­լորը աղօ­­թակից են մե­­զի։

Մեր հայ­­րա­­­կան սրտա­­գին սէրն ու ող­­ջոյննե­­րը կ՚առա­­քենք սփիւռքի մէջ գոր­­ծող Ս. Խաչ Դպրե­­վանք, Կեդ­­րո­­­նական, Էսաեան ու Մխի­­թարեան Վար­­ժա­­­րան­­նե­­­րու Սա­­նուց Միու­­թեանց Վար­­չութիւննե­­րուն, Պոլ­­սա­­­հայ Միու­­թիւննե­­րուն ու մե­­րազն ժո­­ղովուրդի զա­­ւակ­­նե­­­րուն, որոնք նեղ պայ­­մաննե­­րու մէջ կը շա­­րու­­նա­­­կեն տէր կանգնիլ իրենց աւան­­դութիւննե­­րուն։

Այս առ­­թիւ ի Քրիս­­տոս սի­­րով ող­­ջունե­­լով, Սուրբ Յա­­րու­­թեան Տա­­ղաւա­­րի մեր շնոր­­հա­­­ւորու­­թիւննե­­րը կը յղենք նաեւ բո­­լոր քոյր Քրիս­­տո­­­նեայ եկե­­ղեցի­­ներու առաջ­­նորդնե­­րուն, հո­­վիւ­­նե­­­րուն եւ հա­­ւատա­­ցեալ­­նե­­­րուն, գլխա­­ւորա­­բար Հայ Կա­­թողի­­կէ եւ Հայ Աւե­­տարա­­նական հա­­մայնքնե­­րուն։

Շնորհք, սէր եւ աս­­տո­­­ւածա­­յին սրբա­­րար զօ­­րու­­թիւնն Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգ­­ւոյն Սրբոյ եղի­­ցի ընդ մեզ. Ամէն։

ՔՐԻՍ­­ՏՈՍ ՅԱ­­ՐԵԱՒ Ի ՄԵ­­ՌԵԼՈՑ։

ՕՐՀՆԵԱԼ Է ՅԱ­­ՐՈՒ­­ԹԻՒՆՆ ՔՐԻՍ­­ՏՈ­­­ՍԻ։

Հայ­­րա­­­կան սի­­րոյ ող­­ջունիւ եւ
աղօ­­թիւք ի Քրիս­­տոս

ՍԱ­­ՀԱԿ Բ. ՊԱՏ­­ՐԻԱՐՔ

*

ՊԱՏ­­ՐԻԱՐ­­ՔՈՒԹԻՒՆ ՀԱ­­ՅՈՑ

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