Վաստակաւոր ուսուցչուհի Լեռնա Գարագիւթիւք վերջերս հանրութեան ուշադրութեան կ՚արժանանայ իր գրական արտադրութեամբ։ Ան այս օրերուն լոյս ընծայեց երկու գիրքեր, մանկապատանեկան գրականութեան բնոյթով «Դպրոցի Ճամբուն Վրայ» եւ բանաստեղծութիւններու հաւաքածոյ որպէս՝ «Ան Է Որ Կայ»։
Հեղինակը նախապէս ալ հրատարակած էր մի այլ բանաստեղծութիւններու հաւաքածոյ «Երթաս Բարով» խորագիրով։
Ինքնին ուրախութեան պատճառ է հետզհետէ նօսրացած պոլսահայ գրական դաշտին վրայ իւրաքանչիւր նոր հրատարակութիւն։ Ուրեմն այս ուրախութեամբ կ՚ողջունենք բազմամեայ կրթական մշակ Լեռնա Գարագիւթիւքի գրական արտադրութիւնը, որ իր կարգին կը պարգեւէ ընթերցման նոր հաճոյք մը, յատկապէս բանաստեղծութիւններու մէջ որդեգրած ոճով, հաղորդականութեամբ եւ հարազատ բառամթերքով։ Այստեղ «հարազատ բառամթերք» կոչումով կ՚ուզենք ընդգծել թէ Լեռնա Գարագիւթիւք կը խուսափի արհեստական եղանակով նոր բառեր հնարելէ եւ հետեւաբար անհասկնալի դառնալէ։ Եթէ իր գործերուն մէջ հանդիպինք նուազ ծանօթ բառերու, գիտենք թէ անոնք կարելի պիտի ըլլան հաստատել բառարանի մը օգնութեամբ։ Արդէն այդ է գրողի առաքելութիւնը, որ ժամանակի հոլովոյթով պիտի զարգացնէ ընթերցողի բառապաշարը։
