Տեսանք թէ գործերը ինչպէս կը քալեն Գումգաբուի մէջ

24Սեպտեմբեր երկու­շաբ­­թի յետ­­­մի­­­­­­­ջօրէին հրա­­­ւէր մը ստա­­­ցանք Պատ­­­րիար­­­քա­­­­­­­րանի մէջ կա­­­յանա­­­լիք ժո­­­ղովի մը հա­­­մար։ Բնա­­­կանա­­­բար խոր­­­հե­­­­­­­ցանք, թէ ար­­­տա­­­­­­­կարգ զար­­­գա­­­­­­­ցում մը ըլ­­­լա­­­­­­­լու է։ Պատ­­­րիար­­­քա­­­­­­­րան հաս­­­նե­­­­­­­լով տե­­­սանք, թէ ժա­­­մանած էին հա­­­մայնքա­­­յին մար­­­միննե­­­րու վա­­­րիչ­­­նե­­­­­­­րու մե­­­ծամաս­­­նութիւ­­­նը, որոնք եւս տե­­­ղեակ չէին, թէ ին­­­չու հա­­­մար հրա­­­ւիրո­­­ւած են։ Ապա դահ­­­լիճ մտան Պատ­­­րիար­­­քա­­­­­­­կան ընդհա­­­նուր փո­­­խանորդ Արամ արք. Աթէ­­­շեան, Կրօ­­­նական ժո­­­ղովի ատե­­­նապետ Սա­­­հակ արք. Մա­­­շալեան, Լու­­­սա­­­­­­­րարա­­­պետ Թա­­­թուլ Ծ. Վրդ. Անու­­­շեան եւ Սուրբ Փրկիչ Հի­­­ւան­­­դա­­­­­­­նոցի հո­­­գաբար­­­ձութեան ատե­­­նապետ Պետ­­­րոս Շի­­­րինօղ­­­լու։ Փո­­­խանորդ սրբա­­­զանը պար­­­զեց օրա­­­կար­­­գը։ Ըստ որու պի­­­տի քննար­­­կո­­­­­­­ւէր իր ատե­­­նապե­­­տի կող­­­մէ լու­­­ծո­­­­­­­ւած ՎԱ­­­ՏԻՓ-ի ապա­­­գան, Հա­­­մայնքա­­­յին վար­­­ժա­­­­­­­րան­­­նե­­­­­­­րու ելմտա­­­կան բա­­­ցը եւ ՎԱ­­­ՏԻՓ-ի ընդհա­­­նուր քար­­­տուղար, Կե­­­տիկ­­­փա­­­­­­­շայի եկե­­­ղեց­­­ւոյ թա­­­ղակա­­­նու­­­թեան ատե­­­նապետ Յա­­­րու­­­թիւն Շան­­­լըի հրա­­­ժարա­­­կանը։

