Տիարպէքիրը իմ Հալէպն էր նաեւ

Վրէժ Քասունիի արուեստին հետ վերջին անգամ հաղորդուեցանք Էօզճան Ալփերի «Աւերակներու տակ» մուլտֆիլմի առիթով։ Քասունի շուտով «Ակօս»ի էջերուն ալ կը յայտնուի 
իր գծագրութիւններով։ Այս առթիւ զրուցեցինք իր եւ արուեստին մասին։

ԵԴՈՒԱՐԴ ՏԱՆՁԻԿԵԱՆ

Եթէ դէմ չէք զրու­­ցենք ձեզ ծա­­­նօթաց­­­նե­­­­­­­լով, ո՞վ է Վրէժ Քա­­­սու­­­նին, արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­կան առու­­­մով ի՞նչ ճա­­­նապարհ ան­­­ցած է։

Ես հալէպահայ եմ։ Այս պա­­­տաս­­­խա­­­­­­­նը դիւ­­­րին է։ Բայց ինչպէս սկսաւ իմ արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­կան ոդի­­­սակա­­­նը, ահա այդ քիչ մը աւե­­­լի դժո­­­ւար։ Դժո­­­ւար է՞ որով­­­հե­­­­­­­տեւ կը գծեմ ման­­­կութե­­­նէս ի վեր եւ շատ ուշ անդրա­­­դար­­­ձած եմ, թէ այդ գծած­­­ներս գե­­­ղարո­­­ւես­­­տա­­­­­­­կան նշա­­­նակու­­­թիւն ու­­­նին։ Ին­­­ծի հա­­­մար շատ սո­­­վորա­­­կան ըն­­­թացք մըն էր գծե­­­լը եւ կը զար­­­մա­­­­­­­նայի տես­­­նե­­­­­­­լով մար­­­դիկ, որոնք կը դժո­­­ւարա­­­նային որե­­­ւէ բան գծե­­­լու։ Չէի կրնար հասկնալ, թէ ինչպէս կ՚ըլ­­­լայ, որ մարդ չի կրնար գծել։ Հա­­­զիւ 17-18 տա­­­րեկան­­­նե­­­­­­­րուս անդրա­­­դար­­­ձայ, թէ իմ գոր­­­ծե­­­­­­­րը գե­­­ղարո­­­ւես­­­տա­­­­­­­կան նշա­­­նակու­­­թիւն մը ու­­­նին։ Հա­­­լէպա­­­հայու­­­թիւնը այս առու­­­մով հա­­­կասու­­­թիւններ կ՚ապ­­­րի։ Մենք որ արաբ աշ­­­խարհի մէջ առա­­­ջին նկար­­­չա­­­­­­­կան դպրո­­­ցը բա­­­ցող հա­­­ւաքա­­­կանու­­­թիւնն ենք, չենք կրցած ըմբռնել գե­­­ղան­­­կարչու­­­թեան ար­­­ժէքը։ Այդ իսկ պատ­­­ճա­­­­­­­ռաւ ալ ու­­­նինք գրա­­­կանու­­­թեան մեծ աւան­­­դոյթ, բայց չու­­­նինք անոր հա­­­մապա­­­տաս­­­խան գե­­­ղան­­­կարչու­­­թիւն։

