Զանգուածային յանցագործութիւն մը ու իր հետեւանքները

ԲԱԳՐԱՏ ԷՍԴՈՒԳԵԱՆ

pakrates@yahoo.com

Արտատպուած «generalnews.am» կայքէջէն։

Թուրքիոյ պատ­­­­մութեան մէջ «6-7 Սեպ­­­­տեմբե­­­­րի դէպ­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­ր» անու­­­­նով յի­­­­շուա­­­­ծը իրա­­­­կանու­­­­թեան մէջ միայն մօտ ան­­­­ցեալին պա­­­­տահած աղէտ մը չէ։ Իր ազ­­­­դե­­­­­­­­­­­­­­­ցու­­­­թիւննե­­­­րը շատ խոր եղած են քա­­­­ղաքի, հետզհե­­­­տէ երկրի պատ­­­­մութեան մէջ։

Ներ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­յիս աւե­­­­լի քան 15 մի­­­­լիոն են­­­­թադրո­­­­ւած քա­­­­ղաքի բնակ­­­­չութիւ­­­­նը 6-7 Սեպ­­­­տեմբե­­­­րի դէպ­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րուն պա­­­­տահած 1955-ին հա­­­­զիւ կը մօ­­­­տենար մէկ մի­­­­լիոնի որուն 200 հա­­­­զարը, կամ եթէ հա­­­­մեմա­­­­տելով ըսենք 1/5-ը կը կազ­­­­մէին հայ եւ յոյն քրիս­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­նեաներ եւ հրեանե­­­­րը։ Ներ­­­­կայ թո­­­­ւական­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րուն այդ հա­­­­մեմա­­­­տու­­­­թիւնը հա­­­­զարէն մէկ իսկ չէ։

Եթէ փոր­­­­ձենք պատ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կան յե­­­­տադարձ ակ­­­­նարկ մը ընել, քա­­­­ղաքի պատ­­­­մութեան մէջ կը հան­­­­դի­­­­­­­­­­­­­­­պինք երէք կա­­­­րեւոր եւ խորհրդան­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­կան իմաստ ու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­ցող թո­ւական­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րու։

Առա­­­­ջինը 29 Մա­­­­յիս 1453-ն է։ Աւե­­­­լի ուշ «Ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւիչ» տիտ­­­­ղո­­­­­­­­­­­­­­­սով յի­­­­շուող օս­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­նեան սուլթան Մեհ­­­­մետ Բ. եր­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­րատեւ պա­­­­շարու­­­­մէ ետք տի­­­­րացած էր քա­­­­ղաքին։

Երկրորդ կա­­­­րեւոր թո­­­­ւականն է 6 Հոկ­­­­տեմբեր 1923, ուր Ա. Աշ­­­­խարհա­­­­մար­­­­տէն ետք քա­­­­ղաքը գրա­­­­ւած Անգլիացի­­­­ներ, կնքո­­­­ւած հա­­­­մաձայ­­­­նութիւննե­­­­րով կը յօ­­­­ժարէին Պո­­­­լիսը յանձնել Ան­­­­գա­­­­­­­­­­­­­­­րայի նո­­­­րակազմ կա­­­­ռավա­­­­րու­­­­թեան։ Եթէ առա­­­­ջինը կ՚ըն­­­­դունո­­­­ւէր Կոս­­­­տանդնու­­­­պոլսոյ ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւու­­­­մը, այս երկրորդն ալ կը դի­­­­տուի գե­­­­րավա­­­­րուած քա­­­­ղաքին փրկու­­­­թեան օր։

Այս եր­­­­կու օրե­­­­րու առ­­­­թած տօ­­­­նական յի­­­­շատակ­­­­ման փո­­­­խարէն 6-7 Սեպ­­­­տեմբեր 1955 թո­­­­ւակա­­­­նը կ՚ան­­­­տե­­­­­­­­­­­­­­­սուի, մո­­­­ռացու­­­­թեան կը մատ­­­­նո­­­­­­­­­­­­­­­ւի երկրի իշ­­­­խա­­­­­­­­­­­­­­­նու­­­­թիւննե­­­­րուն կող­­­­մէ։ Միայն որոշ ձա­­­­խակող­­­­մեան խմբակ­­­­ներ կը յի­­­­շատա­­­­կէն այդ թո­­­­ւակա­­­­նը, իբ­­­­րեւ ամօ­­­­թի օր։