Յայտնի էր, թէ նա­­­խորդ շա­­­բաթ Թրքա­­­հայ դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան շուրջ ծա­­­գած բա­­­նավէ­­­ճը ծա­­­ւալած էր եւ հա­­­սած էր Շան­­­լըի հրա­­­ժարու­­­մին։ Ար­­­դէն այդ հանգրո­­­ւանէն ետք Շի­­­րինօղ­­­լու խօսք առաւ եւ պատ­­­մեց, թէ Շան­­­լը ամ­­­բողջ գոր­­­ծընթաց­­­քի տե­­­ւողու­­­թեամբ սխալ տե­­­ղեկու­­­թիւններ փո­­­խան­­­ցած է իր հաս­­­ցէին։ Աւել­­­ցուց նաեւ, թէ Դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան որ­­­դեգրած գեր­­­բին դէմ Իս­­­թանպու­­­լի կու­­­սա­­­­­­­կալու­­­թիւնն ալ դժգո­­­հու­­­թեան պատ­­­գամ մը փո­­­խան­­­ցած է իրեն։ Ըստ երե­­­ւոյ­­­թի Կու­­­սա­­­­­­­կալու­­­թեան մէջ ոմանք իրենց գոր­­­ծը մէկ­­­դի դրած, ու­­­սումնա­­­սիրած են օրի­­­նական մար­­­մի­­­­­­­նի մը հան­­­գա­­­­­­­մանք ալ չու­­­նե­­­­­­­ցող Դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան գեր­­­բին եւ զայն կու­­­սակցու­­­թեան մը գեր­­­բին նմա­­­նեց­­­նե­­­­­­­լով դժգո­­­հու­­­թիւն յայտնած են Շի­­­րինօղ­­­-
լո­­­­ւին։ Պա­­­րոն Շի­­­րինօղ­­­լու ապա անդրա­­­դար­­­ձեր է մեծ գայ­­­թակղու­­­թեան մը եւս։ Նկա­­­տեր է թէ Դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան անձնա­­­կազ­­­մէն մէ­­­կուն հայ­­­րը «Միտքտ հար­­­թակ» խումբի ան­­­դամ է։ Այս բո­­­լորը տես­­­նե­­­­­­­լով ալ ծա­­­նօթ ազ­­­դը հրա­­­տարա­­­կելր է «Ժա­­­մանակ» թեր­­­թին մէջ։ Ափ­­­սոս որ Շան­­­լը կամ Դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան ան­­­դամնե­­­րէն ոչ մէ­­­կը ներ­­­կայ էին ժո­­­ղովին, հե­­­տեւա­­­բար չկրցան պա­­­տաս­­­խա­­­­­­­նել իրենց ուղղո­­­ւած մե­­­ղադ­­­րանքնե­­­րուն։ Միայն Կե­­­սարիոյ թա­­­ղակա­­­նու­­­թե­­­­­­­նէն Զա­­­տիկ Թո­­­քէր հար­­­ցուց, թէ ար­­­դեօք նախ­­­քան այդ ազ­­­դը հրա­­­տարա­­­կել փոր­­­ձա՞ծ էր այս ըն­­­կերնե­­­րու հետ խօ­­­սելու։

Ապա սկսաւ հա­­­մայնքա­­­յին այլ խնդիր­­­նե­­­­­­­րու քննար­­­կումը։ Այ­­­լեւս սո­­­վոր ենք այս ժո­­­ղով­­­նե­­­­­­­րու բնոյ­­­թին։ Բո­­­լորն ալ իրար մե­­­ղադ­­­րե­­­­­­­ցին եւ վեր բարձրա­­­ցու­­­ցին իրենց ըրած գոր­­­ծե­­­­­­­րը։ Մի­­­ջոց մը քո­­­ւէար­­­կութիւն կա­­­տարո­­­ւեցաւ ՎԱ­­­ՏԻՓ հար­­­թա­­­­­­­կի շա­­­րու­­­նա­­­­­­­կու­­­թեան մա­­­սին։ Յայտնի էր, թէ Շի­­­րինօղ­­­լու եւ Աթէ­­­շեան Շան­­­լըի հրա­­­ժարու­­­մէն ետք կ՚ու­­­զէին նոր կազ­­­մով մը եր­­­թը շա­­­րու­­­նա­­­­­­­կել։ Քո­­­ւէար­­­կութիւ­­­նը դրա­­­կան ար­­­դիւնք տո­­­ւաւ եւ ժո­­­ղովա­­­կան­­­նե­­­­­­­րու մե­­­ծամաս­­­նութիւ­­­նը կողմնա­­­կից եղան ՎԱ­­­ՏԻՓ-ի շա­­­րու­­­նա­­­­­­­կուե­­­լուն։ Ու­­­շագրաւ էր անոնցմէ մէ­­­կուն «Թէեւ շատ մը գոր­­­ծեր չենք կրցած յա­­­ջողիլ, բայց գո­­­նէ իրար ճանչցանք» խօս­­­քը։ Իսկ ժո­­­ղովի աւար­­­տին բա­­­րեկամ մը ճիշդ ալ այս ար­­­տա­­­­­­­յայ­­­տութիւ­­­նը յի­­­շեց­­­նե­­­­­­­լով պի­­­տի ըսէր՝ «Թե­­­րեւս աւե­­­լի լաւ էր, որ չճանչնա­­­յին»։

