ՊԱՏԳԱՄ՝ Ս. ԹԱՐԳՄԱՆՉԱՑ ՎԱՐԴԱՊԵՏԱՑ ՏՕՆԻ ԱՌԹԻՒ

Պատրիարքական Աթոռէ ներս մեր կոչուած պաշտօնը քաղցր լուծ մըն է եւ որ­պէս Տե­ղապահ Ս. Թարգման­չաց Վար­դա­պետաց Տօ­նի առի­թով պարտք կը զգանք մեր հայ­րա­կան խօս­քը ուղղել Հո­գեւո­րակա­նաց Դա­սու ան­դամնե­րուն, Կրթա­կան մշակ­նե­րուն եւ գրչի սպա­սաւոր­նե­րուն, սոյն պատ­գա­մի տո­ղերով։

Հայ Եկե­ղեց­ւոյ ամե­նասի­րելի դէմ­քե­րէն եւ հե­ղինա­կաւոր սիւ­նե­րէն են՝ Ս. Թարգմա­նիչ Վար­դա­պետ­նե­րը։ Եր­կու անուններ՝ Ս. Սա­հակ եւ Ս. Մես­րոպ, որոնց ապա­գայի մա­սին մտա­հոգու­թիւննե­րը փա­րատե­ցան Հա­յոց Այ­բուբե­նի գիւ­տով եւ Ս. Գիր­քի Հա­յերէ­նի թարգմա­նու­թեամբ։ Հայ Ժո­ղովուրդի կրօ­նամ­շա­կու­թա­յին եւ ի մաս­նա­ւորի հա­յադ­րոշմ հա­ւատ­քի կեան­քը զար­գա­ցաւ ու ողջ մնաց դա­րեր շա­րու­նակ։ Օրհնեալ է այն սուրբ ան­ձե­րու վաս­տա­կը, որուն շնոր­հիւ անի­մանա­լի Աս­տուծոյ իմաս­տը տնօ­րինա­բար զար­դա­րուե­ցաւ Հա­յոց գի­րով ու գրա­կանու­թեամբ։

Ահա, հա­սած է Ս. Թարգման­չաց Տօն մը եւս, հո­գեւոր ու մշա­կու­թա­յին հան­դի­սու­թիւննե­րով նշո­ւելու պատ­րաստու­թեամբ։ Քրիս­տո­նէական ջերմ սի­րով կ՚ող­ջունեմ քա­ղաքիս մէջ եւս տի­րող այս ոգե­շունչ մթնո­լոր­տը։ Որ­քան մեծ մխի­թարա­կան է ներ­կայ դա­րուս եկե­ղեցի­ներու եւ վար­ժա­րան­նե­րու մէջ տես­նել Հա­յոց այ­բուբե­նի եւ լե­զուի ներ­կա­յու­թիւնը, թէ­կուզ տկա­րացու­մի ղօ­ղանջնե­րը լսե­լի դառ­նան իրենց մօտ։ Պոլ­սոյ իրա­կանու­թեան մէջ, ան­շուշտ ու­րա­խու­թիւն է, Հայ Հա­մայնքի Քրիս­տո­նէական հա­ւատ­քին եւ աւան­դութիւննե­րուն հե­տամուտ հաս­տա­տու­թիւններ ու ան­հատներ տես­նել։ Օրհնեա՜լ ըլ­լան բո­լորը։ Իրենց գո­յու­թեամբ կը յի­շենք թէ՝ քաղցր է մեր լու­ծը եւ պա­տաս­խա­նատու ենք մեր ան­ցեալի եւ ապա­գայի առ­ջեւ։ Այս պա­հուն ճիշտ է թէ՚ ու­նինք, մեր կրօ­նամ­շա­կու­թա­յին կեան­քը ապ­րե­լու եւ ապ­րեցնե­լու կամ­քը, բան մը որ կ՚անցնի նեղ եւ դժո­ւար ու­ղի­ներէ։ «Իմաս­տութեան կրկնու­թիւնը ըն­դունե­լու հա­մար» (Առա­կաց 1.3) են այս յի­շեցումնե­րը, որոնց աղ­բիւրը կը հան­դի­սանայ այս յատ­կանշա­կան տօ­նը։ Շնոր­հա­ւոր Ս. Թարգման­չաց Տօն։

«Լսի՜ր, որ­դի՜ս, պատ­գամ որ­պէս, Սի­րող քո մօր խօս­քը սրտանց,

Այս օրո­ւանից յանձնում եմ քեզ, Հա­յոց լե­զուն հա­զարա­գանձ»։ Սիլ­վա Կա­պու­տի­կեանի տո­ղերով ան­հատներ տա­րիներ շա­րու­նակ կը յի­շեն նոյն սրտա­խօսիկ խօս­քե­րէն բխող պատ­գա­մը։ Հա­յաս­տա­նեայց Առա­քելա­կան Սուրբ Եկե­ղեց­ւոյ զա­ւակ­ներն ենք բո­լորս եւ եկե­ղեցին՝ մեր մայրն է, ու կը զար­գացնէ մեր հո­գին ու սիր­տը։ Հայ Վար­ժա­րանը, մեր ու­սուցիչն է, յա­ռաջ­դի­մու­թեան ու­ղիով կը զար­գացնէ մեր միտ­քը։ Սիր­տով, միտ­քով ու հո­գիով կա­յու­նութեան հա­սած ան­հատներ, միայն յա­ջողու­թեամբ կրնան պա­հել իրենց յանձնո­ւած տի­րաշ­նորհ հա­մայնքա­յին գան­ձե­րը։

Ս. Թարգման­չաց Վար­դա­պետաց Տօ­նի առի­թով, մաս­նա­ւորա­պէս կը շնոր­հա­ւորենք Պատ­րիար­քա­կան Աթո­ռոյս միաբա­նու­թիւնն ու հո­գեւո­րակա­նաց դա­սը, մեր հա­մայնքա­յին վար­ժա­րան­նե­րու տնօ­րէն­նե­րը, ու­սուցչաց կազ­մերն ու աշա­կեր­տութիւ­նը, դպրաց դա­սերը, սա­նուց միու­թիւննե­րը, մշա­կու­թա­յին մար­միննե­րը, Հայ Մամ­լոյ բո­լոր սպա­սաւոր­նե­րը եւ ի վերջնումն Հայ գրչի գրա­կանու­թեան ան­խոնջ նո­ւիրեալ­ներն ու սի­րահար­նե­րը։

Այս առ­թիւ հանգստեան աղօթ­քով կը յի­շենք նաեւ Ի տէր ննջած Բա­նին Կե­նաց քա­րոզիչ­նե­րը, կրթա­կան մշակ­նե­րը եւ գրչի սպա­սաւոր­նե­րը։ Թող Աս­տո­ւած լու­սա­ւորէ իրենց հո­գինե­րը եւ վար­ձա­հատոյց ըլ­լայ Հայ Գի­րի եւ Գրա­կանու­թեան մե­րօրեայ նո­ւիրեալ սպա­սաւոր­նե­րուն։

Հայ­րա­կան սի­րով ու օրհնութեամբ

ԳԱՐԵԳԻՆ ԱՐՔԵՊՍ. ՊԷՔՃԵԱՆ

ՊԱՏՐԻԱՐՔԱԿԱՆ ՏԵՂԱՊԱՀ