Թուրք պատ­­­­մութեան հա­­­­մաձայն Կոս­­­­տանդնու­­­­պոլսոյ ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւու­­­­մը բա­­­­ցառիկ երե­­­­ւոյթ է, իբ­­­­րեւ Բիւ­­­­զանդա­­­­կան կայսրու­­­­թեան կոր­­­­ծա­­­­­­­­­­­­­­­նու­­­­մը։ Բայց թա­­­­գաւո­­­­րը բո­­­­լորո­­­­վին ու­­­­րիշ կար­­­­ծի­­­­­­­­­­­­­­­քի էր։

Մեհ­­­­մետ Բ. Քա­­­­ղաքը ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւելէ ետք ինքզինք հռչա­­­­կեց Բիւ­­­­զանդիոնի նոր կայսրը։ Այդ իմաս­­­­տով մե­­­­տաղադ­­­­րամներ ձու­­­­լեց, մօ­­­­րը յի­­­­շատա­­­­կին եկե­­­­ղեցի կա­­­­ռու­­­­ցեց։ Սա­­­­կայն պե­­­­տու­­­­թեան իմաս­­­­տուննե­­­­րը յա­­­­ջողե­­­­ցան այդ երի­­­­տասարդ ու խի­­­­զախ թա­­­­գաւո­­­­րը կար­­­­գի բե­­­­րելու, որ­­­­պէս զի ամէն ինչ ըն­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­նայ բնա­­­­կանոն հու­­­­նի մէջ։ Սկսե­­­­լով Սուրբ Սո­­­­ֆիայի տա­­­­ճարէն, կարգ մը յոյն ուղղա­­­­բար եկե­­­­ղեցի­­­­ներ մզկի­­­­թի վե­­­­րածո­­­­ւեցան։ Ապա սկսաւ շատ աւե­­­­լի կա­­­­րեւոր գոր­­­­ծո­­­­­­­­­­­­­­­ղու­­­­թիւնը՝ բնակ­­­­չութեան ճար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­րագի­­­­տու­­­­թիւնը։

Քա­­­­ղաքի բնակ­­­­չութիւ­­­­նը զո­­­­հեր տո­ւած էր թշնա­­­­մու դէմ դի­­­­մադ­­­­րե­­­­­­­­­­­­­­­լով։ Զո­­­­հեր տո­­­­ւաւ նաեւ ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւու­­­­մին յա­­­­ջոր­­­­դող երեք օրե­­­­րուն, երբ սո­­­­վորու­­­­թեան հա­­­­մաձայն ենի­­­­չերի­­­­ներ ազատ էին ամէն տե­­­­սակ անօ­­­­րինու­­­­թեան, կո­­­­ղոպու­­­­տի, մար­­­­դասպա­­­­նու­­­­թեան եւ բռնա­­­­բար­­­­ման, առե­­­­ւանգման դէպ­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րու հա­­­­մար։ Բայց այդ զո­­­­հերէն ետք ալ քա­­­­ղաքի բնակ­­­­չութեան մե­­­­ծամաս­­­­նութիւ­­­­նը կը բաղ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­նար յոյ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րէ։