Ար­­­դա­­­­­­­րեւ որ­­­քան ալ հիմ­­­նադրու­­­թեան օրէն սկսեալ իր­­­մէ ակնկա­­­լուա­­­ծին բո­­­լորո­­­վին հա­­­կառակ ուղղու­­­թիւնով ըն­­­թա­­­­­­­ցող ՎԱ­­­ՏԻՓ հար­­­թա­­­­­­­կը աս­­­կէ ետք ալ պի­­­տի շա­­­րու­­­նա­­­­­­­կէ իր գոր­­­ծունէու­­­թիւնը։ Այ­­­սուհե­­­տեւ ժո­­­ղով­­­նե­­­­­­­րը ո՛չ թէ Հի­­­ւան­­­դա­­­­­­­նոցի, այլ Պատ­­­րիար­­­քա­­­­­­­րանի դահ­­­լի­­­­­­­ճին մէջ պի­­­տի կա­­­յանան։ Անո­­­րոշու­­­թեան մէջ մնաց Թրքա­­­հայ դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան ապա­­­գան։

Կու­­­սա­­­­­­­կալու­­­թե­­­­­­­նէն եկած դժգո­­­հու­­­թեան այդ բո­­­ղոքին դէմ ին­­­չո՞ւ չէ ըսո­­­ւած, թէ այդ գեր­­­բին մէջ նկա­­­րուա­­­ծը Հի­­­ւան­­­դա­­­­­­­նոցի պար­­­տէ­­­­­­­զի ծա­­­ռերէն մէկն է եւ ոչ մէկ կապ ու­­­նի որե­­­ւէ կու­­­սակցու­­­թեան խորհրդան­­­շա­­­­­­­նին հետ։

Նոյնպէս չէ հասկցո­­­ւած, թէ Դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թիւնը ո՞ր նիւ­­­թին մէջ ի՞նչ տե­­­սակ սխալ մը գոր­­­ծած է։ Պա­­­րոն Շի­­­րինօղ­­­լու ի՞նչ յու­­­սա­­­­­­­ցած է բա­­­ժակ մը ջու­­­րի մէջ փո­­­թորիկ­­­ներ ստեղ­­­ծե­­­­­­­լով։ Մե­­­զի հա­­­մար պար­­­զո­­­­­­­ւած պատ­­­կե­­­­­­­րը հե­­­տեւեալն է Կու­­­սա­­­­­­­կալու­­­թեան բնաւ իրեն չհե­­­տաքրքրող նիւ­­­թի մը մէջ մի­­­ջամ­­­տե­­­­­­­լը շատ բնա­­­կան տես­­­նո­­­­­­­ւած է մեր վա­­­րիչ­­­նե­­­­­­­րուն կող­­­մէ եւ թո­­­ղենք բնա­­­կան տես­­­նո­­­­­­­ւիլը նոյ­­­նիսկ հրա­­­հանգ հա­­­մարո­­­ւած է։ Դպրոց­­­նե­­­­­­­րու միու­­­թեան պա­­­րոն Շի­­­րինօղ­­­լո­­­­­­­ւի յա­­­մառօ­­­րէն պնդած «Դպրոց­­­նե­­­­­­­րը թող միացո­­­ւին» առա­­­ջար­­­կի ար­­­ժա­­­­­­­նի ար­­­ձա­­­­­­­գան­­­գը չգտնե­­­լը մեծ զայ­­­րոյթի տե­­­ղի տո­­­ւած է Միտ­­­քի հար­­­թա­­­­­­­կի հան­­­դէպ այս ան­­­հասկնա­­­լի ատե­­­լու­­­թիւնը նոյ­­­նիսկ փո­­­խան­­­ցո­­­­­­­ւած է անոնց զա­­­ւակ­­­նե­­­­­­­րուն եւ այս բո­­­լորին ակա­­­նատես կ՚ըլ­­­լանք նշա­­­նակո­­­ւած փո­­­խանոր­­­դի մը իշ­­­խա­­­­­­­նու­­­թեան շրջա­­­նին։ Ափ­­­սոս որ ան­­­գամ մը եւս խրտչած են այն գոր­­­ծիչնե­­­րը, որոնք բա­­­րի նպա­­­տակով լծո­­­ւած էին հա­­­մայնքա­­­յին ցա­­­ւալի խնդի­­­րի մը լու­­­ծումներ որո­­­նելու գոր­­­ծին։

