Խնդիրները ինչպէ՞ս չեն լուծուիր

21Մայիս եր­կուշաբ­թի երե­կոյ գու­մա­րուած ՎԱ­ՏԻՓ-ի ժո­ղովին միակ օրա­կար­գի նիւթն էր հա­մայնքա­յին դպրոց­նե­րու նիւ­թա­­­կան խնդի­­րը։ Իբ­­րեւ եզ­­րա­­­կացու­­թիւն կա­­րելի է ըսել, որ այդ ժո­­ղովի ըն­­թացքին պա­­տահած­­նե­­­րը հա­­մայնքի առու­­մով, թէ տխուր էր եւ թէ մտա­­հոգիչ։ Նիւ­­թը գրե­­թէ ծա­­նօթ է շա­­տերուն։ Սուրբ Փրկիչ Հի­­ւան­­դա­­­նոցի հո­­գաբար­­ձութեան ատե­­նապե­­տը Պետ­­րոս Շի­­րինօղ­­լու շուրջ եր­­կու շա­­բաթ­­ներ առաջ Համ­­բարձման տօ­­նակա­­տարու­­թեան սե­­ղանին անդրա­­դար­­ձած էր մեր կրթա­­կան հաս­­տա­­­տու­­թիւննե­­րու մատ­­նո­­­ւած նիւ­­թա­­­կան դժո­­ւարու­­թիւննե­­րուն եւ շեշ­­տած էր, թէ եթէ Ֆե­­րիգիւ­­ղի Մե­­րամեթ­­ճեան, Էսաեան եւ կեդ­­րո­­­նական վար­­ժա­­­րան­­նե­­­րու մի­­ջեւ միացում մը չի գործադրո­­ւի հի­­ւան­­դա­­­նոցի աղ­­բիւրնե­­րէն որե­­ւէ օժան­­դա­­­կու­­թիւն պի­­տի չկա­­տարո­­ւի կամ ալ միայն չնչին գու­­մարներ պի­­տի փո­­խան­­ցո­­­ւի։ Շի­­րինօղ­­լո­­­ւի այս ելոյ­­թէն ետք նախ Կեդ­­րո­­­նակա­­նի նախ­­կին սա­­ները յայ­­տա­­­րարու­­թիւնով մը հան­­դէս եկան եւ դա­­տապար­­տե­­­ցին Հո­­գաբար­­ձութեան ատե­­նապե­­տին այս նիւ­­թին մեր­­ձեցման ոճը։ Քննա­­դատու­­թիւններ լսո­­ւեցան նաեւ տար­­բեր շրջա­­նակ­­նե­­­րէ։ «Ակօս» թէ անդրա­­դար­­ձաւ այդ քննա­­դատու­­թիւննե­­րուն եւ թէ տեղ տո­­ւաւ պա­­րոն Շի­­րինօղ­­լո­­­ւի տե­­սակէ­­տը բաժ­­նող ելոյթնե­­րուն (Օրի­­նակի հա­­մար Ֆե­­րիգիւ­­ղի թա­­ղական խոր­­հուրդի ատե­­նապե­­տի խօս­­քե­­­րուն)։ Շի­­րինօղ­­լու իր խօս­­քե­­­րուն սկսաւ բուռն կեր­­պով հա­­կազ­­դե­­­լով իրեն ուղղո­­ւած քննա­­դատու­­թիւննե­­րուն։ Մա­­նաւանդ ալ ծան­­րա­­­նալով «Ակօս»ի յօ­­դուա­­ծագիր Յով­­հաննէս Քը­­լըչ­­տա­­­ղի վրայ։

