Աշոտի պատուհանէն այլ աշխարհ մը

Ան իր նկարներով ինծի այլ աշխարհ տանող ընտիր անձերէն մէկն է։ Շատ անգամ նկարներուն մէջ տեղ գտած թմբլիկ կիները ես ինձ կը նմանցնեմ։ Ամէն անգամուն կը շշմիմ իրեն երազներու աշխարհի ծովածաւալ անըմբռնելութեան։ Յօրինումները անտեսանելի աշխարհ մը կը բանայ մեր առջեւ։ Անծանօթ մարդկանց, անծանօթ երկրի մը նոր հեքեաթները կը պատմէ մեզի։ Ես շատ յաճախ կը սիրեմ անոր պատուհանէն ներս մտնել։

2013-էն ի վեր երկրիս զանազան ցուցահանդէսներուն մասնակցող Աշոտ Եանի նոր ցուցահանդէսի բացումը կայացաւ 29 Սեպտեմբերին։ այս առիթով քաղաքս ժամանած յարգելի բարեկամներ Պայքար Տեմիր եւ Աշոտ Եան այցելեցին «Ակօս» եւ պարգեւեցին հիւթեղ զրոյց մը, զոր կը ներկայացնեմ ընթերցողներուն։

ԼՈՒՍՅԷՆ ՔՈՓԱՐ

lusyenkopar81@hotmail.com 

Բարի եկար։ Այս ան­­­գամ քա­­­նի՞ գոր­­­ծով ներ­­­կա­­­­­­­յացար պոլ­­­սե­­­­­­­ցինե­­­րուն։

ԱՇՈՏ ԵԱՆ- Մօտ 30 գե­­­ղան­­­կար եւ ու­­­թը հատ ալ կրա­­­ֆիքա։

 

Այ­­­լեւս Պոլ­­­սոյ հա­­­մար ծա­­­նօթ նկա­­­րիչ կրնաս հա­­­մարո­­­ւիլ։ Ար­­­դիւնք ըլ­­­լա­­­­­­­լով բաց­­­ման օրը քեզ գո­­­հացուց, ու­­­զածդ գտա՞ր։

Ա.Ե.- Այո, շատ որա­­­կաւոր եւ բարձր մա­­­կար­­­դա­­­­­­­կով էր։ Ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սի բաց­­­ման օրը ան­­­գամ նկար­­­ներս ծա­­­խուե­­­ցան։ Մար­­­դիկ կա­­­յին, որոնք հին ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսնե­­­րուս հե­­­տեւած եւ գի­­­տակ­­­ցե­­­­­­­լով եկած էին, իմ նոր գոր­­­ծե­­­­­­­րը տես­­­նե­­­­­­­լու։ Մին­­­չեւ այժմ ըրած ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսնե­­­րու մէջ վա­­­ճառ­­­քի առու­­­մով ամե­­­նադ­­­րա­­­­­­­կան ար­­­դիւնք առած ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսս է կրնամ ըսել։

 

Ընդհան­­­րա­­­­­­­պէս պոլ­­­սա­­­­­­­հայե­­­րը քիչ կը յա­­­ճախէն ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսնե­­­րուն։ Այս ան­­­գամ հա­­­յեր կա­­­յի՞ն։

Ա.Ե.- Այո, քիչ կա­­­յին, բայց գո­­­նէ եկան։

 

Ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սը մին­­­չեւ ե՞րբ պի­­­տի տե­­­ւէ։

Ա.Ե.- Ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սը մին­­­չեւ 20 Հոկ­­­տեմբեր բաց պի­­­տի մնայ։ Բա­­­ցառեալ եր­­­կուշաբ­­­թիէ ամէն օր կրնաք այ­­­ցե­­­­­­­լել ժա­­­մը 10.30-էն մին­­­չեւ 18.30։ Մենք Քուզկունճու­­­քի «Իմօ­­­կա Արտ Սփէյս» ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սի մէջ արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­սէր­­­նե­­­­­­­րուն կը սպա­­­սենք։

 

Այս ան­­­գամ թե­­­ման ի՞նչ է։

Ա.Ե.- Այս ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սը ինչ որ երկխօ­­­սու­­­թեան նման ըլ­­­լար ին­­­ծի հա­­­մար։ Ան­­­ցած տա­­­րուան աշ­­­խա­­­­­­­տանքս ու ես։ Ին­­­չեր ապ­­­րած եմ, ին­­­չե­­­­­­­րու մէ­­­ջէն ան­­­ցած եմ, ին­­­ծի ինչ հե­­­տաքրքիր եկած է ասոնք նկար­­­նե­­­­­­­րուս մէջ կրնաք տես­­­նել։ Անոր հա­­­մար կ՚ըսեմ, որ աւե­­­լի շատ երկխօ­­­սու­­­թեան բնոյթ ու­­­նին այս բո­­­լորո­­­վին նոր նկար­­­ներս։

