Եթէ ըսեն Թալին՝ առաջինը կը մտաբերեմ Աշնակի երախաներու հայեացքները

ՄԱՐԻ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ

Մ.Յ.- Ձեր պաշ­­տօ­­­նավար­­ման ըն­­թացքին առա­­ջին ան­­գամ այ­­ցե­­­լած էք Թա­­լին։ Ինչպի­­սի՞ն են ձեր տպա­­ւորու­­թիւննե­­րը։

Նախ, որ այսպէս մա­­քուր, կա­­հաւո­­րուած մար­­զա­­­յին քա­­ղաք ու­­նինք՝ եզա­­կի երե­­ւոյթ է։ Եւ այն, որ նման քա­­ղաքա­­կիրթ ու ճիշդ մօ­­տեցում կայ, շատ տպա­­ւորիչ է։ Ին­­չո՞ւ առա­­ջին ըլ­­լա­­­լով մաք­­րութեան մա­­սին կը նշեմ, որով­­հե­­­տեւ այդ մշա­­կոյ­­թը կը ձե­­ւաւո­­րէ եւ կը զար­­գացնէ։ Սա կը հա­­մարեմ խոր­­քա­­­յին ու­­ղերձ։ Տե­­ղի երա­­խանե­­րու աչ­­քը վաղ տա­­րիքէն կը սկսի սոր­­վիլ այս կարգ ու կա­­նոնը։ Եւ կը կար­­ծեմ, որ պէտք է նաեւ բո­­լոր հա­­մայնքա­­պետե­­րու ու­­շադրու­­թիւնը հրա­­ւիրել այս երե­­ւոյ­­թին։ Անոնցմէ բա­­ցի, չէի պատ­­կե­­­րաց­­ներ, որ Թա­­լինի մէջ այսքան գողտրիկ ու պատ­­մա­­­կան եւ կա­­րեւոր վայ­­րեր կան, որոնք ար­­ժա­­­նի են հան­­րութեան լայն շրջա­­նակ­­նե­­­րու ճա­­նաչ­­մա­­­նը։ Յատ­­կա­­­պէս կա­­րեւոր է թէ՝ զբօ­­սաշրջու­­թեան քար­­տէ­­­զին վրայ իրենց տե­­ղը գտնեն այս վայ­­րե­­­րը։ Տպա­­ւորիչ էր նաեւ Դաշ­­տա­­­դէմի այս հզօր ամ­­րո­­­ցային հա­­մալի­­րը։ Չէի պատ­­կե­­­րաց­­ներ, որ այսպէս կը ներ­­գործէ իմ վրայ։

Մ.Յ.- Յետ այ­­սու, եթէ ըսեն Թա­­լին՝ առա­­ջին բա­­նը, որ կը մտա­­բերէք։

Եթէ ըսեն Թա­­լին՝ առա­­ջինը կը մտա­­բերեմ Աշ­­նա­­­կի երա­­խանե­­րու հա­­յեացքնե­­րը։ Դեռ ամ­­բողջ հա­­մայնքը չեմ տե­­սած, չեմ բա­­ցայայ­­տած, բայց Աշ­­նակ գիւ­­ղը իր մշա­­կու­­թա­­­յին մթնո­­լոր­­տով եր­­կար կը յի­­շեմ։ Գիւ­­ղէ ներս կա­­ռու­­ցո­­­ւող մշա­­կոյ­­թի տու­­նը եւ այ­­գի­­­ները պէտք է ծա­­ռայեն իրենց նպա­­տակին։

Մ.Յ.- Ի՞նչ ծրագ­­րեր կան ապա­­գային իրա­­գոր­­ծո­­­ւելիք՝ կա­­պուած ձեր այ­­ցի հետ։

