Ոգեկոչում Եդուարդ Սիմքեշեանի եւ Սահակ Մեսրոպի

Հանրապե­տական շրջա­նի պոլ­սա­հայ գրա­կանու­թեան մէջ հա­մեմա­տաբար նո­ւազ յի­շուող անուն մը եղած է Եդո­ւարդ Սիմ­քե­շեան։ Իր կեն­դա­նու­թեան օրօք գրա­կան ու ըն­կե­րային մի­ջավայ­րի մէջ հան­րա­ծանօթ դէմք էր ան։ Հա­մեմա­տաբար նո­ւազ ար­տադրող բանաս­տեղծ մը, բաղ­դատմամբ իր սերնդա­կից­նե­րուն։ Թե­րեւս այդ ալ ազ­դակ մը եղաւ, որ իր քեր­թո­ւած­նե­րը հետզհե­տէ աւե­լի քիչ յի­շուին։

Սա թե­րեւս ալ կեան­քի դա­ժան իրո­ղու­թիւն է, որու հետ չէ հաշ­տո­ւած իր թոռ­նուհին՝ Տի­կին Էլի­զապեթ Թե­մինեան։

Նա­խորդ տա­րի, երբ Մեծ Կղզիի մէջ պատ­շաճ մի­ջոցա­ռու­մով կը յի­շատա­կէինք գա­ւառի գրա­կանու­թեան մե­րօրեայ կա­րեւո­րագոյն դէմք Մկրտիչ Մար­կո­սեանը, տի­կին Էլի­զապեթ եւս ներ­կայ էր այդ մի­ջոցառ­ման։ Աւար­տին մօ­տեցաւ ու ազ­նիւ եղա­նակով պար­զեց իր միտ­քը. «Մեծ հայրս ալ ար­ժա­նի էր նման յի­շատակ­ման։ Այս մա­սին կրնա՞ք օգ­նել ին­ծի»։ Խոս­տո­վանիմ որ անձնա­կան ծա­նօթու­թիւն չեմ ու­նե­ցած Եդո­ւարդ Սիմ­քե­շեանի հետ։ Բայց նման առա­ջար­կի դէմ ան­տարբեր չէի կրնար մնալ։

Վեր­ջա­պէս այժմ կը պատ­րաստո­ւինք 24 Օգոս­տո­սի երե­կոյեան ժա­մը 18.00-ին Մեծ Կղզիի Հայ Կա­թողի­կէ Եկե­ղեց­ւոյ մէջ յի­շատա­կելու թէ՛ Եդո­ւարդ Սիմ­քե­շեանը եւ թէ տի­կին Էլի­զապե­թի միւս մեծ հայ­րը՝ դար­ձեալ բա­նաս­տեղծ Սա­հակ Մես­րո­պը։

Մի­ջոցառ­ման իր մաս­նակցու­թիւնը պի­տի բե­րէ պոլ­սա­հայ հա­մարեա բո­լոր բա­նաս­տեղծնե­րու գրա­կան վաս­տա­կը, բե­մին վրայ իր շնոր­հա­լի աս­մունքով վե­րակեն­դա­նաց­նող արո­ւես­տա­գիտու­հի տի­կին Սիլ­վա Կո­միկեան։

Մի­ջոցա­ռու­մը յա­ւելեալ փայլ պի­տի ստա­նայ երաժշտա­կան բա­ժինով, ուր մե­ներգնե­րով հան­դէս պի­տի գայ Մարալ Այվազ, Սի­րուն Սի­րու­նեանի եւ Սեւան Ինեափանի նո­ւագակ­ցութեամբ։