1940-ական տա­­­րեթի­­­ւերուն Ռո­­­պէր Ճե­­­պէճիեան հիմ­­­նած էր նկար­­­չա­­­­­­­կան դպրո­­­ցը՝ Մար­­­տի­­­­­­­րոս Սա­­­րեանի անու­­­նով։ Այդ տա­­­րինե­­­րուն ես ար­­­դէն կի­­­սատ թո­­­ղած էի ու­­­սումս, քա­­­նի որ ըն­­­տա­­­­­­­նիքի բե­­­ռը նստած էր իմ ու­­­սե­­­­­­­րուն։ Բայց բո­­­լորո­­­վին ալ հե­­­ռացած չէի գե­­­ղարո­­­ւես­­­տի մի­­­ջավայ­­­րէն, քա­­­նի որ իմ աշ­­­խա­­­­­­­տանքն ալ ձե­­­ւով մը կա­­­պուած էր գե­­­ղարո­­­ւես­­­տին։ Կտաւ­­­նե­­­­­­­րու վրայ տպագ­­­րութիւններ կ՚ընէինք։ Թե­­­րեւս այդ ալ զիս խրա­­­խու­­­սեց գե­­­ղարո­­­ւես­­­տի ուղղո­­­ւելու հա­­­մար եւ ար­­­ձա­­­­­­­նագ­­­րո­­­­­­­ւեցայ Սա­­­րեանի դպրո­­­ցը։ Ապա կա­­­տարե­­­ցի բա­­­նակի ծա­­­ռայու­­­թիւնը եւ յե­­­տոյ որո­­­շեցի Հա­­­յաս­­­տան եր­­­թալ արո­­­ւես­­­տի մէջ հմտա­­­նալու հա­­­մար։ Այդ գոր­­­ծընթա­­­ցի մէջ կա­­­րեւոր դե­­­րակա­­­տարու­­­թիւն ու­­­նե­­­­­­­ցաւ ու­­­սուցչու­­­թիւն ընե­­­լու հա­­­մար Կիւմրի­­­ւէն Հա­­­լէպ եկած անո­­­ւանի նկա­­­րիչ Յա­­­կոբ Թոք­­­մա­­­­­­­ճըեանի հետ ծա­­­նօթա­­­նալս։ Իր հետ վեց տա­­­րի աշ­­­խա­­­­­­­տելէ ետք է, որ որո­­­շած եմ Հա­­­յաս­­­տան եր­­­թալ։ Նախ­­­քան իմ Հա­­­յաս­­­տան մեկ­­­նի­­­­­­­լը ար­­­դէն ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սի մը հա­­­մար հրա­­­ւէր ստա­­­ցած էի Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի մշա­­­կոյ­­­թի նա­­­խարա­­­րու­­­թե­­­­­­­նէն։ «Մէկ ազգ, մէկ մշա­­­կոյթ» նա­­­խաձեռ­­­նութեան շրջա­­­նակով, սա­­­կայն ինչպէս գի­­­տէք իւ­­­րա­­­­­­­քան­­­չիւր նոր նա­­­խաձեռ­­­նութիւն անակնկա­­­լօրէն նոր հո­­­րիզոն կրնայ բա­­­նալ։ Հոս ալ նոյ­­­նը պա­­­տահե­­­ցաւ եւ ես եր­­­կու տա­­­րի ալ յա­­­ճախե­­­ցի Փա­­­նոս Թեր­­­լե­­­­­­­մէզեանի անո­­­ւան նկար­­­չա­­­­­­­կան դպրո­­­ցը։ Այդ մի­­­ջոցին է, որ մուլտֆիլ­­­մե­­­­­­­րու նկատ­­­մամբ հե­­­տաքրքրու­­­թիւնս ձե­­­ւաւո­­­րուե­­­ցաւ։

 

Ի՞նչ տե­­­սակ ֆիլ­­­մե­­­­­­­րու մա­­­սին է խօս­­­քը։

Առա­­­ջին հեր­­­թին գո­­­վազդներ նկա­­­րահա­­­նած եմ։ Պա­­­տուէ­­­րով կա­­­տարո­­­ւած գոր­­­ծեր էին այդ բո­­­լորը, որոնց տե­­­ւողու­­­թիւնը կը մնար կէս րո­­­պէի սահ­­­մաննե­­­րուն մէջ։ Սա­­­կայն այդ կէս րո­­­պէի նկա­­­րահան­­­ման հա­­­մար բա­­­ւական ծանր աշ­­­խա­­­­­­­տանք կը վատ­­­նէինք։

