«Իրաւունքը ուժովինն է»։ Այս հաստատումն է որ կը գործէ ամբողջ պատմութեան ընթացքին։ Պատմութեան էջերը այդ գործող դրութիւնը շրջելու, «Իրաւունքը արդարինն է» ըսելու համար պայքարողներուն պարտութիւններով լեցուն է։ Սակայն մարդ արարածի իբրեւ «Հոմօ Էրէքթիկուս» կամ «Հոմօ Սափիէն» ըլլալով ձեւաւորուած օրերէն այս կողմ արդարութեան ուժի դէմ մղած պայքարը յարատեւ մնաց։ Մարդկութիւնը պատմութեան ոչ մէկ շրջանին համակերպեցաւ ուժովին տիրապետութեան։
Թէ Սպարդակուս եւ թէ Պետրետտին կը գիտակցէին իրենց սպասող պարտութեան։ Յիսուս գիտէր իրեն սպասող հետեւանքը։ Չէ՞ որ լսած էր խաչելութիւնը դիտելու եկած զանգուածին «Բարաբբասը ազատ արձակէք» բացականչութիւնները։
Այսօր այդ նոյն կանչը կը կրկնուի իրենք զիրենք ժամանակի հզօրը համարողներու կողմէ։ Խօսքը այս անգամ ուղղուած է Իրաքի հիւսիսային հատուածի մէջ բնակող ժողովուրդին իր ապագան ճշդելու կամքին դէմ։ Հայրենիքը չորս պետութիւններու միջեւ բաժանուած եւ ընդհանուր հաշուով յիսուն միլիոն ենթադրուած ժողովուրդի մը կամքը կ՚ոտնակոխուի այժմու հզօրներուն կողմէ։
Շաբաթասկզբին կատարուած հանրաքուէն կանխատեսուածէն աւելի մեծ մասնակցութեամբ անկախութիւն պահանջեց։ Ժողովուրդներու իրենց ապագան վճռելու իրաւունքը անգոյ համարուեցաւ Խորհրդային Միութեան տարանջատումով։ Անոր տեղ ի զօրու դարձաւ նոր հասկացողութիւն մը՝ որ իր արտայայտութիւնը կը գտնէ սահմաններու փոփոխութիւնը անընդունելի համարող սկզբունքով։ Այս ընդհանուր պատկերին մէջ դարձեալ հակամարտութիւնը ուժի եւ արդարութեան միջեւ է։ Ուժը կը նախընտրէ երկիրներու ներկայ կազմին անձեռնմխելիութիւնը, պայմանաւ որ տուեալ երկիրները համակերպած ըլլան արդի դրամապաշտ դրութեան ազատ շուկայի համակարգին։ Իսկ այդ դրութիւնը մերժող երկիրներու հողային ամբողջութիւնն ալ կրնայ խորտակուիլ, հասարակութեան կամքն ալ կրնայ անտեսուիլ։
Թուրքիոյ Հանրապետութիւնը ինքնակամ կերպով արշաւեց Կիպրոս կղզիի հիւսիսային հատուածը եւ հոն հաստատեց ինքնակոչ հանրապետութիւն։ Տարբեր չէ Ղարաբաղի անկախ պետականութեան ոդիսականը։ Կայ միայն մէկ տարբերութիւն՝ առաջին օրինակի մէջ ուժն էր բնորոշողը, իսկ երկրորդին մէջ արդարութիւնը։ Նմանապէս ԱՄՆ-ի Իրաքը արշաւելն ալ ապօրէն գործողութիւն մըն է, քանի որ ՄԱԿ երբեք չէր ընդունած այդ արշաւը արդարացնելու համար ներկայացուած պատճառաբանութիւնները։
Այս անգամ քիւրտերը կը ներկայանան թէ՛ հզօր եւ թէ՛ արդար դիրքի մէջ։ Քիւրտերը իրենց հզօրութիւնը ապացուցեցին ռազմաճակատի վրայ բոլորին համակրանքին արժանանալով։ Եւ քաղաքական դաշտի վրայ ալ լաւ օգտուեցան երկաթէ շերեփի ընձեռած կարելիութենէն։
Անշուշտ որ Պարզանիի իշխանութիւնն ալ ունի իր թերութիւնները։ Նախ եւ առաջ այս հանրաքուէի նախօրեակին ան չկրցաւ համազգային համագումար մը հաւաքելով ամբողջ ազգին կամքը երաշխաւորել։ Բայց կատարուածը բաւականին մեծ յաջողութիւն է ժողովուրդի կամքը ներկայացնելու առումով։
Այսուհետ քիւրտերը մտած են իրենց ազգային կազմութեան կարեւոր, շատ կարեւոր մէկ հանգրուանը։ Մեսուտ Պարզանի այս վերջին յաջողութիւնը կրնայ սահմանել Պարզան աշիրաթով։ Բայց գոյացած արդիւնքը համազգային է։
Քիւրտերը ազգ դարձան, հիմա պետութիւն կը կերտեն։
Այս հանգրուանին այլեւս նշանակութիւն չունին Քիւրտիստանի քարտէսը իրենց միջեւ բաժանող, նոյնիսկ իր քիւրտ քաղաքացիներուն հիմնական իրաւունքները իսկ զլացող պետութիւններուն սպառնալիքը։
Թուրքիա, Իրան, Իրաք եւ Սուրիա պարտին ընդունիլ կատարուած իրողութիւնը եւ յանուն համաշխարհային արդարութեան եւ խաղաղութեան, ողջունեն ժողովուրդին կամքը։