 

Աշ­­­խա­­­­­­­տանքներդ քիչ մը կրնա՞ս ծա­­­նօթաց­­­նել։

Ա.Ե.- Ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սիս ներ­­­կա­­­­­­­յացո­­­ւած մօտ 30 նկար­­­նե­­­­­­­րէս կան երե­­­քը, որ չափ­­­սով շատ մեծ են եւ շատ եր­­­կար աշ­­­խա­­­­­­­տած եմ իրենց վրայ։ Օրի­­­նակ «Բա­­­րի գա­­­լուստ իմ թա­­­գու­­­հի» աշ­­­խա­­­­­­­տանքս, 2,10 մեթ­­­րի վրայ է եւ մօտ տա­­­րի ու կէս աշ­­­խա­­­­­­­տեցայ։ Ան­­­գա­­­­­­­րայի ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սին ալ այս նկա­­­րով ներ­­­կա­­­­­­­յացայ։ Երկրորդ մեծ աշ­­­խա­­­­­­­տանքս կը կո­­­չուի «Հի­­­մառ­­­նե­­­­­­­րու նա­­­ւը», Ին­­­քը շատ ար­­­դիական է եւ 1,60 մեթ­­­րի վրայ է։ Բո­­­լոր շրջա­­­նակ­­­նե­­­­­­­րու կեն­­­ցա­­­­­­­ղը, առօ­­­րեան, ան­­­ցուդար­­­ձը մէ­­­ջը կը պա­­­րու­­­նա­­­­­­­կէ։ Այս աշ­­­խա­­­­­­­տանքս ալ մօտ ու­­­թը ամիս տե­­­ւեց։ Ան­­­կէ մի քիչ կարճ տե­­­ւեց եր­­­րորդ նկարս, որ կը կո­­­չուի «Կա­­­պոյտ Երազ» ան ալ մօ­­­տաւո­­­րապէս երկրորդ նկա­­­րի չափ­­­սերն էին։ Ասոնք իմ կեան­­­քիս առա­­­ջին մեծ չափ­­­սով նկար­­­ներն են։

 

Իսկ ամե­­­նափոքր չափ­­­սի նկար­­­ներդ որոնք են։

Ա.Ե.-Իսկ ամե­­­նափոքր նկար­­­ներս մար­­­դու, կա­­­նանց դի­­­ման­­­կարներն են։ Այդպէս շարք ալ ու­­­նիմ։ Այդ դի­­­ման­­­կարնե­­­րը իմ երազ աշ­­­խարհիս ան­­­ձինք են։ Մէկ մէկ անոնց հետ կը խօ­­­սիմ։ Եր­­­բեմն իմ հար­­­ցե­­­­­­­րուս պա­­­տաս­­­խա­­­­­­­նը կու տան, եր­­­բեմն ալ չեն տար։ Բայց կը խօ­­­սիմ անոնց հետ…։ Կտա­­­ւը երկխօ­­­սու­­­թեան նիւթ է նկա­­­րիչի մը հա­­­մար։ Նկա­­­րիչը հար­­­թութեան մէջ չի նստիր։ Նկա­­­րը պա­­­տու­­­հան մըն է։ Կը բա­­­նաս պա­­­տու­­­հա­­­­­­­նը ու երազ­­­նե­­­­­­­րու աշ­­­խարհ կը մտնես։ Այդ ժա­­­մանակ ինքզինքդ աւե­­­լի մօ­­­տէն կրնաս ճանչնալ։ Ան նկա­­­րը ֆի­­­կիւր է, դի­­­ման­­­կար է, ֆի­­­կիւ­­­րա­­­­­­­դիւ է կապ չու­­­նի։ Ան մի­­­ջոց մըն է, որուն շնոր­­­հիւ հե­­­ղինա­­­կը ինքն իրեն աւե­­­լի մօ­­­տէն ճանչնայ։

 

Կար­­­ծեմ դուք Թուրքիոյ մէջ միշտ Պայ­­­քա­­­­­­­րին հետ աշ­­­խա­­­­­­­տեցաք։

Ա.Ե.- Այո, ինք իմ Թուրքիոյ ներ­­­կա­­­­­­­յացու­­­ցիչն է։ Իմ բո­­­լոր Թուրքիոյ հետ կա­­­պերը Պայ­­­քա­­­­­­­րը կը կազ­­­մա­­­­­­­կեր­­­պէ։ Առա­­­ջարկնե­­­րը իրեն հետ կը քննար­­­կենք։