Կոս­­­­տանդնու­­­­պո­­­­­­­­­­­­­­­լիսը թուրք ցե­­­­ղի դէ­­­­պի արեւ­­­­մուտք գաղ­­­­թի ճա­­­­նապար­­­­հին գրա­­­­ւուած, ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւուած սո­­­­վորա­­­­կան քա­­­­ղաք մը չէր։ Եթէ այդպէս ըլ­­­­լար, պի­­­­տի յափշտա­­­­կուէր քա­­­­ղաքի հարստու­­­­թիւնը, զի­­­­նուո­­­­րը պի­­­­տի հանգստա­­­­նար որոշ ժա­­­­մանակ, ապա պի­­­­տի նշա­­­­նակո­­­­ւէր տե­­­­ղացի կա­­­­ռավա­­­­րիչ մը, որ պար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­կան ըլ­­­­լար տա­­­­րեկան հարկ վճա­­­­րելու եւ բա­­­­նակը շա­­­­րու­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­կեր իր եր­­­­թը դէ­­­­պի արեւ­­­­մուտք։ Սա­­­­կայն այս վեր­­­­ջի­­­­­­­­­­­­­­­նը ու­­­­նէր խորհրդան­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­կան մեծ ար­­­­ժէք, որու հե­­­­տեւան­­­­քով ալ դար­­­­ձաւ կայսրու­­­­թեան նոր մայ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­քաղաք։ Մայ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­քաղաք՝ որուն բնակ­­­­չութեան մե­­­­ծամաս­­­­նութիւ­­­­նը կը կազ­­­­մէին տե­­­­ղացի­­­­ները կամ եթէ թրքա­­­­կան աչ­­­­քով դի­­­­տենք օտա­­­­րազ­­­­գի­­­­­­­­­­­­­­­ները։ Այդ հա­­­­կասու­­­­թեան իբր լու­­­­ծում կայ­­­­սե­­­­­­­­­­­­­­­րական քա­­­­ղաքա­­­­կան միտ­­­­քը որո­­­­շեց յոյ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րու կող­­­­քին հա­­­­յեր բե­­­­րել Պո­­­­լիս, քա­­­­ղաքի բնակ­­­­չութեան մէջ որոշ հա­­­­ւասա­­­­րակշռու­­­­թիւն մը ապա­­­­հովե­­­­լու հա­­­­մար։ Հա­­­­յերու գաղ­­­­թով ապա­­­­հովո­­­­ւած եղաւ երկրորդ կա­­­­րեւոր բաց­­­­թո­­­­­­­­­­­­­­­ղում մը, քա­­­­ղաքի վե­­­­րաշի­­­­նու­­­­թեան հա­­­­մար մաս­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­գէտ մար­­­­դուժի կա­­­­րիքը։ Թուրքե­­­­րը նա­­­­խապէս չեն մտա­­­­հոգո­­­­ւած իրենց ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւած քա­­­­ղաք­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րու վե­­­­րաշի­­­­նու­­­­թեամբ։ Բայց Պո­­­­լիս իբ­­­­րեւ նոր մայ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­քաղաք պէտք է օժ­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­ւէր ճիշդ ալ մայ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­քաղա­­­­քի կո­­­­չու­­­­մին պատ­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ճող կո­­­­թողա­­­­յին շի­­­­նու­­­­թիւննե­­­­րով։ Այս բո­­­­լորին հա­­­­մար անհրա­­­­ժեշ­­­­տութիւն էր վար­­­­պետ ճար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­րապետ­­­­ներ եւ անոնց պա­­­­հան­­­­ջը գո­­­­հաց­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­լու ատակ մաս­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­գէտ քար­­­­տաշներ, ատաղ­­­­ձա­­­­­­­­­­­­­­­գործներ, դար­­­­բիններ, նա­­­­ղաշ­­­­ներ եւ դեռ բազ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­թիւ վար­­­­պետներ։

Հա­­­­յոց այս նոր քա­­­­ղաք ներ­­­­խուժու­­­­մը խրա­­­­խու­­­­սե­­­­­­­­­­­­­­­լու հա­­­­մար Օս­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­նեան կայսրու­­­­թիւնը հիմ­­­­նեց Թուրքիոյ Հա­­­­յոց Պատ­­­­րիար­­­­քա­­­­­­­­­­­­­­­րանը 1461-ին, առա­­­­ջին պատ­­­­րիարք նշա­­­­նակե­­­­լով Պրու­­­­սա­­­­­­­­­­­­­­­յի հա­­­­յոց հո­­­­գեւոր առաջ­­­­նորդ Յո­­­­վակի­­­­մը։ Այսպէ­­­­սով իրո­­­­ղու­­­­թիւն կը դառ­­­­նայ կարգ մը ան­­­­ձե­­­­­­­­­­­­­­­րու լոկ թրքա­­­­հայու­­­­թեան դէմ դիրք բռնե­­­­լու հա­­­­մար ար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­սանած «Թուրքիոյ Հա­­­­յոց Պատ­­­­րիար­­­­քա­­­­­­­­­­­­­­­րանը ո՚չ թէ հայ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­կան, այլ թրքա­­­­կան հաս­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­տու­­­­թիւն մըն է» խօս­­­­քը։