 

Այս մի­­­ջոցին Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի մա­­­մու­­­լին հետ ի՞նչ կա­­­պեր ու­­­նե­­­­­­­ցաք։

Հա­­­յաս­­­տան մտած առա­­­ջին օրէն սկսած աշ­­­խա­­­­­­­տակ­­­ցած եմ Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի ազ­­­գա­­­­­­­յին մա­­­մու­­­լին։ Բայց պէտք է յայտնեմ, որ Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի հա­­­սարա­­­կու­­­թիւնը տա­­­կաւին պատ­­­րաստ չէ քա­­­ղաքա­­­կան բնոյ­­­թով եր­­­գի­­­­­­­ծան­­­քի։ Յատ­­­կա­­­­­­­պէս քա­­­ղաքա­­­կան հա­­­սարա­­­կու­­­թեան հա­­­մար, որ բա­­­ւական նեղ շրջա­­­նակ մըն է, եր­­­գի­­­­­­­ծան­­­քի եւ ծի­­­ծաղի սահ­­­մաննե­­­րը շատ ալ յստա­­­կացած չեն։ Յան­­­կարծա­­­կի կեր­­­պով տար­­­բեր իմաստներ կրնայ վե­­­րագ­­­րո­­­­­­­ւիլ գե­­­ղարուես­­­տա­­­­­­­կան դրդու­­­մով ըրած գոր­­­ծե­­­­­­­րուդ վրայ։

Իսկ քեզ տպա­­­ւորող ո՞ր արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­գէտ­­­նե­­­­­­­րու մա­­­սին կրնաս խօ­­­սիլ։

Իրա­­­կանու­­­թեան մէջ շատ հե­­­տաքրքրա­­­կան նիւթ մըն է այս, քա­­­նի որ այս հո­­­ղերուն վրայ ծաղ­­­րանկար­­­չութիւ­­­նը կամ եր­­­գի­­­­­­­ծան­­­կարչու­­­թիւնը սկսած է հա­­­յերով։ Սա­­­կայն իմ վրայ խոր տպա­­­ւորու­­­թիւն թո­­­ղած անուննե­­­րը նախ եւ առաջ Հա­­­լէպի սուրբ եր­­­րորդու­­­թիւնն է։ Մենք այսպէս կը կո­­­չէինք Ալեք­­­սանդր Սա­­­րու­­­խա­­­­­­­նը, Խա­­­չիկ Տա­­­մատեանը եւ Էտ­­­մոն Քի­­­րազը։ Սա­­­րու­­­խան Եգիպ­­­տոս ապ­­­րե­­­­­­­ցաւ ու մե­­­ռաւ, իսկ Տա­­­մատեան Պուլկա­­­րիա։ Քի­­­րազ 90-ական տա­­­րիք­­­նե­­­­­­­րով է ու ես առի­­­թը ու­­­նե­­­­­­­ցայ իր հետ ծա­­­նօթա­­­նալու Փա­­­րիզի մէջ։ Անոնց թէ գի­­­ծերը եւ թէ խոր­­­հուրդնե­­­րը տպա­­­ւորած են զիս։ Եթէ Սա­­­րու­­­խան տա­­­սը տա­­­րի եւս ապ­­­րէր թե­­­րեւս ինք ալ կը ձեռ­­­նարկէր մուլտֆիլ­­­մի։ Ան Պոլ­­­սոյ հետ ալ կապ ու­­­նի։ Պա­­­թու­­­մէն եկած է Պո­­­լիս եւ 1915-ին յա­­­ջոր­­­դող քա­­­նի մը տա­­­րինե­­­րու պա­­­հուը­­­տած է Սա­­­քըզա­­­ղաճը Մխի­­­թարեան վար­­­ժա­­­­­­­րանի մէջ։ Անոնց վրայ պէտք է աւելցնեմ նաեւ Լի­­­բանա­­­նէն Տի­­­րան Աճե­­­մեանը։ Գի­­­տենք թէ Սա­­­րու­­­խան համ­­­շէ­­­­­­­նահայ մըն էր Համ­­­շէ­­­­­­­նի Ար­­­տա­­­­­­­մուչ գա­­­ւառէն։

