Փանտօ իր հետ կը տանի ասպարէզի աւանդոյթը

Մեր երկրի իրա­­կանու­­թեան մէջ կան աս­­պա­­­րէզ­­ներ, որոնք ինքնա­­բերա­­բար զօ­­դուած են ազ­­գութեան մը։ Պոլ­­սոյ մէջ ահա այդ պատ­­կե­­­րը կը տես­­նենք կաթ­­նե­­­ղէնի մշակ­­ման աս­­պա­­­րէզին մէջ։ «Մու­­հալլէ­­պի»ն Թուրքիոյ փո­­ղոցա­­յին ճա­­շատե­­սակ­­նե­­­րուն մէջ յա­­տուկ տեղ կը զբա­­ղեց­­նէ։ Այդ տե­­սակ ճա­­շարան­­նե­­­րուն մէջ կը տի­­րէ որոշ խոհանոցային ոճ, հիմ­­նա­­­կան կեր­­պով կա­­թի մշա­­կու­­մով գո­­յացած։ Սա ոչ թէ բուլղա­­րացի­­ներու, այլ պոլ­­սաբնակ բուլղար­­նե­­­րու յա­­տուկ երե­­ւոյթ մըն է։ Մին­­չեւ քա­­նի մը տաս­­նա­­­մեակ առաջ Պոլ­­սոյ մէջ կա­­յին բազ­­մա­­­թիւ «Մու­­հալլէ­­պի» վա­­ճառող խա­­նութներ, որոնց սե­­փակա­­նատէ­­րերը նոյն այդ պոլ­­սե­­­ցի բուլղար­­ներն էին։ Տա­­րինե­­րու հո­­լովոյ­­թով, թէ քա­­ղաքին մէջ անաս­­նա­­­պահու­­թեան պայ­­մաննե­­րու դժո­­ւարա­­ցու­­մը եւ թէ տնտե­­սական ինչ-ինչ պատ­­ճառնե­­րով անոնք մի առ մի հրա­­ժարե­­ցան այս շու­­կա­­­յէին իրենց տե­­ղը թո­­ղելով տե­­ղացի նա­­խաձեռ­­նողնե­­րու։ Այդ փա­­ղան­­գի վեր­­ջին օրի­­նակն էր Փան­­տօ Չես­­տա­­­քով, որ շատ եր­­կար տա­­րիներ առաս­­պե­­­լի մը համ­­բա­­­ւը կը վա­­յելէր Պե­­շիք­­թա­­­շի շու­­կա­­­յին մէջ։ Փան­­տօ Չես­­տա­­­քով եր­­կուշաբ­­թի օր մա­­հացաւ խոր ծե­­րու­­թեան մէջ եւ իր կո­­րուստը խորհրդան­­շա­­­կան վեր­­ջա­­­կէտ մը եղաւ այդ աս­­պա­­­րէզի հա­­մար։

Չես­­տա­­­քովի յու­­ղարկա­­ւորու­­թիւնը կա­­տարո­­ւեցաւ 12 Ապ­­րիլ Հինգշաբ­­թի Ֆե­­րիգիւ­­ղի Բուլղար գե­­րեզ­­մա­­­նատան մատ­­րան մէջ։ 

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