Իմ այ­­ցի հիմ­­նա­­­կան նպա­­տակն է, որ­­պէսզի այս տա­­րածաշրջա­­նը մշա­­կու­­թա­­­յին առու­­մով զար­­գա­­­նայ։ Այս առու­­մով պի­­տի առանձնաց­­նեմ «Զարկ ֆեստ» փա­­ռատօ­­նը՝ նո­­ւիրո­­ւած ազ­­գա­­­յին պա­­րին եւ մշա­­կոյ­­թին։ Ժա­­մանա­­կակից մօ­­տեցումնե­­րով կը ներ­­կա­­­յացո­­ւի հայ ժո­­ղովուրդի պա­­րը ինչպէս տե­­ղացի­­ներուն, այնպէս ալ Հա­­յաս­­տան այ­­ցե­­­լած հիւ­­րե­­­րուն։ Ինչ խօսք, այս մեր երկրի զբօ­­սաշրջու­­թեան էքօ­­համա­­կար­­գին կ՚ըլ­­լայ տե­­սակով մե­­ծաչափ իրա­­դար­­ձութիւն։ Առա­­ջին փոր­­ձը, որ տե­­ղի ու­­նե­­­ցաւ նա­­խորդ տա­­րի, օգ­­նեց վեր հա­­նել շատ խնդիր­­ներ, որոնք այս տա­­րի կը ստա­­նան իրենց լու­­ծումը։

Ազ­­գա­­­յին պա­­րը կը միաւո­­րէ բո­­լորին։

Յա­­ջոր­­դը կա­­պուած է մեր ազ­­գա­­­յին էպո­­սի հետ։ Անոր մա­­սին դեռ չխօ­­սինք։ Երբ յստա­­կացո­­ւի, այն ժա­­մանակ ալ կը զրու­­ցենք։

Մ.Յ.- Աշ­­նան Թա­­լինի մէջ տե­­ղի պի­­տի ու­­նե­­­նայ բա­­ցառիկ կրթամ­­շա­­­կու­­թա­­­յին իրա­­դար­­ձութիւն՝ կա­­պուած «Սա­­սունցի Դա­­ւիթ» էպո­­սի հետ։ Խօս­­քը մի­­ջազ­­գա­­­յին էպո­­սագի­­տական 6-րդ գի­­տաժո­­ղովի մա­­սին է, որ իր շուրջ պի­­տի հա­­մախմբուի հայ եւ օտա­­րազ­­գի էպո­­սագէտ­­ներ։ Ինչպէ՞ս կը գնա­­հատէք նման բարձր մա­­կար­­դա­­­կի մի­­ջոցա­­ռումնե­­րու անցկա­­ցու­­մը հա­­մայնքնե­­րուն։

Ող­­ջունե­­լի է նմա­­նօրի­­նակ մի­­ջազ­­գա­­­յին մա­­կար­­դա­­­կի գի­­տաժո­­ղով­­նե­­­րու կազ­­մա­­­կեր­­պումը, մաս­­նա­­­ւորա­­պէս՝ մար­­զե­­­րուն։ Էպո­­սը կա­­րեւո­­րելով՝ պի­­տի նշեմ, որ նախ ամէն ազգ չէ, որ էպոս ու­­նի, ան­­կէ զատ՝ խօս­­քը մեր դա­­րերէն եկած հե­­րոս­­նե­­­րու մա­­սին է, որոնք մարմնա­­ցումն են մի ամ­­բողջ ժո­­ղովուրդի։ Այդ նոյն հե­­րոս­­նե­­­րը միշտ մեզ ներշնչած են ու մեզ ուժ տո­­ւած են ցան­­կա­­­ցած դժո­­ւարին պայ­­մաննե­­րուն։ Ես շատ կ՚ու­­զեմ, որ այ­­սօր մեր երա­­խանե­­րու հե­­րոս­­նե­­­րը ըլ­­լան ոչ թէ մե­­րօրեայ ան­­հասկա­­նալի կեր­­պարնե­­րը, այլ խի­­զախ դա­­ւիթ­­նե­­­րը ու մհեր­­նե­­­րը։ Վեր­­ջիննե­­րուս արարքնե­­րը պէտք է միշտ ըլ­­լան մեր խօ­­սոյթնե­­րը, որ ճա­­նաչե­­լի ըլ­­լան մա­­տաղ սե­­րունդին։ Այս առու­­մով ալ կը կա­­րեւո­­րեմ նմա­­նօրի­­նակ մի­­ջոցա­­ռումնե­­րու անցկա­­ցու­­մը յատ­­կա­­­պէս մար­­զե­­­րու մէջ, որով­­հե­­­տեւ նախ մար­­զը, հա­­մայնքը պէտք չէ կտրո­­ւած ըլ­­լան մայ­­րա­­­քաղա­­քէն։ Պե­­տու­­թեան բո­­լոր գիւ­­ղե­­­րուն ու հա­­մայնքնե­­րուն պի­­տի հա­­սանե­­լիու­­թիւն ապա­­հովո­­ւի։ Եւ մեր դե­­րը հէնց այստեղ է։ Այ­­սինքն, եթէ Երե­­ւանի կեդ­­րո­­­նին օփե­­րա լսե­­լու հնա­­րաւո­­րու­­թիւն կայ, ան չի նշա­­նակեր, որ Թա­­լին կամ Դաշ­­տա­­­դէմի բնա­­կուող հայ­­րե­­­նակից­­նե­­­րը չի պի­­տի ըսեն օփե­­րան եօթ սա­­րի ետեւ է։ Պար­­տինք ըսել բարձր մշա­­կոյ­­թը բե­­րել այս բնա­­կավայ­­րեր ու մա­­տու­­ցել մեր բնա­­կիչ­­նե­­­րուն։

