«Մեծ Աւետիս»ը յաջորդով

Քրիս­­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­սի յա­­­­­րու­­­­­թեան հրաշ­­­­­քը տօն է աշ­­­­­խարհի բո­­­­­լոր քրիս­­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նեանե­­­­­րու հա­­­­­մար։ Ամէն տա­­­­­րի գար­­­­­նան կի­­­­­րակի­­­­­ներուն զու­­­­­գա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­դիպող այդ տօ­­­­­նը կը նշենք մեծ ցնծու­­­­­թեամբ եւ ոգե­­­­­ւորու­­­­­թեամբ։ Կ՚երե­­­­­ւի նախ­­­­­նի­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ները տօ­­­­­նական տրա­­­­­մադ­­­­­րութիւ­­­­­նը ալ աւե­­­­­լի բարձրաց­­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լու հա­­­­­մար նա­­­­­խապէս պար­­­­­տադրեր են եօթը շա­­­­­բաթո­­­­­ւայ զրկանքնե­­­­­րու եր­­­­­կար շրջան մը։ Յատ­­­­­կա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­պէս ալ Մեծ Պահ­­­­­քի վեր­­­­­ջին օրե­­­­­րուն ժո­­­­­ղովուրդը առաջ­­­­­նորդեր են դէ­­­­­պի սու­­­­­գի հո­­­­­գեբա­­­­­նու­­­­­թեան։ Աս­­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ւածա­­­­­շունչի թարգմա­­­­­նիչ վար­­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­պետ­­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րը Քրիս­­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­սի յա­­­­­րու­­­­­թեան խոր­­­­­հուրդը նկա­­­­­րագ­­­­­րեր են «մա­­­­­հուամբ զմահ կո­­­­­խեաց» ար­­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­յայ­­­­­տութիւ­­­­­նով։ Մա­­­­­հանա­­­­­լով մա­­­­­հը յաղ­­­­­թա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­հարե­­­­­լու խոր­­­­­հուրդը աւե­­­­­լի ուշ ժա­­­­­մանակ­­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րուն եւս գտաւ իր ու­­­­­րոյն ար­­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­յայ­­­­­տութիւննե­­­­­րը։ Անոնց շար­­­­­քէն կրնանք թո­­­­­ւել Ե. դա­­­­­րու պատ­­­­­միչ Եղի­­­­­շէի «մահ չի­­­­­մացեալ մահ, մահ իմա­­­­­ցեալ ան­­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­հու­­­­­թիւն» հաս­­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­տու­­­­­մը։

Ու­­­­­րեմն Սուրբ Զատ­­­­­կի խոր­­­­­հուրդին մէջ կը տես­­­­­նենք նաեւ պայ­­­­­քա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րի եւ դի­­­­­մադ­­­­­րութեան կամ­­­­­քը։

Ցա­­­­­ւալի է, որ մին­­­­­չեւ օրս բա­­­­­զում մար­­­­­դիկ ճա­­­­­րահա­­­­­տու­­­­­թեան պայ­­­­­մաննե­­­­­րու տակ կրկին ան­­­­­գամ կը դի­­­­­մեն դի­­­­­մադ­­­­­րութեան այդ եղա­­­­­նակին եւ չեն վա­­­­­րանիր հարկ եղած պա­­­­­հուն «Թշնա­­­­­մու կո­­­­­ղը մխրճո­­­­­ւելէ»։ Կար­­­­­ծես ժա­­­­­մանակ­­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րը մեզ կրկին բե­­­­­րած են այն եզ­­­­­րին, ուր տօ­­­­­նի նա­­­­­խոր­­­­­դող օրե­­­­­րուն պէտք է ապ­­­­­րինք սու­­­­­գի հո­­­­­գեբա­­­­­նու­­­­­թիւն։ Ար­­­­­դա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րու­­­­­թեան ոչ մէկ նշոյլ այս բո­­­­­լորին մէջ։ Թող­­­­­նենք մար­­­­­դիկ վա­­­­­յելեն ազա­­­­­տու­­­­­թիւնը։ Թող­­­­­նենք ազատ մտա­­­­­ծող, ազատ խօ­­­­­սող, ազատ գոր­­­­­ծող մարդկանց հետ տօ­­­­­նել Յա­­­­­րութեան տօ­­­­­նը։ Ին­­­­­չո՞ւ զլա­­­­­նալ այսքա­­­­­նը եւ մարդկանց պար­­­­­տադրել կաշ­­­­­կանդո­­­­­ւած միտ­­­­­քով գոր­­­­­ծե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լու կամ խօ­­­­­սելու հա­­­­­մար։ Այս պարզ հար­­­­­ցումը կը հարցնենք գիտ­­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լով, թէ ամէն հար­­­­­ցում չէ որ իր տրա­­­­­մաբա­­­­­նական պա­­­­­տաս­­­­­խա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նը ու­­­­­նի։ Ահա այս հար­­­­­ցումն ալ ոչ ոգի կող­­­­­մէ հա­­­­­կաճա­­­­­ռելու առիթ չտո­­­­­ւող պար­­­­­զութիւն մը ու­­­­­նի, բայց դար­­­­­ձեալ մար­­­­­դիկ պի­­­­­տի փոր­­­­­ձեն անոր մէ­­­­­ջէն ալ տրա­­­­­մաբա­­­­­նական պատ­­­­­րո­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ւակ­­­­­ներ որո­­­­­նել եւ վեր­­­­­ջա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­պէս դառ­­­­­նալ ու ըսել, թէ ամէն ինչ հա­­­­­սարա­­­­­կու­­­­­թեան շա­­­­­հերուն հա­­­­­մար է։ Ձեզ կը նե­­­­­ղենք պար­­­­­զա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­պէս ձեր անվտան­­­­­գութիւ­­­­­նը ապա­­­­­հովե­­­­­լու հա­­­­­մար։ Ձեզ կը տան­­­­­ջենք, քա­­­­­նի որ մտա­­­­­հոգ ենք ձեր մա­­­­­սին։ Աւե­­­­­լի յստա­­­­­կաց­­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լու հա­­­­­մար կրնան պնդել թէ մենք խոր­­­­­հե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լու կա­­­­­րողու­­­­­թիւն չու­­­­­նինք ուստի իրենք կը խոր­­­­­հին նաեւ մեզ հա­­­­­մար։ Ահա այս մտա­­­­­ծու­­­­­մը եկաւ ան­­­­­գամ մը եւս մեզ փրկե­­­­­լու փոր­­­­­ձանքա­­­­­բեր աղէ­­­­­տէ մը։ Այս տո­­­­­ղերուն գրո­­­­­ւած առա­­­­­ւօտո­­­­­ւայ կա­­­­­նուխ ժա­­­­­մերուն ոստիկանութիւնը գրա­­­­­ւեց թեր­­­­­թի մը տպա­­­­­րանը բեր­­­­­ման են­­­­­թարկեց այնտեղ աշ­­­­­խա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­տող երեք պաշ­­­­­տօ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նեանե­­­­­րը եւ յայ­­­­­տա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րարեց, որ յետ այ­­­­­սու տե­­­­­ղապահ մը նշա­­­­­նակած են այդ թեր­­­­­թի հրա­­­­­տարա­­­­­կու­­­­­թեան հսկե­­­­­լու հա­­­­­մար։ Սա այն թերթն է, ուր հա­­­­­մեստ գրողս ամէն շա­­­­­բաթ յօ­­­­­դուած մը կ՚ուղղար­­­­­կէր լոկ զօ­­­­­րակ­­­­­ցութեան մի­­­­­տու­­­­­մով։ Ինք ար­­­­­դէն նա­­­­­խապէս ար­­­­­գի­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լուած մի այլ թեր­­­­­թի նոր անու­­­­­նով շա­­­­­րու­­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­կու­­­­­թիւնն էր, հե­­­­­տեւա­­­­­բար կա­­­­­րելի է ըսել թէ այս ալ սպա­­­­­սուած երե­­­­­ւոյթ է։ Նոյ­­­­­նիսկ ոմանք կրնա­­­­­յին զար­­­­­մա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նալ, թէ ինչպէս կրնայ ըլ­­­­­լալ, որ նման ընդդի­­­­­մադիր մա­­­­­մուլ մին­­­­­չեւ այ­­­­­սօր շա­­­­­րու­­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­կէ իր առա­­­­­քելու­­­­­թիւնը։