Դար­­­­ձեալ հա­­­­յերու բնա­­­­կու­­­­թիւնը խրա­­­­խու­­­­սե­­­­­­­­­­­­­­­լու մի­­­­տու­­­­մով կարգ մը յու­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­պատ­­­­կան եկե­­­­ղեցի­­­­ներ կայ­­­­սե­­­­­­­­­­­­­­­րական կա­­­­ռավա­­­­րու­­­­թեան որո­­­­շու­­­­մով յափշտա­­­­կուե­­­­ցան իրենց ժո­­­­ղովուրդին ձեռ­­­­քէն եւ փո­­­­խան­­­­ցո­­­­­­­­­­­­­­­ւեցան եկո­­­­ւոր հա­­­­յերուն։

Որ­­­­քան տա­­­­րօրի­­­­նակ է, թէ ուղղա­­­­փառ քրիս­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­նեայ եր­­­­կու ժո­­­­ղովուրդնե­­­­րու մի­­­­ջեւ իրա­­­­րու հան­­­­դէպ ատե­­­­լու­­­­թիւնը շա­­­­րու­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­կած է մին­­­­չեւ մօտ ան­­­­ցեալ։ Հա­­­­յեր շատ աւե­­­­լի հեշ­­­­տութեամբ հա­­­­մակեր­­­­պած են իշ­­­­խող տար­­­­րին եւ մրցակ­­­­ցութեան մէջ մնա­­­­ցած քա­­­­ղաքի բուն տե­­­­ղացի ժո­­­­ղովուրդին հետ։

Բայց նոյնքան տա­­­­րօրի­­­­նակ է, որ այս իրա­­­­րու դէմ հա­­­­կադ­­­­րո­­­­­­­­­­­­­­­ւած ժո­­­­ղովուրդնե­­­­րը նոյն ճա­­­­կատա­­­­գիրը կը բաժ­­­­նեն, երբ մահ­­­­մե­­­­­­­­­­­­­­­տական­­­­ներ գրգռո­­­­ւին ու բոր­­­­բո­­­­­­­­­­­­­­­քին քրիս­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­նեանե­­­­րու դէմ։