Կա­­րեւոր կը հա­­մարեմ նաեւ ոչ միայն հայ հան­­րութեան, այլ նաեւ աշ­­խարհի հա­­յեաց­­քը ուղղել դէ­­պի հա­­մապա­­տաս­­խան հա­­մայնք։ Այդ կերպ կը զար­­գա­­­նայ նաեւ զբօ­­սաշրջու­­թիւնը։

Մ.Յ.- Գրե­­թէ կէս տա­­րի առաջ մենք շատ հե­­տաքրքիր հար­­ցազրոյց ու­­նե­­­ցանք «Ակօս»ի ըն­­թերցո­­ղի հա­­մար, որ լայն տա­­րածում գտաւ Հա­­յաս­­տան եւ անոր սահ­­մաննե­­րէն դուրս։ Ի՞նչ փո­­խուած է այդ օրէն հա­­յոց մշա­­կոյ­­թի մէջ։

Նախ պի­­տի ըսեմ, որ իմ լա­­ւագոյն հար­­ցազրոյցնե­­րէն էր, որով­­հե­­­տեւ մտքիս խոր­­քին ինչ որ ու­­նէի՝ հնա­­րաւոր եղաւ այս մի­­ջոցով ար­­տա­­­յայ­­տել, որու հա­­մար ան­­չափ շնոր­­հա­­­կալ եմ։ Այդ օրուանէն ահա­­գին փո­­փոխու­­թիւններ տե­­ղի ու­­նե­­­ցած են, մաս­­նա­­­ւորա­­պէս՝ բազ­­մա­­­թիւ ծրագ­­րեր իրա­­կանա­­ցուած են։ Առա­­ջին օրո­­ւընէ, ինչ եկած եմ հայ­­րե­­­նիք՝ որո­­շած եմ դուրս գալ աշ­­խա­­­տասե­­նեակէն եւ ինքնու­­րոյն ճանչնալ մարդկանց, դե­­րասան­­նե­­­րուն, տեխ­­նի­­­կական մա­­սի աշ­­խա­­­տակից­­նե­­­րուն, մշա­­կու­­թա­­­յին գոր­­ծիչնե­­րուն, բո­­լոր-բո­­լորին՝ հասկնա­­լու հա­­մար անոնց խնդիր­­նե­­­րը ու որակ­­նե­­­րը։ Դեռ իմ պաշ­­տօ­­­նավար­­ման տա­­րին չէ լրա­­ցած, բայց ար­­դէն 300-րդ մի­­ջոցառ­­ման կը մաս­­նակցիմ։ Այն, ինչ ըրած ենք, կ՚ընենք ու պի­­տի ընենք՝ պէտք է աւե­­լի աք­­թիւ բնոյթ կրէ, աւե­­լի որա­­կեալ ըլ­­լայ ու ար­­դիւնա­­ւէտ։ Պե­­տու­­թիւնը պէտք է բարձր մշա­­կոյ­­թի երաշ­­խա­­­ւորը ու հո­­վանա­­ւորը ըլ­­լայ՝ այս է մեր հիմ­­նա­­­կան նպա­­տակը։

Kategoriler

ԱՌՕՐԵԱՅ