«Քանդակ, գրաֆիկա» ցուցահանդէսը Նկարիչների Միութիւնում

dzovinarlok@gmail.com

Նկարիչների Միու­­­­թեան ցու­­­­ցասրա­­­­հը տա­­­­լիս է ժա­­­­մանա­­­­կակից կեր­­­­պա­­­­­­­­­­­­­­­րուես­­­­տի իւ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­յատուկ պատ­­­­կե­­­­­­­­­­­­­­­րը։ Ան­­­­շուշտ, ոչ ամ­­­­բողջա­­­­կան, որով­­­­հե­­­­­­­­­­­­­­­տեւ այստեղ մենք տես­­­­նում ենք միայն այն արուես­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­գէտ­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րի գոր­­­­ծե­­­­­­­­­­­­­­­րը, որոնք մաս­­­­նակցե­­­­ցին ցու­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­հան­­­­դէ­­­­­­­­­­­­­­­սին։ Իսկ եթէ որե­­­­ւէ մէ­­­­կը ցան­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­նայ լու­­­­սա­­­­­­­­­­­­­­­բանել ցու­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­հան­­­­դէ­­­­­­­­­­­­­­­սը, ապա կրկին ընտրու­­­­թիւն պի­­­­տի անի գոր­­­­ծե­­­­­­­­­­­­­­­րի մէջ, մինչդեռ ամէն մի ցու­­­­ցանմուշ ար­­­­ժա­­­­­­­­­­­­­­­նի է յի­­­­շատակ­­­­ման, քան­­­­զի ամէն մի գոր­­­­ծի առաջ կանգ ես առ­­­­նում եւ յա­­­­րաբեր­­­­ւում իր հետ։ Բայց ո՞ր մէ­­­­կից սկսես, ինչպէ՞ս գտնես ընդհա­­­­նու­­­­րը՝ ան­­­­հատնե­­­­րի շար­­­­քում։ Գու­­­­ցէ սկսենք յայտնի անուննե՞րից, մե­­­­ծերից, քան­­­­զի ցու­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­հան­­­­դէ­­­­­­­­­­­­­­­սը լի էր երի­­­­տասարդնե­­­­րի գոր­­­­ծե­­­­­­­­­­­­­­­րով. ծաղ­­­­րանկա­­­­րիչ­­­­ներ Վլա­­­­տիմիր Աբ­­­­րո­­­­­­­­­­­­­­­յեան եւ Յա­­­­րու­­­­թիւն Չա­­­­լիկեան (որը նաեւ ճար­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­րապետ է եւ քան­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­կագործ), Սա­­­­մուէլ Ղա­­­­զարեան, Նու­­­­նէ Թու­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­նեան, Մի­­­­սաք Մել­­­­քո­­­­­­­­­­­­­­­նեան…

Ին­­­­չի՞ մա­­­­սին էին քան­­­­դակներն ու գծան­­­­կարնե­­­­րը։ Յա­­­­ւեր­­­­ժա­­­­­­­­­­­­­­­կան թե­­­­մաներ կան. «Սէր լուսնի տակ»՝ Գէոր­­­­գեան Ալի­­­­սա, «Սէր», որ թե­­­­ւեր է տա­­­­լիս եւ «Հրեշ­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­կը», որը նման է սո­­­­վորա­­­­կան գոր­­­­ծա­­­­­­­­­­­­­­­կալի (Յա­­­­կոբեան Մա­­­­րինա)…