Այդ տե­­­­սակի պե­­­­տական կար­­­­գադրու­­­­թեամբ ապա­­­­հովո­­­­ւած գրգռու­­­­թիւն մըն է 6-7 Սեպ­­­­տեմբեր 1955-ի վայ­­­­րագ դէպ­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րը։ Գրգռու­­­­թիւնը սկսաւ յետ­­­­մի­­­­­­­­­­­­­­­ջօրէին լոյս տես­­­­նող «Էքսփրես» օրա­­­­թեր­­­­թի զգա­­­­յացունց լրա­­­­տուու­­­­թեամբ։ Այդ լրա­­­­տուու­­­­թեան հա­­­­մաձայն Յու­­­­նաստան, Թե­­­­սաղո­­­­նիկէ քա­­­­ղաքին մէջ ռումբ ար­­­­ձա­­­­­­­­­­­­­­­կուած էր Թուրքիոյ հան­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­պետու­­­­թեան հիմ­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­դիր Մուսթա­­­­ֆա Քե­­­­մալի ծնած տան վրայ։ Տա­­­­րիներ անց յայտնի դար­­­­ձաւ, որ այդ ռումբը ար­­­­ձա­­­­­­­­­­­­­­­կողը Թուրքիոյ գաղտնի գոր­­­­ծա­­­­­­­­­­­­­­­կալու­­­­թեան պաշ­­­­տօ­­­­­­­­­­­­­­­նեայ մըն է։ Այդ լու­­­­րը կայ­­­­ծակնա­­­­յին արա­­­­գու­­­­թեամբ լսուեցաւ բո­­­­լոր երկրի մէջ եւ իս­­­­կոյն շարժման ան­­­­ցաւ նա­­­­խապէս պատ­­­­րաստո­­­­ւած խու­­­­ժա­­­­­­­­­­­­­­­նը։ Իբ­­­­րեւ թէ հա­­­­սարա­­­­կու­­­­թիւնը կա­­­­տարո­­­­ւածէն գրգռո­­­­ւած էր եւ իր բար­­­­կութիւ­­­­նը կը հա­­­­նէր տե­­­­ղացի յոյ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րէն։ Սա­­­­կայն ինչ որ վե­­­­րեւ ալ նշած ենք այս տե­­­­սակ դէպ­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րու պա­­­­րագա­­­­յին շու­­­­տով կը շփո­­­­թուին հայն ու յոյ­­­­նը եւ ատե­­­­լու­­­­թիւնը կը փո­­­­խան­­­­ցո­­­­­­­­­­­­­­­ւի բո­­­­լոր քրիս­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­նեանե­­­­րուն։ Այս ան­­­­գամ ալ այսպէս եղաւ եւ քա­­­­նի մը ժա­­­­մուայ ըն­­­­թացքին եր­­­­կի­­­­­­­­­­­­­­­րը ապ­­­­րե­­­­­­­­­­­­­­­ցաւ ամե­­­­նասար­­­­սա­­­­­­­­­­­­­­­փելի օրե­­­­րէն մէ­­­­կը։ Ցու­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­րար­­­­ներ կազ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կեր­­­­պո­­­­­­­­­­­­­­­ւած ձե­­­­ւով կը խու­­­­ժէին նա­­­­խապէս նշա­­­­նակո­­­­ւած շէն­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րու վրայ, ջար­­­­դուփշուր կ՚ընէին ինչ որ ձեռ­­­­քերնին կ՚անցնէր։ Յար­­­­ձա­­­­­­­­­­­­­­­կումնե­­­­րու առաջ­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­կարգ թի­­­­րախ­­­­ներն էին յու­­­­նաց եկե­­­­ղեցի­­­­ները ապա փոք­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­մաս­­­­նութիւննե­­­­րու