Դրածոյին խորամանկութիւնները

ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ

narekian2000@yahoo.com

Փոխա­նոր­դի դրա­ծոյ Արամ Աթէ­շեան ամիս մը առաջ Եշիլ­գիւղի եկե­ղեց­ւոյ սրա­հին մէջ հան­դի­պած էր իր մէկ քա­նի հա­մակիր­նե­րուն (24 հո­գի)։ Զար­­մա­­­նալ պէտք չէ նման քիչ թի­­ւերով, քա­­նի որ յի­­շեալ մար­­դը անըն­­դունե­­լի կեր­­պար մըն է ո՛չ միայն Պոլ­­սոյ, նաեւ Հա­­յաս­­տա­­­նի ու Սփիւռքի մէջ եւս (Ամե­­նայն հա­­յոց ու Մե­­ծի Տանն Կի­­լիկիոյ կա­­թողի­­կոս­­նե­­­րը իրենց զատ­­կո­­­ւան ու­­ղերձնե­­րուն մէջ յի­­շատա­­կած չեն անու­­նը, մինչդեռ քա­­նի մը ամիս առաջ անոնք Ծննդեան պատ­­գամնե­­րուն մէջ նշած էին պատ­­րիար­­քա­­­կան տե­­ղապահ Գա­­րեգին արք. Պէք­­ճեանը)։

Ըստ «Ակօս»ի մէջ Իշ­­խան Էր­­տինչի ստո­­րագ­­րութեամբ հրա­­պարա­­կուած լրա­­տուու­­թեան, Եշիլ­­գիւղի հան­­դիպման ժա­­մանակ Արամ Աթէ­­շեան յայտնած է, որ Գա­­րեգին արք. Պէք­­ճեան գոր­­ծակցած է սխալ ան­­ձե­­­րու հետ (չէ ըսած բայց թէ որո՚նք են այդ ան­­ձե­­­րը եւ ինչ սխալ գոր­­ծած են) եւ թէ պատ­­րիար­­քա­­­կան ընտրու­­թեան նա­­խաձեռ­­նարկ մար­­մի­­­նի կարգ մը ան­­դամներ ՀՏՓ-ական էին (որո՞նք՝ նոյնպէս անուն չկայ)։

