«Պարտաւոր եմ նոր երգահանները ծանօթացնելու»

Մէկ կողմէ երկրի մէջ տիրող պատերազմական իրավիճակը, քաղաքական լարուածութիւնը, միւս կողմէ պատրիարքի ընտրութեան անորոշութեան մատնուիլը իրեն բացասական ազդեցութիւնը կ՚ունենան Պոլսահայ ընկերային կեանքի վրայ եւս։ Ճիշդ այս պայմաններուն է, որ Պէզճեան սանուց միութեան կարգադրութեամբ շաբաթ երեկոյ կը կայանայ երիտասարդ երգիչ Ասատուր Պալճեանի համերգը, որ կը խոստանայ գոնէ քանի մը ժամ տեւողութեամբ երաժշտութեամբ սփոփել այս դառն օրերը։ «Ակօս»ի խմբագրատուն այցելութիւնը առիթ համարելով՝ համերգի նախօրեակին զրուցեցինք Ասատուր Սարկաւագ Պալճեանի հետ։

ԼՈՒՍՅԷՆ ՔՈՓԱՐ

lusyenkopar81@hotmail.com

Ասա­­­տուր Սար­­­կա­­­­­­­ւագ Պալ­­­ճեան- Ծնած եմ Էջ­­­միածին։ Ու­­­սա­­­­­­­նած եմ տե­­­ղի միջ­­­նա­­­­­­­կարգ դպրո­­­ցը, ապա տե­­­ղափո­­­խուած եմ Երու­­­սա­­­­­­­ղէմ, Ժա­­­ռան­­­գա­­­­­­­ւորաց վար­­­ժա­­­­­­­րան ու­­­սա­­­­­­­նելու։ Եօթ­­­նա­­­­­­­մեայ ու­­­սումէն ետք վե­­­րադար­­­ձայ հայ­­­րե­­­­­­­նիք, ուր զի­­­նուո­­­րական պար­­­տա­­­­­­­դիր ծա­­­ռայու­­­թե­­­­­­­նէն ետք յա­­­ճախե­­­ցի Երե­­­ւանի Պե­­­տական Երաժշտանոցը, Վո­­­քալ օփե­­­րայի բա­­­ժին։ Ուսման աւար­­­տին ետ հրա­­­ւիրուեցայ Երու­­­սա­­­­­­­ղէմ, դա­­­սաւան­­­դե­­­­­­­լու հա­­­մար Ժա­­­ռան­­­գա­­­­­­­ւորաց վար­­­ժա­­­­­­­րանէ ներս եւ ստանձնե­­­լու Սրբոց Յա­­­կոբեանց Մայ­­­րա­­­­­­­վան­­­քին դպրա­­­պետու­­­թեան պաշ­­­տօնը։ Աշ­­­խա­­­­­­­տան­­­քիս զու­­­գընթաց ուսանեցայ Թել Ավի­­­վի երաժշտա­­­կան ակա­­­դեմիայի օփե­­­րայի բա­­­ժնին մէջ։

Ու­­­սա­­­­­­­նած շրջա­­­նիս նկա­­­տուե­­­ցայ գեր­­­մա­­­­­­­նացի փրո­­­ֆեսո­­­րի մը կող­­­մէ որ զիս հրա­­­ւիրեց ու­­­սումս Պեր­­­լին- Պեր­­­լե­­­­­­­պեր­­­կի մէջ շա­­­րու­­­նա­­­­­­­կելու, մէկ տա­­­րուայ ծրա­­­գիրով։

Վե­­­րապատ­­­րաստո­­­ւած եմ նաեւ Զո­ւիցե­­­րիա, տար­­­բեր ծրագ­­­րե­­­­­­­րով։ Վեր­­­ջին եր­­­կու տա­­­րին ու­­­սա­­­­­­­նեցայ Պեր­­­լին յայտնի փրոֆ. Լա­­­ւինիա Չե­­­րեքեսին քով։ Չորս ամիս է որ վե­­­րադար­­­ձած եմ հայ­­­րե­­­­­­­նիք։ Կը պաշ­­­տօ­­­­­­­նավա­­­րեմ, իբ­­­րեւ սար­­­կա­­­­­­­ւագ Փա­­­րաքա­­­րի Սուրբ Յա­­­րու­­­թիւն Եկե­­­ղեց­­­ւոյ մէջ։