Շի­­րինօղ­­լու յատ­­կա­­­պէս կը զայ­­րա­­­նար Քը­­լըչ­­տա­­­ղի «Ո՞ր աշ­­խա­­­տասի­­րու­­թեան, ո՞ր նա­­խագ­­ծին հե­­նելով նման առա­­ջարկներ կը ներ­­կա­­­յաց­­նէ» խօս­­քե­­­րուն։ Ար­­դէն ժո­­ղովի մուտքին բո­­լոր մաս­­նա­­­կից­­նե­­­րուն բաժ­­նո­­­ւած էր «Ու­­սումը բա­­րելա­­ւելու եւ վե­­րակազ­­մե­­­լու մա­­սին տե­­ղեկա­­գիր» անու­­նով պրակ մը։ Ապա այդ տե­­ղեկա­­գիրը օդին մէջ շար­­ժե­­­լով հարց տո­­ւաւ. «Ձեզ­­մէ ո՞վ կար­­դա­­­ցած է այս տե­­ղեկա­­գիրը»։ Ըստ երե­­ւոյթի ոչ ոք կար­­դա­­­ցած էր։ Հե­­տաքրքրա­­կան է, որ պա­­րոն Շի­­րինօղ­­լու խոս­­տո­­­վանեց, թէ ինք ալ չէ կար­­դա­­­ցած։ Այդ հանգրո­­ւանին խօսք ու­­զե­­­ցինք եւ զգու­­շա­­­ցու­­ցինք, որ նման բար­­կութեան ոճը սխալ է։ Սա­­կայն այս լսե­­լով պա­­րոն Շի­­րինօղ­­լու ալ աւե­­լի զայ­­րա­­­ցաւ յայ­­տա­­­րարեց, որ կը լու­­ծարկէ ՎԱ­­ՏԻՓ-ի կազ­­մը եւ մին­­չեւ չկի­­րար­­կո­­­ւի այդ տե­­ղեկագ­­րին պա­­հան­­ջած բա­­րեփո­­խումնե­­րը ան­­գամ մըն ալ ՎԱ­­ՏԻՓ-ի ժո­­ղով պի­­տի չըլլայ։ Այս ըսե­­լով Շի­­րինօղ­­լու լքեց ժո­­ղովի դահ­­լի­­­ճը։

Ահա­­ւասիկ մեր առ­­ջեւ պար­­զո­­­ւած էր այն իրո­­ղու­­թիւնը, թէ հա­­մայնքէ ներս մեր գոր­­ծե­­­րը ինչպէս կ՚ըն­­դա­­­նան։ Շի­­րինօղ­­լու պատ­­ճա­­­ռաբա­­նելով իր ալ չկար­­դա­­­ցած տե­­ղեկա­­գիրը յա­­ջողե­­ցաւ կղպել նիւթ մը իր բազ­­մա­­­կող­­մա­­­նի երե­­սակ­­նե­­­րով քննար­­կե­­­լու հնա­­րաւո­­րու­­թիւնը։ Թե­­րեւս հոն մար­­դիկ թե­­րու­­դէմ կար­­ծիքներ պի­­տի փո­­խանա­­կէին, լուծման տար­­բեր եղա­­նակ­­ներ պի­­տի առա­­ջար­­կէին կամ գո­­նէ նիւ­­թին կողմ եղող­­նե­­­րէն Կեդ­­րո­­­նակա­­նի խնա­­մակա­­լու­­թեան ատե­­նապե­­տը կար­­ծիք մը պի­­տի փո­­խան­­ցէր։ Սա­­կայն Շի­­րինօղ­­լու ար­­գելք եղաւ այդ բո­­լորին ու նաեւ լու­­ծեց հա­­մայնքա­­յին հաս­­տա­­­տու­­թիւննե­­րու խորհրդակ­­ցութեան մար­­մի­­­նը։ Այդ մար­­մի­­­նը ար­­դեօք ան­­գամ մը եւս պի­­տի կրնա՞յ գու­­մա­­­րուիլ, որ­­պէսզի խորհրդա­­ծու­­թիւննե­­րով լու­­ծումներ առա­­ջար­­կէ մեր այս կամ այն խնդրին հա­­մար։