Ար­­դեօք ի՞նչ ըսել կ՚ու­­զէ՝ ան­­հասկնա­­լի կը մնայ գո­­նէ ին­­ծի։ Խորհրդա­­րանա­­կան եր­­րորդ կու­­սակցու­­թիւնը հան­­դի­­­սացող ՀՏՓ-ին հա­­մակիր կամ ան­­դամ ըլ­­լա­­­լը ի՞նչ ան­­պա­­­տեհու­­թիւն կրնայ ու­­նե­­­նալ։ Չէ՞ որ մօ­­տաւոր ան­­ցեալին Տի­­յար­­պա­­­քըրի մէջ Աթէ­­շեան սերտ հա­­մագոր­­ծակցու­­թեան մէջ էր այդ կու­­սակցու­­թեան ան­­ցեալի ու ներ­­կա­­­յի գոր­­ծիչներ՝ քա­­ղաքա­­պետ­­ներ Օս­­ման Պայ­­տե­­­միրի, Ֆը­­րատ Ան­­լըի կամ Ապ­­տուլլահ Տե­­միր­­պա­­­շի հետ։ Նոյ­­նիսկ Ան­­լըի առա­­ջար­­կով ըն­­դունած էր «Տի­­յար­­պա­­­քըրի մշա­­կու­­թա­­­յին դես­­պան» դառ­­նալ։ Թե­­րեւս, մտա­­ծել փոր­­ձե­­­ցի, որ­­պէս եկե­­ղեցա­­կան այ­­լեւս կ՚ու­­զէ հե­­ռու պա­­հել ինքզինք կու­­սակցա­­կան գոր­­ծիչնե­­րէ, սա­­կայն քա­­նի մը շա­­բաթ առաջ հան­­րութիւ­­նը տե­­սաւ, որ իր կազ­­մած խորհրդակ­­ցա­­­կան մար­­մի­­­նին ան­­դա­­­մու­­թեան հրա­­ւիրած է ԱՔՓ-ին ու ՃՀՓ-ին հա­­մակիր կամ ուղղա­­կի ան­­դամ գոր­­ծիչներ։ Յի­­շեալ մար­­մի­­­նին ան­­դա­­­մակ­­ցած լրագ­­րող մը օրին գրած էր, թէ խորհրդակ­­ցա­­­կան մար­­մի­­­նը կազ­­մե­­­լու ժա­­մանակ «ու­­շադրու­­թիւն ցու­­ցա­­­բերո­­ւած է նաեւ քա­­ղաքա­­կան հա­­ւասա­­րակշռու­­թիւննե­­րու եւ կու­­սակցա­­կան զա­­նազա­­նու­­թիւննե­­րու նկատ­­մամբ»։ Այս գրուածէն պարզ կը դառ­­նայ, որ ՀՏՓ-ական­­նե­­­րը ցան­­կա­­­լի չեն այս ժա­­մանա­­կաշրջա­­նին։ Բայց ո՞ւր են ՄՀՓ-ական­­նե­­­րը, որոնք նոյնպէս իրենց ներ­­կա­­­յացու­­ցիչնե­­րը ու­­նին թրքա­­հայութեան մէջ։ Աթէ­­շեան ար­­դեօք ին­­չո՞ւ չէ ու­­զած այդ կու­­սակցու­­թե­­­նէն ալ ներ­­կա­­­յացու­­ցիչ մը ու­­նե­­­նալ քո­­վը։ Կա­­րելի է ԱՓՔ-ՄՀՓ դա­­շի՞նքն է պատ­­ճա­­­ռը։ «ԻՅԻ» կու­­սակցու­­թեան շար­­քե­­­րուն ալ հա­­յեր կան։ Ար­­դեօք իրենց ներ­­կա­­­յացու­­ցիչնե­­րը հրա­­ւիրո­­ւա՞ծ էին։ Այս մա­­սին յայ­­տա­­­րարու­­թիւն մը եթէ կա­­տարո­­ւի՝ հան­­րա­­­յին կար­­ծի­­­քը բա­­ւարա­­րուած պի­­տի ըլ­­լայ ըստ էու­­թեան։ Վեր­­ջա­­­պէս ոչ ոք պի­­տի ու­­զէր որ «քա­­ղաքա­­կան հա­­ւասա­­րակշռու­­թիւննե­­րու եւ կու­­սակցա­­կան զա­­նազա­­նու­­թիւննե­­րու նկատ­­մամբ» անզգու­­շութիւն ցու­­ցա­­­բերո­­ւի պատ­­րիար­­քա­­­րանի դա­­րաւոր ու փո­­խանոր­­դա­­­րանի տաս­­նա­­­մեայ եր­­դի­­­քին տակ եւ ար­­դա­­­րանան ոմանց այն պնդումնե­­րը, թէ Աթէ­­շեան կը պա­­ռակ­­տէ այս հա­­մայնքը։ Քա՛ւ լի­­ցի։

Մա­­նաւանդ որ դրա­­ծոյ փո­­խանոր­­դը լաւ գի­­տէ այս խո­­րաման­­կութիւննե­­րը. քա­­նի մը տա­­րի առաջ կիւ­­լե­­­նական­­նե­­­րու ձեռ­­նարկնե­­րուն մաս­­նակցող, ՀՏՓ-ական գոր­­ծիչնե­­րու հետ թե­­ւան­­ցուկ ծրա­­գիր­­ներ իրա­­կանաց­­նո­­­ղը այ­­սօր բո­­րոտէ մը փախ­­չե­­­լու նման կը հե­­ռանայ անոնցմէ եւ «բա­­րի համ­­բա­­­ւի տէր դէմ­­քեր», «նո­­ւիրեալ ծա­­ռայու­­թիւննե­­րով հա­­մատա­­րած յար­­գանքի ու վստա­­հու­­թեան ար­­ժա­­­նացած» ան­­ձեր, «թրքա­­հայ ազ­­գա­­­յին-եկե­­ղեցա­­կան կեան­­քէն ներս բարձր վարկ ձեռք բե­­րած» անուններ, «առաջ­­նորդող դե­­րակա­­տար» եւ «Պատ­­րիար­­քա­­­կան Աթո­­ռի հե­­ղինա­­կու­­թեան նկատ­­մամբ միշտ սկզբունքա­­յին նա­­խան­­ձախնդրու­­թիւն դրսե­­ւորած» եւլն. քծնա­­բան ածա­­կան­­ներ դի­­զելով կը մօ­­տենայ ան­­ձե­­­րու, որոնց հա­­մար ցան­­կա­­­լի անուն մը չէր ինք քա­­նի մը տա­­րի առաջ մին­­չեւ եւ չէ ալ տա­­կաւին անոնցմէ ոմանց հա­­մար։