 

Հե­­­տաքրքիր է ին­­­ծի հա­­­մար Պայ­­­քա­­­­­­­րը ձե­­­զի պէս Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նէն տար­­­բեր նկա­­­րիչ­­­ներ ու­­­նի՞։

Ա.Ե.- Այո, Արծրու­­­նի Ապ­­­րե­­­­­­­սեանը, Տիգ­­­րան Ասատ­­­րեանը, Ար­­­թուր Յով­­­հաննի­­­սեանը, Վա­­­հագն Իգի­­­թեանը ասոնք իմ յի­­­շած­­­ներս են։

 

Սա Թուրքիոյ մէջ քա­­­նիերո՞րդ ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսդ է։

Ա.Ե.- Սա եր­­­րորդ ան­­­հա­­­­­­­տական ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսս է։ Եր­­­կու ան­­­գամ Պոլ­­­սոյ մէջ, իսկ այս տա­­­րի մի ան­­­գամ ալ Ան­­­գա­­­­­­­րայի մէջ ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէս ու­­­նե­­­­­­­ցայ։

 

Ան­­­գա­­­­­­­րայի ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէ­­­­­­­սին մա­­­սին ի՞նչ կրնաս ըսել։

Ա.Ե.- «Արդ էքսթօ»ին մաս­­­նակցած եմ։ Մօտ վեց աշ­­­խա­­­­­­­տանք բե­­­րած եմ։

 

Այս ժա­­­մանա­­­կահա­­­տուա­­­ծին Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի մէջ նոր անձնա­­­կան ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէս ու­­­նե­­­­­­­ցա՞ծ ես։

Ա.Ե.- Ո՛չ։ Հա­­­յաս­­­տա­­­­­­­նի մէջ ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսներ չեմ ըներ, որով­­­հե­­­­­­­տեւ այնտեղ որ ընեմ ես պէտք է կազ­­­մա­­­­­­­կեր­­­պեմ։ Ան­­­կեղծ ըսեմ ժա­­­մանակ չու­­­նիմ։ Անոր հա­­­մար ալ երկրէ դուրս, ով որ կը կազ­­­մա­­­­­­­կեր­­­պէ եւ ինձ կը հրա­­­ւիրէ, կը մաս­­­նակցիմ։ Ան­­­կեղծ ըսած օրը 15-18 ժամ պար­­­տա­­­­­­­դիր կ՚աշ­­­խա­­­­­­­տեմ։ Եթէ 40-50 տա­­­րեկան դառ­­­նամ այսքան նե­­­րուժ չեմ ու­­­նե­­­­­­­նար, քա­­­նի հի­­­մա ու­­­նիմ շատ պէտք է աշ­­­խա­­­­­­­տիմ։

 

Օրո­­­ւայ մէջ մօ­­­տաւո­­­րապէս 15-18 ժամ կ՚աշ­­­խա­­­­­­­տիմ ըսիր։ Մարդ ինչպէ՞ս այդքան կրնայ աշ­­­խա­­­­­­­տիլ։

Ա.Ե.- Օրի­­­նակ հինգ ժամ կը քնա­­­նամ։ Արո­­­ւես­­­տա­­­­­­­նոցս տան մէջ է։ Բա­­­ցի իմ սե­­­փական աշ­­­խա­­­­­­­տան­­­քէն կ՚օգ­­­նեմ նաեւ կնոջս։

 

Աշ­­­խա­­­­­­­տելու հա­­­մար դուրս կ՚ել­­­լա՞ս։

Ա.Ե.- Հա­­­զուա­­­դէպ, տա­­­րին մի քա­­­նի ան­­­գամ նկար­­­նե­­­­­­­րուս հետ բնու­­­թիւն նկա­­­րելու կ՚եր­­­թամ։

Աս­­­կէ եր­­­կու ամիս առաջ Անա­­­տոլի Աւե­­­տեանի հետ ԱՄՆ-ի Կլեն­­­տէյ­­­­­­­լի Կեդ­­­րո­­­­­­­նական գրա­­­դարա­­­նի մէջ ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէս մը ու­­­նե­­­­­­­ցանք։ Յա­­­ջող ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէս էր։ Ես 35 նկա­­­րով մաս­­­նակցե­­­ցայ։ Մի այնքան ալ Անա­­­տոլիան ու­­­նէր։ Հա­­­մարեայ ան­­­հա­­­­­­­տակա­­­նի նման ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէսներ էին։

Մտա­­­դիր եմ Եւ­­­րո­­­­­­­պայի մէջ նոր ցու­­­ցա­­­­­­­հան­­­դէս մը բա­­­նալու, բայց նա­յինք։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