Մենք հետզհե­­տէ հա­­մոզո­­ւած ենք, որ արդ բար­­կութեան նո­­պան դի­­տումնա­­ւոր բե­­մադ­­րութիւն մըն էր, քա­­նի որ Շի­­րինօղ­­լու յայ­­տա­­­րարած էր. «Եթէ այս տե­­ղեկագ­­րի թե­­լադ­­րածնե­­րը չկա­­տարէք իմ դի­­մաց մի՛ գաք»։ Սա ապա­­ցոյց է, թէ Թուրքիոյ հայ հա­­սարա­­կու­­թիւնը որե­­ւէ նիւ­­թը ժո­­ղովրդա­­վարա­­կան սկզբունքնե­­րով քննար­­կե­­­լու կա­­րող չէ։ Այս երե­­ւոյ­­թը ինքնա­­բերա­­բար մտա­­ծել կու տայ, թէ Պատ­­րիար­­քա­­­րանի եր­­դի­­­քին տակ խորհրդակ­­ցա­­­կան մար­­մին մը ձե­­ւաւո­­րուե­­լէն ետք ար­­դեօք բո­­լորո­­վին ան­­պէ՞տք հա­­մարո­­ւած է ՎԱ­­ՏԻՓ-ը։ Ար­­դա­­­րեւ նման կաս­­կածներ մօտ ան­­ցեալին ալ հնչած էին եւ սա­­կայն յստա­­կօրէն մեր­­ժո­­­ւած։ Իսկ գա­­լով պա­­րոն Շի­­րինօղ­­լո­­­ւի ներ­­կա­­­յացու­­ցած տե­­ղեկագ­­րին այդ, աշ­­խա­­­տասի­­րու­­թիւնը ան­­ցեալին քննար­­կո­­­ւած էր «Ակօս»ի էջե­­րուն վրայ եւ պատ­­շաճ կեր­­պով մեկ­­նա­­­բանո­­ւած։ Ան­­ցեալին մեր կրթա­­կան հա­­մակար­­գի նո­­ւիրեալ գոր­­ծիչնե­­րու կող­­մէ պատ­­րաստո­­ւած տե­­ղեկա­­գիրը իր ար­­ժա­­­նի անդրա­­դար­­ձը գտած էր «Ակօս»ի սիւ­­նակնե­­րուն վրայ։ Հրանդ Տինք բո­­վան­­դա­­­կալից յօ­­դուա­­ծով մը մեկ­­նա­­­բանած էր այդտեղ ներ­­կա­­­յացո­­ւած միտ­­քե­­­րը։ Ար­­դա­­­րեւ այ­­սօր յար­­մար կը տես­­նենք այդ գրու­­թիւնը ան­­գամ մը եւս հրա­­տարա­­կել «Ակօս»ի այս հա­­մարին մէջ։ Բայց խնդի­­րը ու­­նի աւե­­լի կա­­րեւոր երե­­սակ մը եւս։ Սա պա­­հուն նիւթ կ՚առ­­նենք 16 տա­­րի առաջ գրի առ­­նո­­­ւած շա­­րադ­­րութիւն մը, ուր տնտե­­սական բո­­լոր պայ­­մաննե­­րը խստօ­­րէն կը տար­­բե­­­րէին այս օրէն։ Մնաց որ տե­­ղեկա­­գիրը ո՛չ ան­­ցեալին, ո՛չ ալ այ­­սօր կը խօ­­սի դպրոց­­ներ փա­­կելու մա­­սին։ Ան կ՚առա­­ջար­­կէ վե­­րակազ­­մութիւն։

Սա պա­­հուն աւե­­լի էական է ընտրուած պատ­­րիար­­քի նա­­խագա­­հու­­թեամբ խորհրդակ­­ցա­­­կան ժո­­ղովի մը գու­­մա­­­րուի­­լը եւ նիւ­­թին այդ ժո­­ղովի օրա­­կար­­գին վրայ հան­­գա­­­մանօ­­րէն քննար­կո­ւիլը։

Նախ­քան գրու­թեան աւար­տը կ՚ար­ժէ անդրա­դառ­նալ ու­րիշ երե­ւոյթի մը եւս։ Պա­րոն Շի­րինօղ­լու իր մատ­նուած բար­կութեան նո­պային մէջ ակ­նարկե­լով թեր­թիս յօ­դուա­ծագիր Յով­հաննէս Քը­լըչ­տա­ղին ար­տա­սանած էր «Իրեն ալ կար­գը պի­տի գայ» սպառ­նա­լիքը։ Այդ խօս­քե­րով ի՞նչ ըսել կ՚ու­զեր Սուրբ Փրկիչ Հի­ւան­դա­նոցի ատե­նապե­տը, այս պա­հուն չենք գի­տեր, բայց կը սպա­սենք շու­տա­փոյթ լու­սա­բանու­թիւն մը։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