Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարքութեան Տեղապահ Գարեգին Արքեպիսկոպոս Պէքճեան իր հետ ունենալով Կրօնական Ժողովի Ատենապետ Սահակ Եպիսկոպոս Մաշալեանը 19 Ապրիլ Չորեքշաբթի օր Սուրբ Փրկիչ Հիւանդանոցին մէջ հանդիպում մը ունեցած էր քաղաքիս կարգ մը հաստատութիւններու վարչայիններուն հետ։ Սրբազանը աւելի ետք 21 Ապրիլին հրապարակած գրութիւնով մը այդ հանդիպումին բովանդակութիւնը փոխանցեց նաեւ հասարակութեան։ Պէքճեան Սրբազան. «սիրելի որդիներ եւ եղբայրներ» ուղերձով սկսող իր գրութեան մէջ նախ շնորհակալութիւն կը յայտնէ ցուցաբերուած համբերատար ու հաւատարիմ մերձեցման համար։ Կը յայտնէ թէ ինք նախորդ հինգ շաբաթներու ընթացքին զգուշացած է իսկոյն փոխադարձող ոճէ եւ խնդիրները դիտած է որոշ բանակցութիւններ կատարելով եւ միշտ համբերութիւնը պահելով։ «Պետութեան առջեւ խիստ կարեւոր հանգրուան մըն էր հանրաքուէն, որու համար մեզմէ պահանջուած էր համբերութիւն պահել 85-րդ պատրիարքը ընտրելու գործին մէջ։ Թէեւ պատրիարքի ընտրութիւնը ամբողջովին մեր եկեղեցւոյ ներքին խնդիրն է, սակայն նկատի կ՚ունենանք նաեւ երկրի իշխանութիւններու տեսութիւնները։ Համոզուած եմ որ հիմա այլեւս պէտք է սկսի նոր պատրիարքը ընտրելու գործընթացքը։ Տեղապահի ընտրութենէն ետք ես կ՚ակնկալէի թէ հասարակութիւնը ու անոր ներկայացուցիչները զօրակցին նախատեսուած ընտրութեան եւ թէ Պատրիարքարանէ ներս իշխողները նկատի ունենան տեղապահի ընտրութեան թելադրանքները։ Ցաւօք նշեմ թէ այս ակնկալութիւններս չեն կայացած։ Համոզուելով թէ գործընթացի մեկնարկման փուլին հասած ենք յարմար դատեցի ՎԱՏԻՓ-ի համակարգչական խմբակի հետ խորհրդակցութիւն մը ունենալ։ Ըստ իմ նկատումներուն ժողովականները կը յարգէին տեղապահի ընտրութիւնը, բայց կը վարանէին ընտրութեան գործընթացի մեկնարկման մասին։ Ամէն պարագայի անոնք յայտնեցին թէ յառաջիկայ 10-15 օրերու ընթացքին ընտրութեան գործընթացը կը մտնէ իր բնական հունին։ Ես ալ այս յայտարարութիւնը նկատի ունենալով որոշած եմ ձեռնարկել Կարգադիր Յանձնախումբի կազմութեան համար եւս խորհրդակցութիւններ կատարելու։ Միւս կողմէ դարձեալ կը նկատեմ որ տեղապահի ընտրութիւնը կատարած պատուարժան հոգեւորականները որոշ ճնշումներու կ՚ենթարկուին։ Կ՚ուզեմ որ միայն իրենց խղճի ձայնին հետեւելով կամք գործադրած այս եղբայրներս ժամ առաջ դուրս գան այդ ճնշումներէն։ Այս պարագային կոչ կ՚ուղղեմ Պատրիարքական Աթոռը գործնականապէս իր իշխանութեան մէջ պահողներուն, որպէսզի այս անվայել ընթացքը շուտով վերջ գտնէ։ Ինչպէս ծանօթ է տակաւին իմ ուսերուս վրայ է պատուաբեր պարտականութիւն մը, Գերմանիոյ Հայոց Առաջնորդի կոչումի պահանջածները։ Լոկ այդ պատճառաւ ալ մերթ ընդ մերթ պիտի հարկադրուիմ Պոլսոյ գահէն հեռանալու եւ իմ կիսատ մնացած աշխատութիւնները շարունակելու համար կարճատեւ պիտի այցելեմ Գերմանիա։ Աստուած անպակաս ընէ իր բարեգութ խնամքը մեր բոլորին վրայէն»։