Վկայութիւններ Կերկերլիօղլուի ձերբակալութենէն

ԻՇԽԱՆ ԷՐՏԻՆՉ

Երեսփոխա­նական իրա­ւունքնե­րը վե­րացո­ւած ՀՏՓ կու­սակցու­թեան պատ­գա­մաւոր Էօմեր Ֆա­րուք Կեր­կերլիօղ­լու 3 Ապ­րիլ շա­բաթ օր բնա­կարա­նէն ձեր­բա­կալո­ւելով բանտ դրո­ւեցաւ։ Ձեր­բա­կալ­ման պա­հուն ոս­տի­կան­նե­րու բռնու­թեան են­թարկո­ւած Կեր­կերլիօղ­լո­ւի բազ­կե­րակը հա­սաւ վտան­գա­ւոր բարձրու­թեան, որուն հե­տեւան­քով ան ու­ղարկո­ւեցաւ հի­ւան­դա­նոց, ուր են­թարկո­ւեցաւ ան­ժիոյի քննու­թեան։

Այս զար­գա­ցումնե­րէն ետք կապ հաս­տա­տեցինք Կեր­կերլիօղ­լո­ւի որդւոյն Սա­լիհ Կեր­կե­րիլօղ­լո­ւի հետ, որ ակա­նատես եղած էր իր հօ­րը ձեր­բա­կալ­ման պա­հուն։ Սա­լիհ Կեր­կերլիօղ­լու գոր­ծընթա­ցը պատ­մեց հե­տեւեալ կեր­պով.

«Խորհրդա­րանէն դուրս բերո­ւելէն ետք հօրս յայ­տա­րարու­թիւն մը ղրկե­ցին պա­հան­ջե­լով թէ 10 օրո­ւայ ըն­թացքին ինք ան­ձամբ ներ­կա­յանայ ար­գե­լանոց։ Հայրս մեր­ժեց այդ հրա­ւէրը եւ յայտնեց թէ տո­ւեալ ժամ­կէ­տի աւար­տին ոս­տի­կան­ներ կրնան զինք տա­նիլ բնա­կարա­նէն։ Այսպէս ոս­տի­կան­նե­րը շա­բաթ երե­կոյ մեր տու­նը եկան։ Հայրս իրենցմէ խնդրեց որ մի քա­նէ րո­պէ սպա­սեն, որ պատ­րաստո­ւի։ Անոնք նախ հա­մաձայ­նե­ցան այս առա­ջար­կին, բայց քիչ անց ներ խու­ժե­ցին եւ քաշքշե­լով դուրս հա­նեցին հայրս։ Մե­զի հա­մար շատ ու­շագրաւ էր, որ եկող ոս­տի­կան­նե­րէն մէ­կը հօրս կող­մէ մե­ղադ­րո­ւած էր ձեր­բա­կալո­ւած­նե­րուն տան­ջանք գոր­ծադրե­լու յանցանքով։ Այդ ոս­տի­կանին նման պաշ­տօ­նի ու­ղարկո­ւիլը դի­տումնա­ւոր էր թէ ոչ չեմ գի­տեր։ Ես որե­ւէ ձե­ւով չեմ կրնար հաս­նիլ իրեն։ Այդ պա­հուն հօրս ճնշու­մը բարձրա­ցաւ, բայց ոս­տի­կան­նե­րը զինք փո­խանակ հի­ւան­դա­նոց առաջ­նորդնե­լու ուղղա­կի բանտ տա­րին։ Բանտ մտնե­լէ ետք է, որ այդ տե­ղի բժիշկնե­րը պա­տաս­խա­նատո­ւուո­թիւն ստանձնե­լէ խու­սա­փելով կ՚որո­շեն հայրս հի­ւան­դա­նոց փո­խադ­րել։ Հի­ւան­դա­նոց փո­խադ­րո­ւիլը լսե­լով մենք ալ հի­ւան­դա­նոց փու­թա­ցինք։ Ոս­տի­կան­նե­րը հա­մարեա բա­նակի մը հա­մապա­տաս­խան քա­նակով շրջա­պատած էին շտա­պօգ­նութեան ինքնա­շար­ժը։ Ան­հա­ւատա­լի էր պար­զո­ւած պատ­կե­րը։ Հի­ւան­դա­նոցի նրբանցքնե­րը զի­նեալ ոս­տի­կան­նե­րով լե­ցուն էր։ Վեր­ջա­պէս որո­շեցին «ան­ժիօ» ընել, այդ քննու­թեան ըն­թացքին «սթենտ» մըն ալ դրած են։ Բո­լոր այդ ըն­թացքին ես չկրցայ հօրս մօ­տը եր­թալ։ Հա­մավա­րակը պատ­ճա­ռաբա­նելով զիս միշտ հե­ռու պա­հեցին։ Այս բո­լորին հա­մար մենք որ­պէս ըն­տա­նիք պի­տի չբո­ղոքենք։ Այդ գոր­ծընթա­ցը ստանձնած է ՀՏՓ կու­սակցու­թիւնը, որուն երես­փո­խան­նե­րը միշտ մեր կող­քին էին։ Հօրս արեան ճնշու­մը ար­դէն միշտ բարձր եղած էր, բայց սրտի որե­ւէ ան­հանգստու­թիւն չէր ու­նե­ցած։ Անոր «Լաւ եմ՝ ին­ծի հա­մար մի մտա­հոգո­ւիք» յայ­տա­րարու­թիւնն ալ զինք սի­րող­նե­րը հանգստաց­նե­լու մի­տու­մով էր։ Կրնամ ըսել որ հայրս ար­դա­րու­թեան հեր­թա­պահու­թիւնը պի­տի շա­րու­նա­կէ մին­չեւ որ Սահ­մա­նադ­րա­կան Ատեանը վճի­ռը ար­ձա­կէ»։