Պարթեւ Կարեանի մշտափայլ բեմը

ԼՈՒՍՅԷՆ ՔՈՓԱՐ

lusyenkopar81@hotmail.com

8Ապրիլ Կիրակի երեկոյ Պեշիկթաշ՝ Ֆուլյա գեղարուեստի կեդրոնին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Պար­թեւ Կա­րեանի երաժշտա­կան գոր­ծունէու­թեան 40-ամեակի յո­բելեանը։

Հա­մեր­գի բաց­ման խօս­քը կա­տարեց Պար­թեւ Կա­րեանի սի­րելի դուստրը՝ Արեւ Կա­րեան։ «Հայ եր­գով քա­ռասուն տա­րի» անուան հա­մեր­գի առա­ջին եր­գերն էին «Ար­դեօք ով­քեր են» եւ «Զար­թիր լաօ» հայ ֆե­տայա­կան եր­գե­րը։ Յե­տոյ յա­ջոր­դե­ցին «Սա­րերի հո­վին մեռ­նեմ», «Զե­փիւ­ռի նման», «Բարձր սա­րէն ջուր կու գայ», «Գե­տակի վրայ» եւ «Սի­րոյ երգ»ը։ Երբ սկսաւ «Հա նի­նա նի­նա նի­նա» եւ «Եր­թանք մեր եր­կի­րը Մուշ» իրա­րու շաղ­կա­պուած եր­գե­րը, խումբ մը երի­տասարդներ ար­դէն ոտ­քի կանգնած եւ պար բռնած էինք։ Ան ապա եր­գեց Գու­սան Շե­րամէ եր­կու եր­գեր՝ «Պար­տէ­զում վարդ էր բա­ցուած» եւ «Նա մի նազ ու­նի»։

Հա­մեր­գի առա­ջին կէ­սը աւար­տուեցաւ խօս­քը՝ Մաք­րուհի Պ. Յա­կոբեանի եւ երաժշտու­թիւնը Ռո­պէր Տո­ղանա­յի պատ­կա­նող «Իմ լե­զուս» եր­գով։ Եր­գը Պար­թե­ւի արուես­տի կեան­քի 40-ամեակին նուիրուած էր։ Եր­գի մէջ Պար­թե­ւին ըն­կե­րակ­ցե­ցան մին­չեւ օրս իր հա­մերգնե­րուն մէջ մե­ներ­գած գե­ղու­հի­ներէ բաղ­կա­ցեալ խումբ մը՝ Մա­րալ Աթա­ման, Թա­թիանա Պսո­թան, Լի­տա Քէօսէօղ­լու, Մա­րալ Չաղ­լը­չու­պուքչու, Լա­րա Նա­րին եւ Գա­րօլին Սա­րը։

Հա­մեր­գի երկրորդ բա­ժինը սկսաւ խօս­քը՝ Յ. Շի­րազի, երաժշտու­թիւնը Մա­ժակ Թօ­շիկեանի պատ­կա­նող «Արա­րատ» եր­գով։ Ապա եկան «Եար արի արի», «Տա­րինե­րը ան­ցան», «Սրտիկ մա­լուլ մի՛ մնայ», «Տուն իմ հայ­րե­նի», «Եր­ջանկու­թեան ար­ցունքնե­րը», «Մշոյ Աղ­ջիկ» եր­գե­րը։ «Տուն իմ հայ­րե­նի» եր­գը կրկին ու կրկին ծա­փահա­րուե­ցաւ եւ Պար­թեւ եւս մէկ ան­գամ եր­գեց զայն։ Ապա ժո­ղովուրդը կրկին ոտ­քի կանգնեց ու պար բռնեց «Եասա­մանի ծա­ռի տակ» եւ «Ախ Նի­նօ» հայ ժո­ղովրդա­կան եր­գե­րով։ Հա­մեր­գը կի­սող ամե­նայու­զիչ պա­հը Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պետու­թեան Սփիւռքի նա­խարա­րու­թեան կող­մէ Երե­ւանէն ու­ղարկուած ոս­կէ մե­տայլն էր։ Յո­բելեար մե­ներ­գի­չին ոս­կէ մե­տայ­լը յանձնեց՝ Սեւ ծո­վեան տնտե­սական հա­մագոր­ծակցու­թեան ծի­րէ ներս Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պետու­թեան մշտա­կան ներ­կա­յացու­ցիչ Ար­սէն Աւա­գեան։

Երա­նելի եր­գի­չի Թուրքիոյ հա­յոց պատ­րիար­քա­րանէ ստա­ցած Օր­մա­նեանի անուան ոս­կէ մե­տայ­լէ ետք այս երկրորդ շքան­շանն էր, որ իր կրծքին կպաւ։ «Հայ հե­րոս­նե­րի երգ»ը եւ «Սար­դա­րապատ»ը օրուան վեր­ջին եր­գերն էին։

Պար­թե­ւի այս հա­մեր­գին իրեն կրկին կ՚ըն­կե­րակ­ցէին իր վա­ղեմի բա­րեկամ­ներ՝ Ռո­պէր Տո­ղանայ եւ Արի Հեր­կե­լը։ Ան միշտ նշած է, այս եր­կու երա­ժիշտնե­րուն իր կեան­քի մէ­ջի անհրա­ժեշ­տութիւ­նը եւ ըսած. «Անոնք իմ աջ ու ձախ թե­ւերս են»։ Նոյնպէս իրեն հետ էին «Առա­գաստ Պէնտ»ի այ­սօ­րուան բո­լոր ան­դամնե­րը։ Մե­ներ­գիչ Մա­րալ Չա­փան Աթա­ման կրկին Պար­թե­ւի վո­քալը ըլ­լա­լով իր տե­ղը գրա­ւած էր բե­մի վրայ։ Ան իր գե­ղեց­կութեամբ, հե­զու­թեամբ եւ գե­ղեցիկ ձայ­նով կրկին կը գրա­ւէր ժո­ղովուրդի սիր­տը։ Քան­զի սի­րայօ­ժար եկած եւ այ­սօ­րուայ հա­մար առանց մե­ներ­գե­լու միշտ ետին մնա­ցած էր թի­կունք ըլ­լա­լով Պար­թե­ւին։

Օրուայ պա­տուոյ հիւ­րերն էին՝ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պետու­թեան մշտա­կան ներ­կա­յացու­ցիչ տէր եւ տի­կին Ար­սէն եւ Մա­րի Աւա­գեան, Պատ­րիար­քա­րանի ընդհա­նուր փո­խանորդ Արամ արք. Աթէ­շեան եւ Կրօ­նական ժո­ղովի ատե­նապետ Տ. Սա­հակ եպսկ. Մա­շալեան։ Հարկ է նշել ձեռ­նարկի հո­վանա­ւոր­ներ՝ Տիգ­րան Կիւլմեց­կիլ, Էրօլ Սե­հեր­յըլտը­զը եւ կար­գա­դիր յանձնա­խումբի ան­դամնե­րը որ մեծ ջանք վատ­նած էին հա­մեր­գի իրա­կանաց­ման գոր­ծընթա­ցին մէջ։