Մայիս Մէկեան բանուորներու համաշխարհային զօրակցութեան օրը ի դէմ բազմաթիւ արգելքներու նշուեցաւ մեծ ոգեւորութեամբ եւ խուռներամ բազմութեան մը մասնակցութեամբ։ Ինչպէս նախորդ տարիներուն այս տարի ալ կառավարութիւնը գործադրեց իբրեւ թէ անվտանգութեան չափազանցուած կանխամիջոցներու։ Այդ կանխամիջոցներու պահուն իշխանութիւններու գլխաւոր մտավախութիւնը կը դառնայ ցուցարարներու Թաքսիմի հրապարակ ելլելու անկոտրուն կամքը։ Նման հաւանականութիւն մը կանխելու համար ոստիկանութիւնը ձեռնարկած էր շատ խիստ կանխամիջոցներու։ Քաղաքը անդամալոյծ եղած էր դէպի Թաքսիմ հասնող ճանապարհներու շրջափակման պատճառաւ, եւ աւելին՝ ոստիկանութիւնը արգելքներ յարուցած էր հանրահաւաքին կայանալիք Պաքըրգիւղ տանող ճանապարհներն ալ փակելով։
Ի դէմ այս բոլորին արհմիութիւններու կազմակերպութեամբ բիւրաւոր բանուորներ յաջողեցան մասնակցիլ հանրահաւաքին։ Մինչ այդ կարգ մը խմբակներ այս տարի եւս փորձեցին Թաքսիմի հրապարակը մուտք գործել եւ սակայն հանդիպեցան ոստիկանական բռնութեան։
Այս տարի բողոքները կեդրոնացած էին երկու կարեւոր խնդիրներու շուրջ, որոնցմէ մէկն էր յատկապէս սննդեղէնի վրայ արձանագրուած սղաճը եւ երկրորդ հացադուլի դիմած քաղբանտարկեալներու հետ զօրակցութիւնը։ Երկու կարեւոր խնդիրներ, որոնք չեն յաջողիր կառավարութեան ուշադրութեան։ Այդ անտարբերութիւնը ինքնաբերաբար տեղի կու տայ բողոքի ալիքի մը, անհանգստացնելով երկրի վարչակազմին անդորրը։ Մէկ բան, որ յստակ է իշխանութիւնները ի վիճակի չեն բանուորներու կամքը կոտրելու, իսկ միւս կողմէ աշխատող դասակարգն ալ մտադիր չէ իր մատնուած դժուար պայմաններուն դէմ անտարբեր մնալու։
