Տինքի հետ՝ յաւերժ

.... Մինչ առա­ջին ան­գամ «Ալիք»-ի խմբագ­րա­տանը հան­դի­պելը, բո­լորիս տպա­ւորել էիր Քո՝ պար­զութեամբ, ան­մի­ջակա­նու­թեամբ ու հո­գեհա­րազա­տու­թեամբ ...

Հի­մա էլ ես այդ կերպ տպա­ւորում, ու լի­նելո՛ւ ես այդպէս յա­ւերժ ...

Պոլ­սում Քեզ «հրա­ժեշ­տից» յե­տոյ գրի էի առել՝ «Տին­քի հետ եւ առանց Տին­քի ... է ու­ղեգրու­թիւնը, որից, այժմ, ամե­նայն հա­մոզու­մով՝ յա­պաւում եմ «եւ առանց Տին­քի» բա­ռերը։ Քան­զի՝ դու «առանց» չես, այլ՝ առ­կայ ես, ու կը լի­նես յա­ւերժ ...։

Քան­զի՝ Թուրքիայի մտա­ւորա­կանու­թեան եւ նրա ճամ­բով հա­սարա­կայ­նութեան մտա­պատ­կե­րում թէ՛ կեն­դա­նու­թեանդ օրօք եւ թէ՛ մա­նաւանդ յետ­մա­հու, հա­յի ու հա­յու­թեան նո­րովի հաս­կա­ցու­թիւնը դա­ջեցիր ...

Քան­զի նո­րան­կախ Հա­յաս­տա­նի ու յատ­կա­պէս ար­տերկրա­ցու պա­հան­ջա­տիրու­թեանը, Եղեռ­նին ու դրա հա­տուցմա­նը վե­րաբե­րուե­լու մտայ­նութեանը նոր փայլ հա­ղոր­դե­ցիր ...

Եւ վեր­ջա­պէս, հայ մա­մու­լի երախ­տա­ւոր­նե­րի ու գրչա­կից գոր­ծընկեր­նե­րիդ առ­ջեւ Քո «ԱԿՕՍ»-իդ օրի­նակով՝ նոր հո­րիզոն­ներ ու­րուագ­ծե­ցիր ...

.... Մա­հուանդ տա­րելի­ցին Քո գրչա­կից Սար­գի­սին ունկնդրե­ցինք, դար­ձեալ Թեհ­րա­նում. իր յու­զա­ռատ խօս­քե­րի ընդմի­ջից հա­ղոր­դուեցինք Քեզ՝ «աղաւ­նա­կերպ» ու թէեւ «վախ­ւո­րած», բայց հո­գեպա­րար ու ջինջ ... , ու դու անջնջե­լի կը մնաս՝ յա­ւերժ ...

***

Յա­ւեր­ժութեանդ բնու­թա­գիրը ամե­նայն շի­տակու­թեամբ եւ ընդմիշտ՝ ու­ղե­կից է լի­նելու բո­լորիս, Քո իսկ խօս­քե­րի ընդմի­ջից.- « .... ԱՆ­ՇՈՒՇՏ, ՄԱ­ՀԻՑ ՎԱ­ԽԵՆՈՒՄ ԵՄ, ՍԱ­ԿԱՅՆ, ՄԱ­ՀԸ ՈՉԻՆՉ Է, ԵԹԷ ՀԱՆ­ԳՈՒՑԵԱԼԸ ԿԱ­ՐՈՂ Է ԼԻ­ՆԵԼ ՈՏ­ՔԵ­ՐԻ ՎՐԱՅ ԱՄՈՒՐ ԿԱՆԳՆԱԾ ՄԷ­ԿԸ ... »։

Թեհ­րա­նի «ԱԼԻՔ» օրա­թեր­թի

գլխաւոր խմբագիր Դերենիկ Մելիքեան