Փո­­ղոցէն տե­­սարան մը

-Եղ­­բա՛յր, ըսաւ ծա­­նօթ մը ան­­ցեալ օր, երբ հան­­դի­­­պեցանք փո­­ղոցը, ո՞ւր ես քա­­նի օրէ ի վեր, ամէն տեղ քեզ կը փնտռեմ։

-Խե՞ր է, ըսի։ Հի­­ւանդ էի շա­­բաթէ մը ի վեր, վերջն ալ ար­­ձա­­­կուրդ է ըսինք, սանկ շունչ մը առ­­նե­­­լու Եւ­­րո­­­պա գա­­ցինք։

-Խե՛ր է, խե՛ր է… Կինս ու­­սուցչու­­հի ըլ­­լա­­­լուն զատ­­կո­­­ւան ար­­ձա­­­կուրդին պտտե­­լու գնաց, ես ալ մի­­նակ մնա­­ցի։ Վրայ-գլուխս ար­­դուկի պէտք ու­­նի։ Թե­­րեւս լաւ տեղ մը գիտ­­նաս…

-Գի­­տես քի Գումգա­­բու աղո­­ւոր տեղ մը բա­­ցուած է, լաւ ար­­դուկ կ՚ընեն։

-Հաս­­ցէ՞ն։

-Մեր մայր եկե­­ղեցիին դի­­մացը։

-Պատ­­րիար­­քա­­­րանը չկա՞ր հոն։

-Կա՜ր… Հի­­նէ՛ն։ Բայց տա­­սը տա­­րիէ ի վեր պատ­­րիարք չըլ­­լա­­­լուն, կ՚ըսեն որ փոխ­­նորդա­­րանի վե­­րածո­­ւած է ալ։

-Փո­­խանոր­­դա­­­րան չըլ­­լա՞յ։

-Ի՜նչ գիտ­­նամ, փոխ­­նորդա­­րան հասկցայ։ Թա­­ղական­­նե­­­րը աչ­­քը-բաց եպիս­­կո­­­պոսի մը վար­­ձու տո­­ւեր են շէն­­քը։ Ան ալ, կ՚ըսեն հի­­մա, վրա­­յի յար­­կը ար­­դուկի, վա­­րի յարկն ալ սափ­­րի­­­չի խա­­նութ բա­­ցեր է։ Կ՚ապ­­րո­­­ւի կ՚եր­­թայ, եղեր…

-Քո­­վը աշ­­խա­­­տող­­նե­­­րը վստա­­հելի՞ մար­­դիկ են գո­­նէ։

-Թա­­ղական, խմբա­­գիր, բա­­րերար, քո­­միթա­­ճի… Ով ըսես նէ քո­­վը առած է կ՚աշ­­խատցնէ եղեր։ Ան­­ցեալ օր չար­­շա­­­ֆի պէս ծա­­նու­­ցում կար թեր­­թին մէջ։ Չտե­­սա՞ր։ Ամէն մարդ ար­­դէն գիտ­­ցաւ, որ ասոնք լաւ գլուխ կ՚ար­­դուկեն, աղո­­ւոր ալ թը­­րաշ կ՚ընեն։ Վստա­­հելի ու յար­­գանք վա­­յելող վար­­պետներ են եւ իրենց աս­­պա­­­րէզին նկատ­­մամբ սկզբունքա­­յին նա­­խան­ձախնդրու­թիւն ցու­ցա­բերած են եղեր։

-Ատ վեր­ջին ըսած­նե­րէդ բան չհասկցայ, բայց տուն եր­թամ հա­ւաքո­ւիմ, ժամ առաջ փոխ­նորդա­րան տամ վրայ-գլուխս։ Ան­ճա կը պե­ճերո­ւին։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