պատ­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­նող խա­­­­նութներ, գոր­­­­ծա­­­­­­­­­­­­­­­րան­­­­ներ եւ բնա­­­­կարան­­­­ներ։ Այդ բո­­­­լորի ըն­­­­թացքին տե­­­­ղի ու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­ցան նաեւ ոճիր­­­­ներ։ Բո­­­­լոր այս զար­­­­գա­­­­­­­­­­­­­­­ցումնե­­­­րու ըն­­­­թացքին ոս­­­­տի­­­­­­­­­­­­­­­կան­­­­ներ եր­­­­բեք չմի­­­­ջամ­­­­տե­­­­­­­­­­­­­­­ցին կա­­­­տարո­­­­ւած ան­­­­կարգու­­­­թեան եւ գո­­­­հացան կա­­­­տարո­­­­ւածը հե­­­­ռուէն դի­­­­տելով։ Կա­­­­ռավա­­­­րու­­­­թիւնը յա­­­­ջորդ օր հռչա­­­­կեց ար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­կարգ իրա­­­­վիճա­­­­կի դրու­­­­թիւն եւ ար­­­­գի­­­­­­­­­­­­­­­լեց փո­­­­ղոց ել­­­­լա­­­­­­­­­­­­­­­լը։ Դար­­­­ձեալ տա­­­­րիներ անց Թուրքիոյ բա­­­­նակի զօ­­­­րավար­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րէն մին հա­­­­մար­­­­ձա­­­­­­­­­­­­­­­կեցաւ կա­­­­տարո­­­­ւածը փա­­­­ռաբա­­­­նելու ըսե­­­­լով որ «6-7 Սեպ­­­­տեմբե­­­­րին տե­­­­ղի ու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­ցածը ու­­­­րիշ բան չէր եթէ ոչ Յա­­­­տուկ ծա­­­­ռայու­­­­թեան շատ յա­­­­ջող մէկ գոր­­­­ծո­­­­­­­­­­­­­­­ղու­­­­թիւնը»։ Այ­­­­սօր շա­­­­տեր դէպ­­­­քը կը դի­­­­տեն իբ­­­­րեւ ան­­­­ցեալին կա­­­­տարո­­­­ւած եւ այ­­­­սօր մոռ­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­լու ար­­­­ժա­­­­­­­­­­­­­­­նի նիւթ մը ըլ­­­­լա­­­­­­­­­­­­­­­լով։ Բայց իրո­­­­ղու­­­­թիւնը բո­­­­լորո­­­­վին տար­­­­բեր է։ Նախ եւ առաջ եր­­­­կի­­­­­­­­­­­­­­­րը նման դէպ­­­­քե­­­­­­­­­­­­­­­րու կրկնու­­­­թեան նե­­­­րու­­­­ժը ան­­­­ցեալին ինչպէս որ ու­­­­նէր ու­­­­նի նաեւ այ­­­­սօր։ Այ­­­­սօր ալ պե­­­­տու­­­­թիւնը ցան­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­ցած պա­­­­հուն կրնայ պաշ­­­­տօ­­­­­­­­­­­­­­­նի կո­­­­չել այդ վայ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­գու­­­­թիւննե­­­­րը իրա­­­­կանաց­­­­նող խու­­­­ժա­­­­­­­­­­­­­­­նը։ Այս կա­­­­րողու­­­­թեան գլխա­­­­ւոր ազ­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­կը պե­­­­տու­­­­թեան հաշ­­­­ւոյն գոր­­­­ծո­­­­­­­­­­­­­­­ւած յան­­­­ցանքնե­­­­րու ան­­­­պատժե­­­­լիու­­­­թիւնն է։ Պե­­­­տու­­­­թիւնը ան­­­­պատժե­­­­լիու­­­­թեան վա­­­­հան մը կը շնոր­­­­հէ բո­­­­լոր անոնց, որոնք իր անու­­­­նով պի­­­­տի դի­­­­մեն յան­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­գոր­­­­ծութեան։

