1915-ի վերապրող Սիրվարդ Քիւրտեան հրաժեշտ կու տայ կեանքին

Հայոց Ցե­ղաս­պա­նու­թիւնէն ետք վեր­ջին ապ­րողնե­րէն Սիր­վարդ Քիւրտեան, 27 Հոկ­­տեմբե­­րին հրա­­ժեշտ կու տայ կեան­­քին Թո­­րոն­­թօ-Գա­­նատա­­յի մէջ։ Քիւրտեան 106 տա­­րեկան էր։

Սիր­­վարդ Քի­­րիշ­­ճեան Քիւրտեան ծնած է 1912-ին, Էր­­զուրու­­մի մէջ, որ­­պէս զա­­ւակը Եղի­­շէ Քի­­րիշ­­ճեան-Եփ­­րաքսի ըն­­տա­­­նիքին։ Վեց զա­­ւակ­­նե­­­րէն ամէ­­նէն կրտսերն էր, երեք եղ­­բայրնե­­րը մա­­հացած էին հի­­ւան­­դութեան պատ­­ճա­­­ռով։ 1915-ին ըլ­­լա­­­լով երեք տա­­րեկան, մոր եւ եղ­­բայրնե­­րուն ու քոյ­­րե­­­րուն հետ միասին բռնի ելած էին ճամ­­բայ դէ­­պի Մու­­սուլ։ Երե­­խանե­­րէն մէ­­կը մա­­հացած էր ճամ­­բուն վրայ։

Պա­­տերազ­­մէն ետք Սիր­­վարդին մայ­­րը կ՚որո­­շէ փո­­խադ­­րո­­­ւիլ Հա­­լէպ։ Սո­­վի մէջ խոր­­տա­­­կուած քա­­ղաքին մէջ, սնուելու հա­­մար Սիր­­վարդը կը տե­­ղադ­­րո­­­ւի զա­­նազան որ­­բա­­­նոց­­նե­­­րու մէջ։ Մեծ քոյ­­րը փոք­­րիկ Սիր­­վարդին հա­­մոզած է, ըսե­­լով «մեր մա­­ման մա­­հացաւ, այդ պատ­­ճա­­­ռով ստի­­պուած ենք որ­­բա­­­նոցին մէջ մնալ»։ Այստեղ կա­­թոլիկ դառ­­նա­­­լու վի­­ճակին մէջ յայտնո­­ւած է։ Մայ­­րը իմա­­նալով այս իրո­­ղու­­թիւնը, որ­­բա­­­նոցէն կ՚առ­­նէ։ Յա­­ճախած է Կի­­լիկեան Վար­­ժա­­­րանը։ Մեծ քոյ­­րը Արաք­­սին կը մա­­հանայ 23 տա­­րեկան հա­­սակին, այսպի­­սով Սիր­­վարդ կը մնայ Եփ­­րաքսիին միակ ողջ զա­­ւակը։ 15 տա­­րեկան հա­­սակին կ՚ամուսնա­­նայ ու­­րիշ Էր­­զուրումցի որ­­բի մը, Խա­­չիկ Քիւրտեանին հետ։

Այդ տա­­րինե­­րուն նո­­րաս­­տեղծ Խորհրդա­­յին Հա­­յաս­­տա­­­նի մէջ հաս­­տա­­­տուե­­լու հա­­մար Խա­­չիկ Քիւրտեանը սո­­րուած էր թրաք­­թէօր վա­­րել, սա­­կայն տար­­բեր պատ­­ճառնե­­րով չեն կրցած տե­­ղափո­­խուիլ։ Խա­­չիկ Քիւրտեան մաս­­նա­­­գիտու­­թիւնը կը շա­­րու­­նա­­­կէ որ­­պէս բեռ­­նա­­­կառ­­քի վա­­րիչ Սու­­րիոյ մէջ, յա­­ճախ անա­­պատ­­նե­­­րուն մէջ եր­­թե­­­ւեկե­­լով։ Ըն­­տա­­­նեկան պիւտճէ­­յին սա­­տար կանգնե­­լու հա­­մար Սիվ­­րարդ շուղ գոր­­ծած է եւ ասեղ­­նա­­­գոր­­ծութիւն ըրած է, այս աս­­պա­­­րէզին մէջ Հա­­լէպի մէջ յայտնի դար­­ձած է։ Ամո­­լը աշ­­խարհ բե­­րած է չորս զա­­ւակ։ 1960-նե­­րուն Պէյ­­րութ փո­­խադ­­րո­­­ւած են, Խա­­չիկ Քիւրտեան 1974-ին այստեղ կորսնցու­­ցած է կեան­­քը։ Սիր­­վարդ Քիւրտեան, ըն­­տա­­­նիքին հետ միասին 1991-ին կը հաս­տա­տուի Թո­րոն­թօ, Գա­նատա։

Սիր­վարդ Քի­րիշ­ճեան Քիւրտեան մին­չեւ 102 տա­րեկան, Գա­նատա­յի եւ Հա­յաս­տա­նի եկե­ղեցի­ներուն հա­մար շա­րու­նա­կեց ասեղ­նա­գոր­ծութիւն ընել։ 102 տա­րեկա­նին ապ­րած շրջա­նի պա­տաս­խա­նատու քա­հանայ մը զինք այ­ցե­լած ժա­մանակ կը հարցնէ թէ եթէ դար­ձեալ աշ­խարհ գար, ինչ կ՚ու­զէր։ Սի­վարդ Քիւրտեան պա­տաս­խա­նած է՝ «Կ՚ու­զեմ ման­կութիւն մը ու­նե­նալ, եր­բեք չկրցայ ու­նե­նալ» պա­տաս­խա­նը կու տայ։

Սիվ­րարդ Քի­րիշ­ճեան Քիւրտեանին հա­մար Թո­րոն­թո­յի Սուրբ Եր­րորդու­թիւն եկե­ղեց­ւոյ մէջ թաղ­ման արա­րու­թիւն կազ­մա­կեր­պո­ւած է։ Յու­ղարկա­ւորու­թեան մե­ծաքա­նակ մաս­նակցու­թիւն եղած է։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