Հե­­­­տաքրքիր են Պօ­­­­ղոսեան Սեր­­­­վե­­­­­­­­­­­­­­­տի «Մար­­­­տի 1», «Ժա­­­­մանա­­­­կի հան­­­­գոյց» եւ «Փա­­­­կուած ճա­­­­նապարհ»ը (2015)։ 2008-ի Մար­­­­տի 1-ի արիւ­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­լի իրա­­­­դար­­­­ձութիւննե­­­­րը ուղղա­­­­կի դա­­­­ջուել են ան­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­խու­­­­թեան տա­­­­րինե­­­­րի հա­­­­յաս­­­­տանցու գի­­­­տակ­­­­ցութեան մէջ եւ գտել նկար­­­­չի վրձնի տակ իր կրա­­­­ֆիքա­­­­կան լու­­­­ծումը։ Երբ ասում ենք «փա­­­­կուած ճա­­­­նապարհ», ապա դա անդրա­­­­դարձ է թաւ­­­­շեայ յե­­­­ղափո­­­­խու­­­­թեան մի­­­­ջոց­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րից մէ­­­­կին, սա­­­­կայն մին­­­­չեւ յե­­­­ղափո­­­­խու­­­­թիւն այդ հաս­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­ցու­­­­թիւնը նկա­­­­րագ­­­­րում էր մեր երկրի անե­­­­լանե­­­­լի վի­­­­ճակը։ Իսկ վեր­­­­ջին իրա­­­­դար­­­­ձութիւննե­­­­րը տեղ գտան միայն Գու­­­­լի­­­­­­­­­­­­­­­կեան Գե­­­­ղամի «Քայլ արա» նկա­­­­րի մէջ։ Եւ կրկին «Հրեշ­­­­տակ»՝ Սարգսեան Ռա­­­­ֆօ, «Յի­­­­շողու­­­­թիւն» (Գէորգ Մշե­­­­ցի), «Կեան­­­­քի ծառ» (Շա­­­­հինեան Մհեր), «Կե­­­­նաց ծառ» (Փա­­­­րեմու­­­­զեան Մար­­­­գա­­­­­­­­­­­­­­­րիտ), «Սե­­­­րունդներ» (Ազա­­­­տեան Լի­­­­լիթ)… Այդ շար­­­­քից առանձնա­­­­նում է Վա­­­­նանդ Շի­­­­րազի (Յով­­­­հաննէս Շի­­­­րազի որ­­­­դու) «Տա­­­­տը»։

Եւ ի հար­­­­կէ, կնոջ մար­­­­մի­­­­­­­­­­­­­­­նը քան­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­կի մէջ (Աս­­­­լա­­­­­­­­­­­­­­­նեան Արամ), իսկ բնա­­­­պատ­­­­կերնե­­­­րը՝ նկար­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րի մէջ՝ «Սա­­­­րի թաղ» (Բի­­­­չախ­­­­չեան Երո­­­­ւանդ), Զար­­­­գա­­­­­­­­­­­­­­­րեան Գա­­­­յանէ՝ «Պա­­­­տու­­­­հա­­­­­­­­­­­­­­­նից դուրս», Գնու­­­­նի Գո­­­­հարի՝ «Կոնդ»-ը, Գալստեան Կա­­­­րինէի «Կոնդ»ը, Յա­­­­րու­­­­թիւնեան Սիլ­­­­վա­­­­­­­­­­­­­­­յի «Տա­­­­նիք­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­րը»՝ չոր ասեղ տեխնի­­­­կայով։

Եւ ինչպէ՞ս անցնեմ ու չնշեմ Սա­­­­ֆարեան Ամ­­­­բի­­­­­­­­­­­­­­­կի «Ինքնա­­­­քան­­­­դակ»-ը, Գաս­­­­պա­­­­­­­­­­­­­­­րեան Յով­­­­հաննէ­­­­սի «Սպա­­­­սում»ն ու «Ադու­­­­րիս»ը, Պա­­­­լեան Տիգ­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­նի «Փո­­­­ղոցա­­­­յին երա­­­­ժիշտ»ն ու «Ճա­­­­նապար­­­­հորդ ցլի­­­­կը», Առա­­­­քելեան Ար­­­­մէ­­­­­­­­­­­­­­­նի «Պայ­­­­քար»ը եւ յան­­­­կարծ… այդ «Եւա»ն՝ Յա­­­­րու­­­­թիւնեան Գա­­­­գիկի. պէտք է բո­­­­լորին անխտիր անդրա­­­­դառ­­­­նալ։ Կար­­­­ծեմ քա­­­­թալոկ պի­­­­տի կազ­­­­մո­­­­­­­­­­­­­­­ւէր, թէ չէ ինչպէ՞ս կա­­­­րելի է այս նմոյշնե­­­­րի գո­­­­նէ ցու­­­­ցա­­­­­­­­­­­­­­­կը չու­­­­նենալ…