1955-ին Պոլ­­­­սոյ բնակ­­­­չութիւ­­­­նը տա­­­­կաւին չէր հա­­­­սած մէկ մի­­­­լիոնի սահ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­նին։ Իսկ քա­­­­ղաքի բնակ­­­­չութեան մէջ 20 տո­­­­կոս կը կազ­­­­մէին յոյ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը, հա­­­­յերը եւ հրեանե­­­­րը։ Այ­­­­սօր քա­­­­ղաքի բնակ­­­­չութիւ­­­­նը են­­­­թադրա­­­­բար աւե­­­­լի քան 15 մի­­­­լիոն է, որուն մէջ վե­­­­րոն­­­­շեալ փոք­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­մաս­­­­նութիւննե­­­­րը միաս­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­բար չեն հաս­­­­նին 100 հա­­­­զարի։ Այ­­­­սինքն մէկ տո­­­­կոսէն ան­­­­գամ աւե­­­­լի քիչ են։ Բնակ­­­­չութեան այս նո­­­­ւազու­­­­մին մէջ շատ կա­­­­րեւոր դեռ ու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­ցաւ 6-7 Սեպ­­­­տեմբե­­­­րի զան­­­­գո­­­­­­­­­­­­­­­ւածա­­­­յին յան­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­գոր­­­­ծութիւ­­­­նը։ Նոյն թո­­­­ւական­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րուն կը զու­­­­գա­­­­­­­­­­­­­­­դիպի նաեւ բազ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­կու­­­­սակցա­­­­կան ընտրու­­­­թիւննե­­­­րու գոր­­­­ծադրու­­­­թիւնը, որ իր հետ բե­­­­րաւ ամ­­­­բո­­­­­­­­­­­­­­­խավա­­­­րական ռազ­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­վարու­­­­թիւն։ Այս նոր գոր­­­­ծընթա­­­­ցին մէջ կա­­­­րելի էր ամէն ինչ, բո­­­­լոր ար­­­­ժա­­­­­­­­­­­­­­­նիք­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը զո­­­­հել, քա­­­­նի մը յա­­­­ւելեալ ձայ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րու տի­­­­րանա­­­­լու հա­­­­մար։ Այդ թո­­­­ւակա­­­­նէն ետք է, որ ծայր առաւ դէ­­­­պի Իս­­­­թանպուլ գաղ­­­­թի հո­­­­սանք մը։ Մար­­­­դիկ կը գաղ­­­­թէին Պո­­­­լիս նոր կեան­­­­քի մը ձեռ­­­­նարկե­­­­լու հա­­­­մար։ Այս կեան­­­­քը կը խոս­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­նար աւե­­­­լի բարձր կեն­­­­սա­­­­­­­­­­­­­­­մակար­­­­դակ ու նաեւ աւե­­­­լի ըն­­­­դարձակ ազա­­­­տու­­­­թիւններ։ Այս բո­­­­լորին յար­­­­մար են­­­­թա­­­­­­­­­­­­­­­հողը պատ­­­­րաստո­­­­ւեցաւ շնոր­­­­հիւ 6-7 Սեպ­­­­տեմբե­­­­րի ան­­­­ցուդար­­­­ձե­­­­­­­­­­­­­­­րուն։ Սուլթան Մեհ­­­­մէտ Բ. Ճիշդ է, որ քա­­­­ղաքը ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւած էր 1453-ին, բայց այդ մէ­­­­կը չէր կրցած ամ­­­­բողջու­­­­թեամբ փո­­­­խել Պոլ­­­­սոյ ու­­­­րոյն դի­­­­մագի­­­­ծը։ Նախ­­­­քան 1955 դէ­­­­պի այս քա­­­­ղաք եկող­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը կը փոր­­­­ձէին հա­­­­մակեր­­­­պիլ քա­­­­ղաքի կեն­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­ղին։ Իսկ աւե­­­­լի ուշ եկող­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը հա­­­­մար­­­­ձա­­­­­­­­­­­­­­­կեցան իրենց կեն­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­ղը պար­­­­տադրել քա­­­­ղաքի բնիկ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րուն։ Այս յատ­­­­կութիւննե­­­­րը նկա­­­­տի առ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­լով նոյ­­­­նիսկ կա­­­­րելի է պնդել, թէ թուրք ազ­­­­գայնա­­­­կանու­­­­թիւնը պար­­­­տի աւե­­­­լի մեծ պա­­­­տիւ­­­­ներ ցու­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­բերել այս թո­­­­ւակա­­­­նին, քա­­­­նի որ ան պի­­­­տի խորհրդան­­­­շէ քա­­­­ղաքի թրքա­­­­ցու­­­­մը։ Առա­­­­ւել կամ նո­­­­ւազ իր բո­­­­լոր յատ­­­­կութիւննե­­­­րով քա­­­­ղաքը հա­­­­զիւ այդ դէպ­­­­քէն ետք է, որ թրքա­­­­ցաւ եւ ու­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­ցաւ իր այ­­­­սօ­­­­­­­­­­­­­­­րուայ դի­­­­մագի­­­­ծը։ 1453-ին ար­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­ւու­­­­մով քա­­­­ղաքին միայն տէրն էր, որ փո­­­­խուած էր, իսկ այս ըն­­­­թացքով ար­­­­դէն Պո­­­­լիս իր պատ­­­­մութեան մէջ կտրուկ կեր­­­­պով թրքա­­­­ցաւ։ Երե­­­­ւոյթ մը, որ կո­­­­րուստ է հա­­­­մաշ­­­­խարհա­­­­յին մշա­­­­կոյ­­­­թի առու­­­­մով եւ ձեռքբե­­­­րում մը թուրք ազ­­­­գայնա­­­­կանու­­­­թեան հաշ­ւոյն։ 

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