 

Ի՞նչ առի­­­թով եկած էք Իս­­­թանպուլ։ Այս ձեր առա­­­ջի՞ն այցն է դէ­­­պի մեր քա­­­ղաք։

Սա իմ երկրորդ այ­­­ցե­­­­­­­լու­­­թիւնս է։ Առա­­­ջին այ­­­ցե­­­­­­­լու­­­թիւնս եղաւ երեք տա­­­րի առաջ, ուր Աթէ­­­շեան սրբա­­­զանի օրհնու­­­թեամբ հիւ­­­րա­­­­­­­բար գտնո­­­ւեցայ, Հայր Մա­­­ղաքիա Պէս­­­քի­­­­­­­սիզեանի ձեռ­­­նադրու­­­թեան։ Զինք կը ճանչնամ Երու­­­սա­­­­­­­ղէմէն, ուր դա­­­սաւան­­­դած եմ շա­­­րակա­­­նագի­­­տու­­­թիւն։ Եւ ապա մեր ու­­­սա­­­­­­­նող-դա­­­սախօս յա­­­րաբե­­­րու­­­թիւննե­­­րը վե­­­րածո­­­ւեցան եղ­­­բայրու­­­թեան։

Երկրորդ այ­­­ցե­­­­­­­լու­­­թիւնս եղ­­­բայրու­­­թեան պտուղ կը նկա­­­տեմ, երբ իր ձեռ­­­նադրու­­­թեան եր­­­րորդ տա­­­րուայ կա­­­պակ­­­ցութեամբ եւ Պէզ­­­ճեան սա­­­նուց միու­­­թեան հրա­­­ւէրով Բա­­­րեկեն­­­դա­­­­­­­նի առի­­­թով մե­­­նահա­­­մեր­­­գի հա­­­մար կը գտնո­­­ւիմ Պո­­­լիս։

 

Եր­­­գա­­­­­­­ցան­­­կի մա­­­սին քիչ մը կրնա՞ք տե­­­ղեկաց­­­նել մե­­­զի։

Հա­­­մեր­­­գը եր­­­կու բաժ­­­նէ կազ­­­մո­­­­­­­ւած է։ Առա­­­ջին բա­­­ժինը կը բաղ­­­կա­­­­­­­նայ հո­­­գեւոր շա­­­րական­­­նե­­­­­­­րէ եւ մե­­­ղեդի­­­ներէ։ Իսկ երկրորդ բա­­­ժինը կ՚ընդգրկէ հայ­­­կա­­­­­­­կան ռո­­­մանսներ։

 

Եր­­­գա­­­­­­­ցան­­­կի ռո­­­մանսնե­­­րու մէջ Կո­­­միտա­­­սի գոր­­­ծեր ալ կա՞ն։

Գի­­­տեմ, որ պոլ­­­սա­­­­­­­հայե­­­րու հա­­­մար հպար­­­տութիւն է, ինչպէս ամ­­­բողջ հա­­­յերու հա­­­մար, Կո­­­միտա­­­սը, բայց այս հա­­­մեր­­­գին չեմ ներ­­­կա­­­­­­­յաց­­­ներ Կո­­­միտա­­­սէն ոչ մէկ երգ։ Եր­­­կու պատ­­­ճա­­­­­­­ռաւ։ Եւ­­­րո­­­­­­­պա գտնո­­­ւած տա­­­րինե­­­րուս ինձ հա­­­մար բա­­­ցայայ­­­տե­­­­­­­ցի եւ­­­րո­­­­­­­պական «ան­­­հոգ» բարձրա­­­ճաշակ արո­­­ւես­­­տը, ուր չկայ եւ չի քարոզուիր ծանր կեն­­­ցա­­­­­­­ղը։ Նկա­­­տի առ­­­նե­­­­­­­լով, որ Կո­­­միտա­­­սի մէջ այս հայ­­­կա­­­­­­­կան ծանր կեն­­­ցա­­­­­­­ղը շատ զօ­­­րաւոր ընդգծո­­­ւած է, զո­­­ր օրի­­­նակ, երբ կ՚ըսենք Կո­­­միտաս ան­­­մի­­­­­­­ջապէս կը մտա­­­բերենք «Կռունկ» (տա­­­րագիր հա­­­յու ցա­­­ւը) կամ «Հո­­­րովել» (աշ­­­խա­­­­­­­տաւո­­­րի յոգ­­­նա­­­­­­­շատ կեն­­­ցա­­­­­­­ղը), «Լէ լէ աման » կամ «Գա­­­րու­­­ն ա» եր­­­գը, ուր ուղղա­­­կի կ՚անի­­­ծենք չար մար­­­դու լե­­­զուն։ Եր­­­գեր, որոնք իրենց տխրու­­­թեամբ դար­­­ձան եղեռ­­­նի խորհրդա­­­նիշեր։