Գա­­­լով ներ­­­կա­­­­­­­յին, դար­­­ձեալ Հա­­­յաս­­­տան ես, բայց հի­­­մա պայ­­­մաննե­­­րը քիչ մը աւե­­­լի տար­­­բեր։ Ամուսնա­­­ցար եւ Էօզ­­­ճան Ալ­­­փե­­­­­­­րի հետ ալ ֆիլմ մը նկա­­­րահա­­­նեցիր։ Ինչպէ՞ս մաս­­­նակցե­­­ցար այդ ֆիլ­­­մին։

Նախ Էօզ­­­ճան Ալ­­­փեր, որուն հետ մտե­­­րիմ բա­­­րեկա­­­մու­­­թիւն ու­­­նիմ, շատ ձեռնհաս բե­­­մադ­­­րիչ մըն է։ Միշտ հա­­­ճելի է աշ­­­խա­­­­­­­տիլ այնպի­­­սի արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­գէտ­­­նե­­­­­­­րու հետ, որոնցմէ կա­­­րելի է բան մը սոր­­­վիլ։ Մնաց, որ իր ձեռ­­­նարկած գործն ալ շատ հե­­­տաքրքրա­­­կան էր։ Կարճ ժա­­­մանա­­­կի մէջ ջրա­­­ներ­­­կի դրու­­­թեամբ ահա­­­գին նկար ար­­­տադրե­­­ցի։ 13 րո­­­պէական ֆիլ­­­մի հա­­­մար վեց ամ­­­սո­­­­­­­ւայ աշ­­­խա­­­­­­­տու­­­թիւն էր։ Նիւթ կ՚առ­­­նէր Տիար­­­պէ­­­­­­­քիրի եւ շրջա­­­կայ­­­քի մէջ պա­­­տահած դէպ­­­քե­­­­­­­րը։ Ոմանք Տի­­­յար­­­պէ­­­­­­­քիրը կորսնցնե­­­լու հո­­­գեբա­­­նու­­­թեան մէջ են։ Իսկ ես ալ կորսնցու­­­ցած էի Հա­­­լէպը։ Կրնամ ըսել, որ Տիար­­­պէ­­­­­­­քիրի մէջ գտածս իմ Հա­­­լէպն էր։

Վեր­­­ջա­­­­­­­պէս սա ալ կ՚ու­­­զեմ աւելցնել, իս­­­կա­­­­­­­պէս ալ իմ վրայ խոր տպա­­­ւորու­­­թիւն թո­­­ղած արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­գէտ­­­ներ կան, որոնք պէտք է նշեմ։ Ամե­­­րիկա­­­ցի Փոլ Քոնրդ եւ սու­­­րիացի Ալի Ֆա­­­րազաթ ու ան­­­մի­­­­­­­ջապէս անոնց վրայ պէտք է աւելցնեմ Օհա­­­նը։ Բայց յատ­­­կա­­­­­­­պէս կը սի­­­րեմ պարսկա­­­կան եր­­­գի­­­­­­­ծան­­­կարչու­­­թիւնը։ Այս տես­­­նե­­­­­­­լով կրնամ ըսել թէ, գրաքննու­­­թիւնը ար­­­գելք չէ ստեղ­­­ծա­­­­­­­գոր­­­ծե­­­­­­­լու։ Սահ­­­մա­­­­­­­նափա­­­կումնե­­­րը արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­գէտ­­­նե­­­­­­­րուն կը պար­­­գե­­­­­­­ւէն սահ­­­մա­­­­­­­նեար հա­­­տելու առի­թը։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