Այս դո­­­հու­­­բո­­­­­­­հի մէջ պա­­­րոն Շի­­­րինօղ­­­լու հա­­­մացան­­­ցի վրայ հար­­­ցազրոյց մը ու­­­նե­­­­­­­ցաւ, ուր ակ­­­նարկու­­­թիւններ կ՚ընէր Հա­­­յոց ցե­­­ղաս­­­պա­­­­­­­նու­­­թեան խնդրին։ «1915-ի դէպ­­­քը խաղ մըն է։ Օս­­­մա­­­­­­­նեան կայսրու­­­թիւնը պա­­­ռակ­­­տե­­­­­­­լու նպա­­­տակով իրա­­­կանա­­­ցած խաղ մը։ Օտար պե­­­տու­­­թիւննե­­­րը մեզ հա­­­յերս շա­­­հագոր­­­ծե­­­­­­­ցին։ Ան­­­շուշտ, որ մեծ կո­­­րուստներ ապ­­­րո­­­­­­­ւեցան։ Հա­­­յերը հա­­­ւատա­­­րիմ են իրենց հայ­­­րե­­­­­­­նիքին եւ ազ­­­գին։ Բայց անոնցմէ ոմանք խա­­­բուե­­­ցան։ Ես այդ ար­­­տա­­­­­­­սանո­­­ւած թի­­­ւերուն ալ չեմ հա­­­ւատար, որով­­­հե­­­­­­­տեւ այդ թո­­­ւակա­­­նին ահա­­­գին ժո­­­ղովուրդ Լի­­­բանան, Սու­­­րիա, Ֆրան­­­սա, Պարսկաս­­­տան, ԱՄՆ, Աւստրա­­­լիա գաղ­­­թե­­­­­­­ցին»։ Այս խօս­­­քե­­­­­­­րը խիստ վի­­­րաւո­­­րական են հա­­­յոց հա­­­մար։ Իւ­­­րա­­­­­­­քան­­­չիւր հայ գի­­­տէ թէ 1915-ին եւ յա­­­ջոր­­­դող տա­­­րինե­­­րուն ինչ պա­­­տահած է։ Բայց Շի­­­րինօղ­­­լու այսքա­­­նով ալ չի բա­­­ւարա­­­րուիր եւ կ՚աւելցնէ հե­­­տեւեալը. «Աշ­­­խարհի գոր­­­ծա­­­­­­­տէրը ԱՄՆ է, բայց անոր ալ գոր­­­ծա­­­­­­­տէրը հրեաներն են»։ «Շա­­­լոմ» թեր­­­թը իր վեր­­­ջին թի­­­ւին մէջ հրա­­­պարա­­­կեց Շի­­­րինօղ­­­լո­­­­­­­ւի զղջման խօս­­­քե­­­­­­­րը, իսկ 1915-ի մա­­­սին ըսած­­­նե­­­­­­­րը ըստ երե­­­ւոյ­­­թի պի­­­տի թո­­­ղունք պատ­­­մութեան եւ ժո­­­ղովուրդի խղճին։

«ԱԿՕՍ»Ի ՈՍՊՆԵԱԿԷՆ

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