Ես չեմ ու­­­րա­­­­­­­նար, որ այս մեր պատ­­­մութեան մէկ մասն է, բայց միաժա­­­մանակ կը պնդեմ «մենք այն ենք, ինչ կը լսենք, կը դի­­­տենք եւ թէ­­­կուզ կ՚ու­­­տենք»։ Անոր հա­­­մար կ՚ու­­­զեմ, որ մեզ դրա­­­կան եր­­­գե­­­­­­­րով շրջա­­­պատենք։

Երկրորդ պատ­­­ճառն ալ այն է, որ տա­­­կաւին ու­­­նինք բազ­­­մա­­­­­­­թիւ ար­­­ժէ­­­­­­­քաւոր եր­­­գա­­­­­­­հան­­­ներ, որոնց ստեղ­­­ծա­­­­­­­գոր­­­ծութիւննե­­­րը այնքան յա­­­ճախ չէ, որ կը լսո­­­ւին բե­­­մերէն ու ես հա­­­մոզո­­­ւած եմ, որ հայ եր­­­գի­­­­­­­չը իրենց հան­­­դէպ եւս պար­­­տա­­­­­­­կանու­­­թիւններ ու­­­նի, հե­­­տեւա­­­բար կ՚ու­­­զեմ յայ­­­տա­­­­­­­գիր կազ­­­մած ժա­­­մանակ այդ անուննե­­­րը եւս յի­­­շել եւ իմ կա­­­րողու­­­թիւննե­­­րով ար­­­ձա­­­­­­­գանգ ըլ­­­լալ իրենց վաս­­­տա­­­­­­­կին։

Յատ­­­կա­­­­­­­պէս ու­­­րախ եմ, որ իմ Պոլ­­­սի հա­­­մեր­­­գը նաեւ կա­­­պուած է Բա­­­րեկեն­­­դա­­­­­­­նի ու­­­րախ տրա­­­մադ­­­րութեան։ Այսպէ­­­սով ես յա­­­ւելեալ առիթ մը ձեռքբե­­­րած կը հա­­­մարեմ մեր աւան­­­դա­­­­­­­կան ապ­­­րումնե­­­րուն իմ արո­­­ւես­­­տով նոր երանգ մը բե­­­րելու գոր­­­ծօ­­­­­­­նը։ Ինչ լաւ է, որ տօ­­­նական մթնո­­­լոր­­­տի մէջ կը կա­­­յանայ Պոլ­­­սոյ իմ անդրա­­­նիկ հա­­­մեր­­­գը։

 

Ձեր հա­­­մեր­­­գի մա­­­սին տե­­­ղեկու­­­թիւններ կրնա՞ք տալ։

Հա­­­մեր­­­գը տե­­­ղի պի­­­տի ու­­­նե­­­­­­­նայ Գումգա­­­բու, Աթո­­­ռանիստ մայր եկե­­­ղեց­­­ւոյ հա­­­մալի­­­րի Որդւոց Որոտ­­­ման եկե­­­ղեց­­­ւոյ մէջ 10 Փետ­­­րո­­­­­­­ւար Շա­­­բաթ օր, ժա­­­մը 20.00-ին, ուր սի­­­րով հրա­­­ւիրո­­­ւած են բո­­­լոր երաժշտա­­­սէր­­­նե­­­­­­­րը։


Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