Շա­­­­­րու­­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­կեց՝ շնոր­­­­­հիւ մա­­­­­հուամբ զմահ կո­­­­­խելու վճռա­­­­­կամու­­­­­թիւնը իւ­­­­­րացնող­­­­­նե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րուն։ Չէ որ ըսած էինք դի­­­­­մադ­­­­­րութիւ­­­­­նը կամք կը պա­­­­­հան­­­­­ջէ եւ վճռա­­­­­կամու­­­­­թիւն։ Այ­­­­­սօր 2018-ի Ապ­­­­­րի­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լի 1-ին մենք աւան­­­­­դութիւն մըն է, որ կը կա­­­­­տարենք բուն Զա­­­­­տիկը թո­­­­­ղելով յաղ­­­­­թա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նակի տօ­­­­­նակա­­­­­տարու­­­­­թեան։ Կու գայ այն օրը, երբ բո­­­­­լորս լիաթոք կ՚ապ­­­­­րինք յաղ­­­­­թա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նակի տրա­­­­­մադ­­­­­րութիւ­­­­­նով լե­­­­­ցուն Զա­­­­­տիկը։ Միաս­­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­բար կը կազ­­­­­մենք շուրջպար եւ ու­­­­­րա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­խու­­­­­թեան հրճո­­­­­ւան­­­­­քը դուրս կը յոր­­­­­դի եկե­­­­­ղեց­­­­­ւոյ շրջա­­­­­փակէն։ Ալիք առ ալիք կը տա­­­­­րածո­­­­­ւի հա­­­­­մայն մարդկու­­­­­թեան։ Միաս­­­­­նա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­բար կը յի­­­­­շատա­­­­­կենք բո­­­­­լոր անոնք, որոնք այս սրբա­­­­­զան ճա­­­­­նապար­­­­­հի վրայ մա­­­­­հուամբ զմահ կո­­­­­խելով պատ­­­­­րաստե­­­­­ցին յաղ­­­­­թա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­նակի պայ­­­­­ծառ ար­­­­­շա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­լոյ­­­­­սը։

Այս տրա­­­­­մադ­­­­­րութիւ­­­­­նով առայժմ կը շնոր­­­­­հա­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ւորենք «Քրիս­­­­­տոս Յա­­­­­րեաւ Ի Մե­­­­­ռելոց, Օրհնեալ Է Յա­­­­­րու­­­­­թիւնը Քրիս­­­­­տո­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­սի» ող­­­­­ջունե­­­­­լով։ Իսկ «Ձե­­­­­զի Մե­­­­­զի Մեծ Աւե­­­­­տիս» ըսե­­­­­լու հա­­­­­մար պի­­­­­տի համ­­­­­բե­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­րենք մին­­­­­չեւ յա­­­­­ջորդ Զա­­­­­տիկ կամ Զա­­­­­տիկ­­­­­ներ։